1. Κασέτες.
Κασέτες ήχου και βιντεοκασέτες. Οι πρώτες ήταν κάποτε η πηγή ήχου που μπορούσε να σε ακολουθεί παντού. Στο σπίτι, στο αυτοκίνητο αλλά και σε οποιαδήποτε ευκαιρία με τα φορητά walkman (πρόγονος των σημερινών i-pod). Η διαδικασία εύρεσης τραγουδιού ήταν μια διαδικασία που απαιτούσε υπομονή, εφόσον για να πετύχεις ακριβώς το σημείο που βρισκόταν η εισαγωγή του τραγουδιού χρειαζόταν τύχη. Η αμεσότητα του cd στο οποίο επιλέγεις απλά τον αριθμό τραγουδιού και το διαβάζει αυτόματα από την αρχή του, ήταν απλά ανύπαρκτη. Αξέχαστη και η εμπειρία όταν η κεφαλή του κασετόφωνου μάσαγε τη ταινία. Η κασέτα μπορεί να σωζόταν μπορεί και όχι, αλλά σίγουρα έβγαινε μαλλιά κουβάρια και η διαδικασία του τυλίγματος καθόλου ευχάριστη.
Περίπου τα ίδια ίσχυαν και για τις βιντεοκασέτες.
Η ευκολίες του DVD όπως το scene selection στο μενού δεν υπήρχαν, για να ξαναδείς τo περιεχόμενο έπρεπε να περιμένεις να γυρίσει στην αρχή 3 χιλιόμετρα ταινίας ενώ γνωστό «εφέ» ήταν, ενίοτε, και η αστάθεια (ή τρέμουλο) της εικόνας μαζί με την εμφάνιση ενοχλητικών γραμμών.
2. Η τηλεόραση κάποτε.
Η ιστορία της τηλεόρασης στην Ελλάδα ξεκινάει επίσημα το 1966.
Με αρκετή καθυστέρηση είναι αλήθεια σε σχέση με άλλα κράτη.
Η έγχρωμη τηλεόραση ήρθε και αυτή με καθυστέρηση στη χώρα μας, μόλις στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’80.
Μέχρι τότε απολαμβάναμε τον μαγικό κόσμο του μαύρου και του άσπρου! Επίσης αυτονόητα, σήμερα, πράγματα όπως το τηλεχειριστήριο ή η 24ωρη μετάδοση προγράμματος, μόνο δεδομένα δεν ήταν παλιότερα.
3. Η Αθήνα χωρίς Μετρό.
Για όσους ζήσαμε αρκετά χρόνια την προ-Μετρό εποχή της Αθήνας, κάθε σύγκριση με το σήμερα είναι ατυχής.
Μέχρι το 2000 που ξεκίνησαν να λειτουργούν οι γραμμές 2 και 3 του Μετρό, υπήρχε μόνο η γραμμή του «ηλεκτρικού» Πειραιάς – Κηφισιά (σήμερα «γραμμή 1» του Μετρό). Αυτό σήμαινε πως το πιο εξυπηρετικό αστικό μέσο μεταφοράς είχε μικρή ακτίνα δράσης και η εξάρτηση από τα , μονίμως αναποτελεσματικά, λεωφορεία και τρόλεϊ ήταν κουραστική.
4. Παλιές φωτογραφικές μηχανές.
Οι δυνατότητες που προσφέρουν σήμερα οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, ακόμα και οι χαμηλού κόστους, η κοστοβόρα και χρονοβόρα διαδικασία εμφάνισης των φωτογραφιών (αγορά και εκτύπωση του φιλμ) και το γεγονός ότι κάθε λήψη ήταν one chance only και κάθε λάθος έμενε αποτυπωμένο ως ατυχές ενθύμιο, καθιστούν τις «κλασικές» μηχανές σαν κάτι που ευτυχώς ανήκει στο παρελθόν.
5. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.Υιός πρωθυπουργού και με παππού πρωθυπουργό, ανήκει στην νέα γενιά πρωθυπουργών... των «αποχωρησάντων» !
Αποτελεί τον δεύτερο, μετά τον Κ. Καραμανλή τον νεότερο, μέσα σε 7,5 χρόνια που αναγκάστηκε να «παραδώσει» εξουσία (ο Καραμανλής απλά την παρέδωσε έμμεσα με την μέθοδο «στρίβειν δια των εκλογών»).
Σίγουρα παρέλαβε το αξίωμα σε μία δύσκολη συγκυρία και μέσα σε μόλις 2 χρόνια την έκανε ακόμα δυσκολότερη για όλους και εντέλει κατάφερε να λυγίσει από τις ίδιες του τις επιλογές!
Δε ξέρω για τους άλλους, αλλά προσωπικά δε θα μου λείψει καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου