Tο σωστό design δεν έχει ηλικία. Όσο παλιό και να είναι, ένα καλοσχεδιασμένο και προσεγμένο αντικείμενο διατηρεί την αξία του στον χρόνο. Αυτό δεν είναι άλλωστε που εκτιμά κανείς στις αντίκες όταν πρόκειται για έπιπλα και αυτοκίνητα ή σε ρούχα (μόνο που τότε τα αποκαλούμε vintage) ή κτίρια που γίνονται πλέον σημεία αναφοράς; Πόσο μάλλον στις σπάνιες περιπτώσεις που η αρχική ιδέα αντέχει και υπερβαίνει τον χρόνο, σε σημείο να συνεχίζει να αναπαράγεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και όχι απλώς να παραμένει στην αιχμή της μόδας αλλά να γίνεται κλασική αξία. Ας θυμηθούμε 10 από τα καθίσματα που έγραψαν ιστορία και παραμένουν το ίδιο επίκαιρα ακόμα και σήμερα:
Up5 Donna : Gaetano Pesca /1969
H Up5 Donna ήταν στην ακμή της τεχνολογίας και της ριζοσπαστικής έμπνευσης όταν παρουσιάστηκε από τον avant garde Ιταλό αρχιτέκτονα Gaetano Pesce το 1969. Μια νέα τεχνική επέτρεπε στα μαλακά έπιπλα να αποθηκεύονται σε εντελώς επίπεδες συσκευασίες σε σφραγισμένο κενό αέρος και να παίρνουν ως δια μαγείας το σχήμα τους μόλις η σφραγίδα σπάσει. Κάθε αντικείμενο της σειράς συμπιεζόταν στο 1/10 του όγκου του πακεταρισμένο, ο Pesce τα αποκάλεσε “Transformation Furniture“. Η Up5 Donna έγινε απροσδόκητα δημοφιλής αφού χρησιμοποιήθηκε στην 3η season του Big Brother το 2002. Διατίθεται από την B&B Italia.
Ball Chair : Eeero Aarnio
Και μια και μιλάμε για 60s, πως θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς την Ball (ή Globe) Chair, το all time classic 60s icon. Η ιδέα είναι εξαιρετικά απλή: ένα κάθισμα όπου μπορεί να ξεκουραστεί και να απομονωθεί κανείς, να ακούσει μουσική ή να μιλήσει στο τηλέφωνο, κάτι ανάμεσα σε έπιπλο και αρχιτεκτονική, όπως αναφέρεται στο Vitra Design Museum. Όταν ο Aarnio αποφάσισε να φτιάξει μια μεγάλη αλλά διαφορετική πολυθρόνα για το σπίτι του, παρατήρησε στην πορεία ότι η φόρμα που προέκυπτε έμοιαζε όλο και περισσότερο με σφαίρα. Κρατώντας αυτό το concept και πειραματιζόμενος με τα μεγέθη κατέληξε στην πρώτη χειροποίητη Ball, στο τέλος εγκατέστησε και το τηλέφωνο στο εσωτερικό της. Την παρουσίασε το 1966 στην διεθνή έκθεση επίπλων της Κολωνίας, όπου έκανε θραύση και σηματοδότησε το ξεκίνημα της καριέρας του. Στο ίδιο πνεύμα ανήκει και η Bubble Chair, από διαφανές πλαστικό και αναρτώμενη – γιατί δεν υπήρχε τρόπος να κατασκευαστεί αισθητικά ικανοποιητική διαφανής βάση. Έναν κατάλογο προμηθευτών ανά χώρα μπορείτε να βρείτε εδώ: Eero Aarnio.
Panton Chair : Verner Panton /1959-1960
Ο Verner Panton, “enfant terrible” του βιομηχανικού σχεδιασμού, σχεδίασε την -σήμα κατατεθέν- Panton chair to 1959. Πρόκειται για την πρώτη μονολιθική και στoιβαζόμενη καρέκλα, από πλαστικό. Μετά από πολλές προσπάθειες, πέρασε στην μαζική παραγωγή το 1968 από την αμερικανική εταιρεία Herman Miller. Οι καμπύλες της, ο μοναδικός σχεδιασμός της σε πρόβολο και τα έντονα χρώματα την έκαναν αμέσως δημοφιλή και design icon της δεκαετίας του ’60. Σήμερα παράγεται από την Vitra
Egg Chair : Arne Jacobsen /1958
Σχεδιάστηκε αρχικά για το e SAS Royal Hotel στην Κοπεγχάγη. Οι ρευστές καμπύλες της, όπως και σε άλλα μοντέλα του Jacobsen από την ίδια περίοδο, έχουν άμεση σχέση με τις αναζητήσεις του που είχαν στόχο την δημιουργία ανάλαφρων και εργονομικών μορφών που απαιτούν όσο το δυνατόν λιγότερη επένδυση με μαξιλάρια.
Έγινε περισσότερο γνωστή στις ευρύτερες μάζες όταν χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη season του Big Brother το 2000 και μπορεί να την βρει κανείς στο Fritz Hansen
Eames Lounge Chair (No 670) : Charles & Ray Earnes /1956
Όταν πρόκειται για τους Eames είναι δύσκολο να περιοριστεί κανείς σε ένα μόνο αντικείμενο, αν πρέπει να διαλέξω όμως, αυτό θα είναι η Lounge Chair (No 670). Είναι βασισμένη σε ένα παλαιότερο μοντέλο που παρουσιάστηκε στην έκθεση του MoMA “Organic Design in Home Furnishings” το 1940 (ναι στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχε ήδη η λέξη και δεν έχει πάντα σχέση με λαχανικά). Είναι ίσως το πιο κατασκευαστικά πολύπλοκο σχέδιο τους και το πρώτο προϊόν που σχεδίασαν για την περισσότερο πολυτελή αγορά. Μπορεί κανείς να την αποκτήσει από την Vitra
Tulip : Eero Saarinen /1955-1956
Η καρέκλα αυτή σχεδιάστηκε από τον Φιλανδό αρχιτέκτονα Eero Saarinen για να αντικαταστήσει τις απαίσιες καρέκλες που συναντούσε κανείς στο μέσο αμερικανικό σπίτι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, όπου προσέβαλαν την αισθητική του. Εξαλείφοντας κάθε σχεδιαστική φλυαρία (και μερικά πόδια) κατέληξε στην Tulip, με ένα κεντρικό στήριγμα και σκελετό από χυτό αλουμίνιο, επενδεδυμένο με πλαστικό και moulded fiberglas. Αρχικά η ιδέα ξεπερνούσε την σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη, ωστόσο μέχρι το τέλος του 1955 κατάφερε να κατασκευάσει το πρωτότυπο.
Μέσα σε λίγους μήνες πέρασε στην μαζική παραγωγή από τηνKnoll. Η Tulip γνώρισε μεγάλη προβολή μέσα από την πρώτη σειρά Startrek.
Diamond Chair : Harry Bertoia /1952
Σχεδιάστηκε μαζί με άλλα 4 κομμάτια από τον Harry Bertoia όταν άρχισε να δουλεύει με τους Hans καιFlorence Knoll.
Είχε πει ο σχεδιαστής τους. “Χαρακτηριστικό τους είναι η αέρινη αίσθηση που δίνουν, σαν να μην υπάρχουν σχεδόν, ενώ ο αέρας και ο χώρος μοιάζουν να τις διαπερνούν.”
Η Diamond Chair, είναι κατασκευασμένη από μεταλλικό πλέγμα με αποσπώμενα μαξιλάρια ή κάλυμμα και διατίθεται ακόμα από την Knoll
Butterfly : Jorge Ferrari Hardoy /1938
Η Butterfly, επίσης γνωστή ως “BKF chair” είναι μια μετεξέλιξη της Tripolina chair που σχεδίασε ο Joseph Fendy το 1904. Ο Jorge Ferrari Hardoy μαζί με τους Antonio Bonet και Juan Kurchan βασίστηκαν σε αυτήν για να σχεδιάσουν την BKF το 1938 για ένα κτίριο κατοικιών στο Buenos Aires. Το κάθισμα εκτέθηκε στο Salon de Artistas Decoradores το 1940 όπου “ανακαλύφθηκε” από το MoMA. Ο διευθυντής του, Edgar Kaufmann Jr αποκαλώντας την “‘Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα μοντέρνου σχεδιασμού” ζήτησε να σταλούν 3 από τις πρώτες Butterfly στην Νέα Υόρκη, η μία βρίσκεται ακόμη στην συλλογή του Μουσείου, η δεύτερη στο Fallingwater του Frank Lloyd Wright, ενώ η τύχη της τρίτης αγνοείται. Ο Hans Knoll προβλέποντας την εμπορική της επιτυχία την συμπεριέλαβε στην collection του από το 1947, από όπου και διατίθεται μέχρι σήμερα (Knoll).
Αν πάλι η τιμή της είναι απαγορευτική, τότε μπορεί κανεις να παρηγορηθεί με την ιδέα ότι τα περισσότερα καθίσματα camping λειτουργούν και διπλώνουν με τον ίδιο τρόπο.
Barcelona Chair (MR90) : Ludwig Mies van der Rohe & Lilly Reich /1929
H πιο αναγνωρίσιμη πολυθρόνα των αρχών του 20ου αιώνα, σχεδιάστηκε το 1929 από τον Ludwig Mies van der Rohe για το περίπτερο της Γερμανίας στην EXPO της Βαρκελώνης. Η επίσημη τελετή των εγκαινίων από τον βασιλιά της ΙσπανίαςAlfonso XIII επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκεί και για τον λόγο αυτό, ο αρχιτέκτονας έπρεπε να σχεδιάσει ένα κάθισμα αντάξιο του θρόνου. Με αναφορές στο sella curulis, ένα κάθισμα που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι δικαστές, το “MR90″ όπως ήταν το όνομα του αρχικά, είναι εντυπωσιακό και επιβλητικό μέσα στην απλότητα του.Ο επιχρωμιωμένος ανοξείδωτος σκελετός του ντύνεται με δυο δερμάτινα μαξιλάρια που στερεώνονται πάνω του με λουριά. Παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα icons του interior design, από την Knoll.
LC4 (B306) : Le Corbusier /1928
Σχεδιάστηκε το 1928 από τον πρωτεργάτη του Μοντερνισμού Charles-Édouard Jeanneret aka, Le Corbusier. Είναι το πιο γνωστό κομμάτι της πρώτης εργονομικά σχεδιασμένης σειράς επίπλων -ή εξοπλισμός κατοικίας, όπως ονομαζόταν- με σκελετό από ανοξείδωτο ατσάλι. Το αρχικό μοντέλο “μια μηχανή για χαλάρωση” ήταν μια παραλλαγή της κουνιστής πολυθρόνας, σύντομα όμως μετατράπηκε σε Chaise longue η οποία μπορούσε να ισορροπήσει σε διάφορες θέσεις πάνω στην αποσπώμενη βάση της.
Την αυθεντική LC4 μπορεί να προμηθευτεί κανείς, έναντι ενός σημαντικού χρηματικού ποσού, από την Cassina
Γράφτηκε από: Kristin ZZZ /// fridge.gr
(photos /αρχείο Billy Files)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου