Προσφυγικές Πολυκατοικίες Λ. Αλεξάνδρας.

Το συγκρότημα των προσφυγικών πολυκατοικιών της λεωφόρου Αλεξάνδρας οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1933-1935, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Κίμωνα Λάσκαρι (1905-1978) και Δημήτριου Κυριακού (1881-1971), υπαλλήλων τότε της Τεχνικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Προνοίας (Τ.Υ.Υ.Π.). Πρόκειται για το αποτέλεσμα της δράσης ενός κρατικού μηχανισμού οργανωμένης δόμησης, που συστάθηκε για πρώτη φορά, στο πλαίσιο ενός ευρυτέρου σχεδίου προκειμένου να στεγαστούν οι μυριάδες προσφύγων από τη Μικρά Ασία, που είχαν κατακλύσει το λεκανοπέδιο της Αθήνας (αλλά και όλη την Ελλάδα). Στη συγκεκριμένη περίπτωση προκρίθηκε η ανέγερση 228 συνολικά διαμερισμάτων, κατανεμημένων σε οκτώ πολυκατοικίες που διατάσσονταν επάλληλα μεταξύ τους και παράλληλα προς τον άξονα της λεωφόρου. Αυστηρά ωφελιμιστικά κτίρια, στη γραμμή του γερμανικού φονξιοναλισμού, απλά παραλληλεπίπεδα κατασκευασμένα με πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος και επιχρισμένη λιθοδομή, "χωρίς ίχνος διακόσμησης ή άλλης παραχώρησης σε πλαστικές αναζητήσεις". Η μόνη διακόσμηση που συλλαμβάνει σήμερα ο φακός στα γερασμένα αυτά κτίρια, είναι προϊόν της έκτοτε ιστορικής διαδρομής του τόπου: Τα ίχνη από τις σφαίρες των Δεκεμβριανών του 1944 στους τοίχους και τα πολύχρωμα υφάσματα απλωμένα στους μικρούς πανομοιότυπους εξώστες. Στις αρχές του 2007, τα 90 από τα 228 διαμερίσματα εξακολουθούσαν να κατοικούνται, ενώ τα υπόλοιπα είχαν περιέλθει στο Δημόσιο με εξαγορά, εν όψει ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του γηπέδου του Παναθηναϊκού Α.Ο.
Πηγή

Μερική άποψη του συγκροτήματος των προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, σήμερα (πίσω όψη). 

(photo Billy-2013)

Χρήστος Τσαγανέας

Ο Χρήστος Τσαγανέας ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας στις 2 Ιουλίου 1906 και πέθανε στις 2 Ιουλίου 1976. Εμφανίστηκε σε πλήθος ταινιών, ενώ γνωστότερος ρόλος του είναι αυτός του διευθυντή Κολεγίου στην ταινία Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο, με τη χαρακτηριστική ατάκα "βεβαίως-βεβαίως". Ο πρώτος σύντομος ρόλος που ερμήνευσε με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν στην ταινία Οι Γερμανοί ξανάρχονται με τον Βασίλη Λογοθετίδη που ερμήνευσε τον τρόφιμο του τρελοκομείου που μέσα στην δίνη του εμφυλίου πολέμου φώναζε την αλησμόνητη φράση "Άνθρωποι, Άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός".

Υπήρξε δεύτερος σύζυγος της επίσης ηθοποιού Νίτσας Τσαγανέα. Κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο. Την επομένη της εκταφής έθαψαν στο ίδιο μέρος τον Βασίλη Τσιτσάνη.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1 ΚΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ (Ο) 1932
2 ΑΓΝΟΥΛΑ 1939
3 ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ 1948
4 ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ... (ΟΙ) 1948
5 ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ 1948
6 ΕΤΣΙ ΕΣΒΗΣΕ Η ΖΩΗ ΜΟΥ 1952
7 ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ (Ο) 1954
8 ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ 1954
9 ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ (ΤΟ) 1955
10 ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ (ΤΟ) 1955
11 ΤΖΟ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ 1955
12 ΛΑΤΕΡΝΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ 1955
13 ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ 1958
14 ΜΙΣΟΓΥΝΗΣ (Ο) 1958
15 ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ 1959
16 ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΠΕΤΙΝΙΤΣΑ 1959
17 ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ 1959
18 ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΚΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ 1959
19 ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΤΟ) 1959
20 ΧΑΜΙΝΙ (ΤΟ) 1960
21 ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΧΩΡΙΣ ΛΕΦΤΑ!... 1960
22 ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ 1960
23 ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΣΑ 1961
24 ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ 1961
25 ΝΕΙΑΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΕΡΩΤΑ (ΤΑ) 1961
26 ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΡΙΝΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 1961
27 ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΗ (Ο) 1961
28 ΦΤΩΧΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑΔΕΣ... 1961
29 ΜΗΝ ΕΡΩΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ.. 1962
30 ΟΡΦΑΝΗ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ 1962
31 ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ (Ο) 1962
32 ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ 1962
33 ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΟ (Ο) 1962
34 ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ 1962
35 ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΙ (ΟΙ) 1962
36 ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Η) 1962
37 ΟΣΑ ΚΡΥΒΕΙ Η ΝΥΧΤΑ 1963
38 ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΩΤΑ (Ο) 1963
39 ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ (Ο) 1963
40 ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΙΗ 1963
41 ΑΛΥΓΙΣΤΗ ΣΤΗ ΖΩΗ 1964
42 ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΧΗ... 1964
43 ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ (O) 1964
44 ΠΙΚΡΑΓΑΠΗΜΕΝΗ (Η) 1965
45 ΣΤΟΡΓΗ (Η) 1965
46 ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Ο ΠΟΝΟΣ 1965
47 ΦΤΩΧΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΙΜΙΟΣ 1965
48 ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΟΥ 1965
49 ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΥΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ 1966
50 ΑΡΤΙΣΤΑ 1966
51 5.000 ΨΕΜΜΑΤΑ 1966
52 ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟ 1966
53 ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΙ 1966
54 ΣΥΡΤΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ (ΤΟ) 1966
55 ΘΥΣΙΑ 1966
56 ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ (ΤΟ) 1967
57 ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ... ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ 1967
58 ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΣ (ΤΑ) 1967
59 ΚΟΚΟΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΟΣ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ 1967
60 ΑΝΔΡΕΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΠΟΤΕ (ΟΙ) 1968
61 ΠΑΛΗΑΤΣΟΣ (Ο) 1968
62 ΔΟΚΤΩΡ ΖΙ-ΒΕΓΓΟΣ 1968
63 ΡΩΜΗΟΣ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ (Ο) 1968
64 ΣΑΤΡΑΠΗΣ (Ο) 1968
65 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ 1968
66 ΕΝΑΣ ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ 1969
67 ΑΚΤΥΠΗΤΟΣ... ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ (Ο) 1970
68 ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ (Ο) 1971
69 ΜΑΡΑ Η ΤΣΙΓΓΑΝΑ 1971
70 ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΕΥΓΕΙ.. 1971
71 ΣΕΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΝΑ 1971
72 ΚΑΘΕ ΝΑΥΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ 1971
73 ΚΡΕΒΒΑΤΟΜΟΥΡΜΟΥΡΑ 1971

Ανακοινώθηκε ο νικητής του «Rethink Athens» για την ανασυγκρότηση του κέντρου

Παρουσίαση αποτελεσμάτων του Ευρωπαϊκού Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας Rethink Athens/ Ξανα-Σκέψου την Αθήνα.

 Σήμερα 27 Φεβρουαρίου 2013, το Ίδρυμα Ωνάση ανακοίνωσε τον νικητή του Ευρωπαϊκού Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας Rethink Athens / Ξανα-Σκέψου την Αθήνα στην κατάμεστη αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, παρουσία εκπροσώπων της πολιτικής ηγεσίας. Την παρουσίαση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. κύριος Φώτης Κουβέλης, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κύριος Δημήτρης Παπαδημούλης, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ κύριος Νίκος Σοφιανός, ο Υπουργός Ανάπτυξης κύριος Κωστής Χατζηδάκης, ο Δήμαρχος Αθηναίων κύριος Γιώργος Καμίνης, ο Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης κύριος Σταύρος Καλογιάννης, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κύριος Σπύρος Καλαφάτης και ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κύριος Νότης Μηταράκης μεταξύ άλλων.

Η κριτική επιτροπή του Rethink Athens αποτελούμενη (αλφαβητικά) από τους: Σπύρο Αμούργη (Πρόεδρο Σχολής Καλών Τεχνών), Joan Busquets (Καθηγητή Urban Planning and Design, Harvard University), Andrej Hrausky (Διευθυντή του Dessa Architecture Gallery της Λιουμπλιάνα), Γιώργο Καμίνη (Δήμαρχο Αθηναίων), Γιώργο Πανέτσο (Καθηγητή Αρχιτεκτονικής και Αστικού σχεδιασμού, Πανεπιστήμιο Πατρών), Αντώνη Παπαδημητρίου (Πρόεδρο Ιδρύματος Ωνάση), Peter Cachola Schmal, Πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής (Διευθυντή του Γερμανικού Μουσείου Αρχιτεκτονικής), Mirko Zardini (Διευθυντή του Αρχιτεκτονικού Κέντρου του Καναδά), Yvette Masson Zanussi (Διευθύντρια του European Forum for Architectural Policies), μετά από πολυήμερη συνεδρίαση για την εξέταση όλων των προτάσεων που πέρασαν στο τελικό στάδιο, αποφάσισε ομόφωνα να απονείμει το πρώτο βραβείο στην πρόταση των:

•OKRA LANDSCHAPSARCHITECTEN BV (Knuijt Martin)

•MIXST URBANISME (Thoral Ingeborg)

•WAGENINGEN UNIVERSITY, Department of Environmental Sciences, Landscape Architecture Group (Klemm Wiebke, Steenbruggen Arian, Heusinkveld Bert)

•STUDIO 75 (Πάντος-Κίκκος Στέφανος)

•WSGReenTechnologies GmbH (Peretti Guilia, Bruse Michael, Winterstetter Thomas)

Το Ολλανδικό γραφείο OKRA είναι από τα σημαντικότερα διεθνώς γραφεία που ειδικεύονται στο σχεδιασμό του δημόσιου αστικού χώρου. Το OKRA έχει έδρα την Ουτρέχτη, ιδρύθηκε το 1994 και διευθύνεται από τους Martin Knuijt (Μάρτιν Κνάϊτ), Wim Voogt (Βιμ Φόουγκτ) και Boudewijn Almekinders (Μπάουντεβέν Άλμεκιντερς). Τα πιο πρόσφατα σχέδιά τους περιλαμβάνουν το κέντρο της Βασιλείας στην Ελβετία, το λεγόμενο ‘τρίτο κέντρο’ του Λονδίνου στο Croydon, το μητροπολιτικό κέντρο της Κοπεγχάγης, το προγραμματικό σχέδιο για το μελλοντικό κέντρο του Ρόττερνταμ, τους Cutty Sark Gardens στο Λονδίνο, και τον χώρο της Φλαμανδικής έκθεσης στη Γάνδη. Με στόχο τον ενδιάμεσο χώρο της αρχιτεκτονικής, της πολεοδομίας και του αστικού τοπίου, τα σχέδιά τους συνδυάζουν την οραματική με τη στρατηγική προσέγγιση για να δημιουργήσουν περιβάλλοντα με χαρακτήρα, κλίμακα, ατμόσφαιρα και λειτουργία που μπορούν να δώσουν ταυτότητα στο χώρο της κοινωνικές συνύπαρξης.

Η κριτική επιτροπή θεώρησε την πρόταση που βραβεύθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη στην απόπειρά της να συμπεριλάβει όλες τις διαφορετικές απαιτήσεις του έργου και να ανταποκριθεί στα κριτήρια αξιολόγησης του διαγωνισμού, όπως αυτά περιγράφονται στην προκήρυξη του διαγωνισμού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα πρακτικά των συνεδριών της κριτικής επιτροπής, η βραβευμένη πρόταση «επιτυγχάνει να εντάξει ένα σαφές σχέδιο για τη λεωφόρο και τις πλατείες μέσα στο ευρύτερο σύστημα των αστικών χώρων και τοπίων που συναπαρτίζουν το κέντρο της Αθήνας. Αναπτύσσοντας μια ευρύτερη σύλληψη, μπορεί μάλιστα να επεκταθεί σε γειτονικούς χώρους στο εγγύς μέλλον. Καταδεικνύει έτσι τις δυνατότητες για την ανάπλαση του συνόλου του κέντρου της πόλης."

Η συγκεκριμένη μελέτη με πληρότητα, λειτουργικότητα, οραματικό αλλά και ρεαλιστικό τρόπο αντιμετωπίζει με ευρηματικότητα τα προβλήματα του δημόσιου χώρου στο κέντρο της πόλης. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στη δημιουργία των συνθηκών που θα επιτρέψουν στον πολίτη της Αθήνας να αναπτύξει φιλική σχέση με την πόλη του, κάνοντας τον άξονα Αμαλίας - Πανεπιστημίου – Ομόνοιας και Πατησίων όχι σημείο διέλευσης, αλλά τόπο προορισμού.

Στόχος της βραβευμένης μελέτης στον διαγωνισμό Rethink Athens είναι η δημιουργία μιας παλλόμενης, πράσινης και προσιτής καρδιάς της πόλης. Η μελέτη δεν εφαρμόζει απλά σύγχρονες ιδέες για τον έλεγχο των περιβαλλοντικών συνθηκών, τη μείωση της κυκλοφορίας των οχημάτων και τον προγραμματισμό του δημόσιου χώρου. Φιλοδοξεί να προχωρήσει «ένα βήμα παραπέρα» ώστε να φτάσει σε μια ολοκληρωμένη πρόταση για μια ευέλικτη, προσπελάσιμη πόλη που θα σφύζει από ζωντάνια, θα συνδέει τις γειτονικές περιοχές του κέντρου, και θα αποτελέσει έναν καταλύτη για την αναβάθμιση ολόκληρης της Αθήνας. Ταυτόχρονα συνηγορεί στην αποκατάσταση του κοινωνικού ιστού, φέρνοντας «κοντά» τα Πατήσια και το Αρχαιολογικό Μουσείο με την Τριλογία και με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, χάρη στον ουσιαστικό ρόλο των μέσων μαζικής μεταφοράς και της συνολικότερης νέας χρήσης του αστικού χώρου. Όλα αυτά, μέσα από τον συνεχή διάλογο και την αποκατάσταση της σχέσης του κέντρου με τους πράσινους λόφους που την περιβάλλουν, τις γειτονιές της, την μοναδική ιστορία της.

Επιπλέον, το Ίδρυμα Ωνάση, όπως προβλέπεται, θα αναλάβει τη χρηματοδότηση για την εκπόνηση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που θα αφορά όχι μόνο στην πρωτεύουσα περιοχή παρέμβασης του έργου, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του, ώστε να μελετηθούν όλες οι επιπτώσεις και να υποβληθεί μια συνολική πρόταση για την αντιμετώπιση των θεμάτων που θα προκύψουν από την υλοποίηση.

Παράλληλα, το Ίδρυμα Ωνάση επιθυμεί να συνδράμει τις προσπάθειες που καταβάλουν οι συμβαλλόμενοι δημόσιοι φορείς, σε κρίσιμους επιμέρους τομείς, καθοριστικής σημασίας για την επίτευξη του στόχου της ανασυγκρότησης του κέντρου της πόλης και την μεγιστοποίηση της ωφελιμότητας του έργου. Για το λόγο αυτό, και σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία, πρόκειται να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση οικονομικο-πολεοδομικής έρευνας, η οποία θα καταλήξει, σε συνεργασία με όλους τους φορείς, στην επεξεργασία και πρόταση στρατηγικών θεσμικών ρυθμίσεων και μέτρων για την αστική και εμπορική αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας. Στόχος είναι η προώθηση της συνεργασίας του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, η οποία θα συντελέσει στη δημιουργία αναπτυξιακών μέτρων και στοχευμένων δράσεων, ικανών να προκαλέσουν προοδευτικά ορατά και θετικά αποτελέσματα για την εκπλήρωση του ως άνω στόχου, δίνοντας έμφαση στην προσέλκυση νέων και ανταγωνιστικών χρήσεων και λειτουργιών, στην κοινωνική συνοχή και στη στήριξη της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας στο κέντρο της πόλης.

Το Ίδρυμα Ωνάση συνεργάζεται στενά για την εκπόνηση των μελετών και την υλοποίηση του έργου με τον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Αττικής, καθώς και με το Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Κλιματικής Αλλαγής, το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων και την Αττικό Μετρό Α.Ε..

Το σύνολο των 71 προτάσεων που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό Rethink Athens θα εκτεθούν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου ως την Τετάρτη 6 Μαρτίου, σε επιμέλεια του αρχιτέκτονα Πάνου Δραγώνα.

www.kathimerini.gr

Μάσκαι ανωφελείς...

Αποκριάτικη γελοιογραφία της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ στις 22 Φεβρουαρίου 1925, με αναφορές στη πολιτική. Σα να μη πέρασε μια μέρα.....

Billy

Εικόνες από την Ελλάδα του χτες.

Τα καλλιστεία για την ανάδειξη της "Σταρ Ελλάς 1965". Η διοργάνωση έγινε τον Ιούνιο στα "Αστέρια" της Γλυφάδας, σε παρουσίαση του Γιώργου Οικονομίδη. Νικήτρια η Άσπα Θεολογίτου (στο μέσον).

Ο Γιώργος Οικονομίδης ανάμεσα στις νικήτριες καλλονές του 1965. Εκτός από τον τίτλο της "Σταρ Ελλάς", εκλέχθηκαν επίσης και οι "Μις Ελλάς Α'", "Μις Ελλάς Β'", "Ελληνίς 1965" & "Ελληνική Καλλονή". Η "¨Σταρ Ελλάς" Άσπα Θεολογίτου, θα εκπροσωπούσε τη χώρα μας εκείνη τη χρονιά, στον διαγωνισμό για τη "Μις Υφήλιος" στο Μαϊάμι των ΗΠΑ.

Χαλάρωση στο ηλιόλουστο Σύνταγμα, με το τουριστικό πούλμαν σε αναμονή. Δεκαετία '50.

Ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, με τη σύζυγό του Έλενα, το 1922.

Διαδήλωση παραμονές των εκλογών του 1946, στο κέντρο της Αθήνας.

Ο μουσικοσυνθέτης Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου -1885/1944), τη δεκαετία του '20.

Εικόνα από τη Θεσσαλονίκη του 1941, με τον άγνωστο κύριο να αγναντεύει τη θάλασσα.

Αγορά στην Αθήνα του μακρινού παρελθόντος.

 Φοιτητές διαδηλώνουν έξω από τη πρεσβεία των ΗΠΑ το 1964. Εκείνη την εποχή το κτίριο της πρεσβείας δεν είχε καμία περίφραξη.

Billy

(photos αρχείο Billy Files)

Κρήτη: Βρέθηκε μινωικό ναυπηγείο

Θα παρουσιαστεί σε συνέδριο για την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία, στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 21/3

Το πρώτο μινωικό ναυπηγείο κατασκευής μεγάλων πλοίων 50 μέτρων, θα παρουσιάσουν σε συνέδριο για την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία, που θα γίνει στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 21 Μαρτίου, ο ερευνητής δρ. Μηνάς Τσικριτσής και ο γεωλόγος Στέλιος Μανωλιούδης. 

«Για την ανάπτυξη της μινωικής ναυτιλίας μέχρι τώρα στηριζόμαστε σε αναπαραστάσεις με εικόνες πλοίων που δείχνουν ποντοπόρα πλοία με 50 κουπιά τα οποία αντιστοιχούν θεωρητικά σε σκάφη μήκους 40 έως 50 μέτρα» αναφέρει ο κ. Τσικριτσής. «Η άποψη αυτή ενισχύεται με την εύρεση στην ακτή των Αγίων Θεοδώρων κοντά στο μινωικό μέγαρο του Νίρου Χάνι (Κοκκίνη Χάνι), ενός μεγάλου ναυπηγείου» προσθέτει. 

Στην περιοχή υπάρχουν λαξεύματα και βάσεις μινωικών κτισμάτων τόσο στην ξηρά όσο και μέσα στη θάλασσα, ενώ στη βόρεια πλευρά της αμμώδους παραλίας εμφανίζονται δύο μεγάλα ορθογώνια λαξεύματα, τα οποία έχουν κατακλυσθεί από τη θάλασσα.«Πιθανότατα πρόκειται για χώρο κατασκευής μινωικών πλοίων -γύρω στα 45 μέτρα και μικρότερων 15-25 μέτρα», υποστηρίζει ο κ. Τσικριτσής. 

Πρώτος για το ναυπηγείο των μινωικών χρόνων είχε γράψει ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος, ο οποίος αναφέρει ότι ο χώρος του ναυπηγείου ήταν λαξευμένος στο βάθος του ορμίσκου, που είχε εξορυχθεί πέτρωμα πωρόλιθου από μια μεγάλη ορθογώνια κοιλότητα.

tovima.gr

Αλίκη Διπλαράκου. Η ωραιότερη γυναίκα της Ευρώπης.

Η Αλίκη Διπλαράκου γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα και είχε καταγωγή από τη Μάνη. Τον Ιανουάριο του 1930 παίρνει μέρος στα καλλιστεία που έγιναν στο θέατρο "Ολύμπια". Λέγεται ότι η Διπλαράκου βρισκόταν στο θέατρο ως θεατής και δεν γνώριζε για την υποψηφιότητά της, για την οποία είχε φροντίσει κάποιος γνωστός της. Έτσι άκουσε το όνομά της και, παρά τις απόπειρες να αρνηθεί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης που παρευρισκόταν στην εκδήλωση, της δήλωσε πως η συμμετοχή της ήταν επιβεβλημένη ως εθνική υπόθεση!
Έτσι, η Αλ. Διπλαράκου εξελέγη "Μις Ελλάς" αν και είχε ισχυρό ανταγωνισμό από τη θεσσαλονικιά Ρωξάνη Στεργίου, που κατέλαβε τη δεύτερη θέση.
Στις 31 Ιανουαρίου 1930 αναχωρεί για το Παρίσι με σκοπό να λάβει μέρος στο διαγωνισμό για την ανάδειξη της "Μις Ευρώπη".
Λίγες μέρες μετά, στις αρχές Φεβρουαρίου, η "Σπαρτιάτισσα, Αθηναία και Ελληνίδα" (όπως την αποκαλούσαν) Διπλαράκου θα θριαμβεύσει κερδίζοντας τον πολυπόθητο τίτλο. Ο ενθουσιασμός στην Ελλάδα είναι μεγάλος. Η ίδια θα δηλώσει : "Είμαι υπερήφανος, διότι είς εμέ έλαχε ο κλήρος να αντιπροσωπεύσω το ελληνικόν κάλλος νικηφόρως είς τον διεθνή διαγωνισμόν των καλλιστείων".
Ο γαλλικός τύπος την εξυμνεί ως πράγματι την ωραιότερη όλων.
Η επιστροφή της στα πάτρια εδάφη θα γίνει λίγο καιρό αργότερα (λόγω υποχρεώσεων της εκεί), με χιλιάδες κόσμου να την υποδέχονται.

 Στη διοργάνωση των καλλιστείων που έγινε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας το 1930 για την "Μις Υφήλιος" η Διπλαράκου θα έρθει δεύτερη, πίσω από τη Βραζιλιάνα Yolanda Pereira.

H Ελληνίδα "Μις Ευρώπη" του 1930, Αλίκη Διπλαράκου σε καρτ-ποστάλ της εποχής. Εκτός από πρότυπο ομορφιάς στην εποχή της, είχε και ιδιαίτερη μόρφωση (ο πατέρας της ήταν δικηγόρος άλλωστε). Έκανε δύο γάμους . Ο πρώτος (το 1932) ήταν με τον Γάλλο πιλότο Paul-Louis Weiller και ο δεύτερος (το 1945) με τον Sir. John  Wriothesley Russell, απ'όπου και θα πάρει τον τίτλο της Λαίδης. Απεβίωσε στις 30 Οκτωβρίου 2002.

Billy

(Αρχείο Billy Files)

 

Τα ιστορικά δέντρα σε ανιστόρητη πόλη

Η απώλεια των αστικών φοινίκων και η αλλαγή τοπίου

Του Νικου Βατοπουλου

Δύσκολο να συνηθίσω το θέαμα της Εθνικής Βιβλιοθήκης χωρίς τον φοίνικά της. Οπως και το Μαράσλειο στην οδό Μαρασλή. Η ασθένεια που προσβάλλει τους φοίνικες είχε τα τελευταία χρόνια αρκετά θύματα όχι μόνο σε ιδιωτικούς κήπους, αλλά και σε προαύλια μνημειακών και ιστορικών κτιρίων, αλλάζοντας την τοπιογραφία της Αθήνας.
Εχω ακούσει πολλούς να δυσφορούν που τόσοι φοίνικες φυτεύτηκαν (συχνά χωρίς μελέτη) σε διάφορα σημεία της πόλης, συχνά με μικρές πιθανότητες ανάπτυξης (όπως βλέπουμε και τους φοίνικες-νάνους στη νησίδα της Συγγρού, φυτεμένους από το 1979). Η δυσφορία έχει να κάνει κυρίως με τη συνειρμική σύνδεση των φοινικοειδών με την Ανατολή, παραβλέποντας το γεγονός ότι γεμάτη φοίνικες είναι η Καλιφόρνια αλλά και η Κυανή Ακτή και πολλά ακόμη μέρη της ευρωπαϊκής Μεσογείου.
Αλλά στην Αθήνα, οφείλουμε να διαχωρίσουμε τους αιωνόβιους εκείνους φοίνικες που συνδέθηκαν την περίοδο 1840-1920 με την αστική τοπιογραφία. Ο φοίνικας, με τη βαθιά καταγωγή του από τις ρομαντικές περιηγήσεις του 18ου, ήδη, αιώνα, συνδέθηκε εξαρχής με τον αττικό νεοκλασικισμό. Εγινε αναπόσπαστο στοιχείο του νεοκλασικού κάδρου μέσα στον ήπιο εξωτισμό μιας ρομαντικής αναβίωσης.
Γι’ αυτό και βλέπουμε ώς τώρα μοναχικούς φοίνικες, φυτεμένους πριν από 100 χρόνια, μπροστά σε παλιά αρχοντικά ή σε πολυκατοικίες πλέον αφού γκρεμίστηκε το σπίτι, αλλά έμεινε το δέντρο-τοτέμ. Στις φωτογραφίες αθηναϊκών αρχοντικών, ο φοίνικας είναι σχεδόν πάντα παρών. Η απώλεια αλλάζει τη ματιά μας, ιδίως μπροστά σε εμβληματικά κτίρια όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη ή το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που μοιάζουν πλέον ακρωτηριασμένα.
Αλλά το ζήτημα των αιωνόβιων δέντρων στην πόλη ουδέποτε αντιμετωπίστηκε με τη σοβαρότητα που του αξίζει. Δεν υπάρχει αρχείο των αστικών δέντρων που χρήζουν προστασίας, σε λεωφόρους ή προαύλια. Πολλά δέντρα θα είχαν αποφύγει τον πρόωρο θάνατο και θα συνέχιζαν να χαρίζουν στην κορυφογραμμή της πόλης την ποιητική παρουσία τους, αν υπήρχε πρόβλεψη. Ετσι, χάθηκαν πολλά δέντρα. Οπως στη Βασιλίσσης Σοφίας, εκεί όπου υπήρχε η μικρή συστάδα των πεύκων στη γωνία με την Ακαδημίας. Τα όμορφα αυτά πεύκα συνόδευαν ακόμη και το νέο κτίριο του Ιωάννη Βικέλα. Το δέντρο γίνεται κομμάτι της αρχιτεκτονικής, συχνά αναπόσπαστο. Ενισχύει το περίγραμμα του κτιρίου, διαστέλλει και εμπλουτίζει τη θέαση και χαρίζει στον διαβάτη μία σύνθετη εμπειρία αισθήσεων. Αν δει κανείς την ωραία μεσοπολεμική πολυκατοικία που σχεδίασε ο Γεώργιος Κοντολέων (1932) στη γωνία της Βασ. Σοφίας με τη Λαμψάκου, θα παρατηρήσει ότι το πεύκο ενισχύει την αρχιτεκτονική δύναμη του κτιρίου, το καθιστά κομμάτι της οπτικής εμπειρίας χιλιάδων ανθρώπων κατά τρόπο που ξεπερνάει την ίδια την αρχιτεκτονική. Παρομοίως, οι λωρίδες γκαζόν στη μοντέρνα αρχιτεκτονική του ’50 και του ’60 (κατά Mies van der Rohe) συμπληρώνουν το κτίριο και το καθιστούν κλασικό καθώς η εικόνα του εμπεριέχει τα σήματα και το ήθος μιας εποχής.
Ετσι, λοιπόν, οι φοίνικες του αθηναϊκού 19ου αιώνα –πολλούς από τους οποίους αποχαιρετήσαμε– ανατρέπουν με την απουσία τους την κλίμακα και τη φυσική ροή, αρχιτεκτονικής–φύσης–ανθρώπου δημιουργώντας νέες «οφθαλμαπάτες». Η αρχαιολόγος Σέμνη Καρούζου, η οποία ήδη από το 1938 είχε επισημάνει την τάση καταστροφής της νεοκλασικής Αθήνας, είχε υπογραμμίσει τη σχέση του φοίνικα με το αττικό τοπίο. Σήμερα, η Αθήνα πρέπει να ορίσει εκ νέου τον χάρτη της ιστορικής χλωρίδας της.

kathimerini.gr

Η κάλπικη λίρα.

Η ΚΑΛΠΙΚΗ ΛΙΡΑ: Mια από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου θα κάνει πρεμιέρα στις 24 Ιανουαρίου 1955. Η πιο πάνω διαφημιστική καταχώρηση είναι της 23ης Ιανουαρίου. Οι αίθουσες που θα φιλοξενήσουν τη "Κάλπικη λίρα" είναι τρείς. Στα "ΤΙΤΑΝΙΑ" & "ΕΣΠΕΡΟΣ" πρώτη προβολή από 10ης πρωϊνής, ενώ στον "ΟΡΦΕΥΣ" θα γίνει στις 10:15 το βράδυ "επίσημος κοσμική πρεμιέρα εις την οποίαν προσεκλήθησαν να παραστούν ο κ. Πρόεδρος, τα μέλη της Κυβερνήσεως και άλλοι επίσημοι". 
Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Τζαβέλλα, η μουσική του Μάνου Χατζηδάκι, ενώ παρελαύνει ένας μεγάλος αριθμός σημαντικών ηθοποιών. Τη σαιζόν 1954/1955 θα είναι, με διαφορά, η εμπορικότερη ταινία, κόβοντας 208.410 εισιτήρια. Παραγωγή της "ΑΝΖΕΡΒΟΣ".

Μεγάλο πλήθος έξω από τον κινηματογράφο "ΕΣΠΕΡΟΣ" για την "Κάλπικη λίρα". Ήταν ένας από τους τρείς όπου προβλήθηκε για πρώτη φορά η ταινία.

Φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας. Διακρίνονται, στο μέσον, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Γ. Τζαβέλλας.

Billy

(αρχείο Billy Files)

Η παιδεία χτες και σήμερα.

Ουδέν σχόλιον.

πηγή

The Retro-Moderns : 10 καθίσματα που θα θέλαμε να έχουμε κληρονομήσει.

Tο σωστό design δεν έχει ηλικία. Όσο παλιό και να είναι, ένα καλοσχεδιασμένο και προσεγμένο αντικείμενο διατηρεί την αξία του στον χρόνο. Αυτό δεν είναι άλλωστε που εκτιμά κανείς στις αντίκες όταν πρόκειται για έπιπλα και αυτοκίνητα ή σε ρούχα (μόνο που τότε τα αποκαλούμε vintage) ή κτίρια που γίνονται πλέον σημεία αναφοράς; Πόσο μάλλον στις σπάνιες περιπτώσεις που η αρχική ιδέα αντέχει και υπερβαίνει τον χρόνο, σε σημείο να συνεχίζει να αναπαράγεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και όχι απλώς να παραμένει στην αιχμή της μόδας αλλά να γίνεται κλασική αξία. Ας θυμηθούμε 10 από τα καθίσματα που έγραψαν ιστορία και παραμένουν το ίδιο επίκαιρα ακόμα και σήμερα:

Up5 Donna : Gaetano Pesca /1969

H Up5 Donna ήταν στην ακμή της τεχνολογίας και της ριζοσπαστικής έμπνευσης όταν παρουσιάστηκε από τον avant garde Ιταλό αρχιτέκτονα Gaetano Pesce το 1969. Μια νέα τεχνική επέτρεπε στα μαλακά έπιπλα να αποθηκεύονται σε εντελώς επίπεδες συσκευασίες σε σφραγισμένο κενό αέρος και να παίρνουν ως δια μαγείας το σχήμα τους μόλις η σφραγίδα σπάσει. Κάθε αντικείμενο της σειράς συμπιεζόταν στο 1/10 του όγκου του πακεταρισμένο, ο Pesce τα αποκάλεσε “Transformation Furniture“. Η Up5 Donna έγινε απροσδόκητα δημοφιλής αφού χρησιμοποιήθηκε στην 3η season του Big Brother το 2002. Διατίθεται από την B&B Italia.

Ball Chair : Eeero Aarnio 

Και μια και μιλάμε για 60s, πως θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς την Ball (ή Globe) Chair, το all time classic 60s icon. Η ιδέα είναι εξαιρετικά απλή: ένα κάθισμα όπου μπορεί να ξεκουραστεί και να απομονωθεί κανείς, να ακούσει μουσική ή να μιλήσει στο τηλέφωνο, κάτι ανάμεσα σε έπιπλο και αρχιτεκτονική, όπως αναφέρεται στο Vitra Design Museum. Όταν ο Aarnio αποφάσισε να φτιάξει μια μεγάλη αλλά διαφορετική πολυθρόνα για το σπίτι του, παρατήρησε στην πορεία ότι η φόρμα που προέκυπτε έμοιαζε όλο και περισσότερο με σφαίρα. Κρατώντας αυτό το concept και πειραματιζόμενος με τα μεγέθη κατέληξε στην πρώτη χειροποίητη Ball, στο τέλος εγκατέστησε και το τηλέφωνο στο εσωτερικό της. Την παρουσίασε το 1966 στην διεθνή έκθεση επίπλων της Κολωνίας, όπου έκανε θραύση και σηματοδότησε το ξεκίνημα της καριέρας του. Στο ίδιο πνεύμα ανήκει και η Bubble Chair, από διαφανές πλαστικό και αναρτώμενη – γιατί δεν υπήρχε τρόπος να κατασκευαστεί αισθητικά ικανοποιητική διαφανής βάση. Έναν κατάλογο προμηθευτών ανά χώρα μπορείτε να βρείτε εδώ: Eero Aarnio.

Panton Chair : Verner Panton /1959-1960

Ο Verner Panton, “enfant terrible” του βιομηχανικού σχεδιασμού, σχεδίασε την -σήμα κατατεθέν- Panton chair to 1959. Πρόκειται για την πρώτη μονολιθική και στoιβαζόμενη καρέκλα, από πλαστικό. Μετά από πολλές προσπάθειες, πέρασε στην μαζική παραγωγή το 1968 από την αμερικανική εταιρεία Herman Miller. Οι καμπύλες της, ο μοναδικός σχεδιασμός της σε πρόβολο και τα έντονα χρώματα την έκαναν αμέσως δημοφιλή και design icon της δεκαετίας του ’60. Σήμερα παράγεται από την Vitra

Egg Chair : Arne Jacobsen /1958

Σχεδιάστηκε αρχικά για το e SAS Royal Hotel στην Κοπεγχάγη. Οι ρευστές καμπύλες της, όπως και σε άλλα μοντέλα του Jacobsen από την ίδια περίοδο, έχουν άμεση σχέση με τις αναζητήσεις του που είχαν στόχο την δημιουργία ανάλαφρων και εργονομικών μορφών που απαιτούν όσο το δυνατόν λιγότερη επένδυση με μαξιλάρια.

Έγινε περισσότερο γνωστή στις ευρύτερες μάζες όταν χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη season του Big Brother το 2000 και μπορεί να την βρει κανείς στο Fritz Hansen

Eames Lounge Chair (No 670) : Charles & Ray Earnes /1956

Όταν πρόκειται για τους Eames είναι δύσκολο να περιοριστεί κανείς σε ένα μόνο αντικείμενο, αν πρέπει να διαλέξω όμως, αυτό θα είναι η Lounge Chair (No 670). Είναι βασισμένη σε ένα παλαιότερο μοντέλο που παρουσιάστηκε στην έκθεση του MoMA “Organic Design in Home Furnishings” το 1940 (ναι στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχε ήδη η λέξη και δεν έχει πάντα σχέση με λαχανικά). Είναι ίσως το πιο κατασκευαστικά πολύπλοκο σχέδιο τους και το πρώτο προϊόν που σχεδίασαν για την περισσότερο πολυτελή αγορά. Μπορεί κανείς να την αποκτήσει από την Vitra

Tulip : Eero Saarinen /1955-1956

Η καρέκλα αυτή σχεδιάστηκε από τον Φιλανδό αρχιτέκτονα Eero Saarinen για να αντικαταστήσει τις απαίσιες καρέκλες που συναντούσε κανείς στο μέσο αμερικανικό σπίτι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, όπου προσέβαλαν την αισθητική του. Εξαλείφοντας κάθε σχεδιαστική φλυαρία (και μερικά πόδια) κατέληξε στην Tulip, με ένα κεντρικό στήριγμα και σκελετό από χυτό αλουμίνιο, επενδεδυμένο με πλαστικό και moulded fiberglas. Αρχικά η ιδέα ξεπερνούσε την σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη, ωστόσο μέχρι το τέλος του 1955 κατάφερε να κατασκευάσει το πρωτότυπο.

Μέσα σε λίγους μήνες πέρασε στην μαζική παραγωγή από τηνKnoll. Η Tulip γνώρισε μεγάλη προβολή μέσα από την πρώτη σειρά Startrek.

Diamond Chair : Harry Bertoia /1952

Σχεδιάστηκε μαζί με άλλα 4 κομμάτια από τον Harry Bertoia όταν άρχισε να δουλεύει με τους Hans καιFlorence Knoll.

Είχε πει ο σχεδιαστής τους. “Χαρακτηριστικό τους είναι η αέρινη αίσθηση που δίνουν, σαν να μην υπάρχουν σχεδόν, ενώ ο αέρας και ο χώρος μοιάζουν να τις διαπερνούν.”  

Η Diamond Chair, είναι κατασκευασμένη από μεταλλικό πλέγμα με αποσπώμενα μαξιλάρια ή κάλυμμα και διατίθεται ακόμα από την Knoll

Butterfly : Jorge Ferrari Hardoy /1938

Η Butterfly, επίσης γνωστή ως “BKF chair” είναι μια μετεξέλιξη της Tripolina chair που σχεδίασε ο Joseph Fendy το 1904. Ο Jorge Ferrari Hardoy μαζί με τους Antonio Bonet και Juan Kurchan βασίστηκαν σε αυτήν για να σχεδιάσουν την BKF το 1938 για ένα κτίριο κατοικιών στο Buenos Aires. Το κάθισμα εκτέθηκε στο Salon de Artistas Decoradores το 1940 όπου “ανακαλύφθηκε” από το MoMA. Ο διευθυντής του, Edgar Kaufmann Jr αποκαλώντας την “‘Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα μοντέρνου σχεδιασμού” ζήτησε να σταλούν 3 από τις πρώτες Butterfly στην Νέα Υόρκη, η μία βρίσκεται ακόμη στην συλλογή του Μουσείου, η δεύτερη στο Fallingwater του Frank Lloyd Wright, ενώ η τύχη της τρίτης αγνοείται. Ο Hans Knoll προβλέποντας την εμπορική της επιτυχία την συμπεριέλαβε στην collection του από το 1947, από όπου και διατίθεται μέχρι σήμερα (Knoll).

Αν πάλι η τιμή της είναι απαγορευτική, τότε μπορεί κανεις να παρηγορηθεί με την ιδέα ότι τα περισσότερα καθίσματα camping λειτουργούν και διπλώνουν με τον ίδιο τρόπο.

Barcelona Chair (MR90) : Ludwig Mies van der Rohe &  Lilly Reich /1929

H πιο αναγνωρίσιμη πολυθρόνα των αρχών του 20ου αιώνα, σχεδιάστηκε το 1929 από τον Ludwig Mies van der Rohe για το περίπτερο της Γερμανίας στην EXPO της Βαρκελώνης. Η επίσημη τελετή των εγκαινίων από τον βασιλιά της ΙσπανίαςAlfonso XIII επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκεί και για τον λόγο αυτό, ο αρχιτέκτονας έπρεπε να σχεδιάσει ένα κάθισμα αντάξιο του θρόνου. Με αναφορές στο sella curulis, ένα κάθισμα που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι δικαστές, το “MR90″ όπως ήταν το όνομα του αρχικά, είναι εντυπωσιακό και επιβλητικό μέσα στην απλότητα του.Ο επιχρωμιωμένος ανοξείδωτος σκελετός του ντύνεται με δυο δερμάτινα μαξιλάρια που στερεώνονται πάνω του με λουριά. Παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα icons του interior design, από την Knoll.

LC4 (B306) : Le Corbusier /1928

Σχεδιάστηκε το 1928 από τον πρωτεργάτη του Μοντερνισμού Charles-Édouard Jeanneret aka, Le Corbusier. Είναι το πιο γνωστό κομμάτι της πρώτης εργονομικά σχεδιασμένης σειράς επίπλων -ή εξοπλισμός κατοικίας, όπως ονομαζόταν- με σκελετό από ανοξείδωτο ατσάλι. Το αρχικό μοντέλο “μια μηχανή για χαλάρωση” ήταν μια παραλλαγή της κουνιστής πολυθρόνας, σύντομα όμως μετατράπηκε σε Chaise longue η οποία μπορούσε να ισορροπήσει σε διάφορες θέσεις πάνω στην αποσπώμενη βάση της.

Την αυθεντική LC4 μπορεί να προμηθευτεί κανείς, έναντι ενός σημαντικού χρηματικού ποσού, από την Cassina

Γράφτηκε από: Kristin ZZZ /// fridge.gr

(photos /αρχείο Billy Files)

Παλιά Αθήνα (μέρος 15ο)

Οδός Σταδίου, άγνωστη χρονολογία.

Η Λεωφ. Βασ. Σοφίας & το Χίλτον, 1968.

Η Εθνική Βιβλιοθήκη περίπου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η Ακαδημία στη Πανεπιστημίου, τη δεκαετία του '20.

Το μέγαρο του Ταχυδρομείου, αρχές 20υ αιώνα.

Το Ζάππειο και στο βάθος η Ακρόπολη, πιθανόν στις αρχές του 20ου αιώνα.

Σύνταγμα & η Βουλή το 1946.

Το Θησείο και η Ακρόπολη το 1901.

Το Ζάππειο στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.

Ο κήπος του Ζαππείου το 1940.

Billy

(photos αρχείο Billy Files)