Ξεκίνησε η φύτευση του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος

O Μεσογειακός Κήπος στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος αρχίζει και παίρνει μορφή. 27 Μαΐου 2014 

(Φωτογραφία: Γιώργης Γερόλυμπος)

23 Μαΐου 2014

φωτογραφίες:  Γιώργης Γερόλυμπος

πηγή: snf.org

ΣΥΡΙΖΑ: Θα καταργήσουμε τις Πανελλαδικές

Το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για την παιδεία: 

Χωρίς πανελλαδικές εξετάσεις, χωρίς κόπο, μακρυά από το ανταγωνιστικό περιβάλλον, με κατάργηση της ταξικότητας (!) στην εκπαίδευση και, κυρίως, χωρίς αποκλεισμούς.

Αν και όποτε θέλουν οι μαθητές θα μελετάνε... 

Χαλαρά!!!!

Σίγουρα αποτελέσματα

(καλή επιτυχία στα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές)

Billy.

Η Eleanor Roosevelt στην Αθήνα

Η Eleanor Rosevelt (11 Οκτωβρίου 1884 - 7 Νοεμβρίου 1962) υπήρξε σύζυγος του Προέδρου των Η.Π.Α, Franklin D. Roosevelt.
O Franklin D. Roosevelt εξελέγη για πρώτη φορά το 1932, σε μια δύσκολη περίοδο για την Αμερική που βίωνε τις συνέπειες του Κραχ του 1929.
Ήταν ο εμπνευστής του New Deal,  ενός οικονομικού προγράμματος με στόχο τη μείωση της ανεργίας και την ανόρθωση της οικονομίας.
Επανεξελέγη το 1936, συνεχίζοντας να παίρνει μια σειρά από μέτρα για την οικονομία, ενώ ήταν ο νικητής και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, το 1940.
Οι Η.Π.Α θα εισέλθουν στη δίνη του 2ου Π.Π τον Δεκέμβριο του 1941 και ο Rosevelt θα είναι ένας εκ των πρωταγωνιστών, από τη μεριά των Συμμάχων.
Στις 7 Νοεμβρίου 1944, κατά τη διάρκεια του πολέμου και ενώ ήδη φαινόταν ότι οι δυνάμεις του Άξονα θα ηττηθούν, έγιναν στην Αμερική εκλογές οι οποίες οδήγησαν τον Roosevelt στην τέταρτη κατά σειρά θητεία του, κερδίζοντας με ποσοστό 53.4%.
Η υγεία του όμως ήταν επιβαρυμένη, με αποτέλεσμα στις 12 Απριλίου 1945 (λίγο πριν το τέλος του πολέμου) να φύγει από τη ζωή, σε ηλικία 63 ετών.
Ο Franklin Roosevelt είχε παντρευτεί την Eleanor το 1905 και απέκτησαν έξι παιδιά.

Στη φωτογραφία, η Eleanor ποζάρει στην Αθήνα, έξω από το ξενοδοχείο όπου διέμενε, με φόντο το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Η άφιξή της στην ελληνική πρωτεύουσα έγινε στις 4 Ιουλίου 1953 και αναχώρησε στις 6 Ιουλίου, με προορισμό το Βελιγράδι. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της, συναντήθηκε με Έλληνες πολιτικούς όπως τον υπουργό Συντονισμού κ. Μαρκεζίνη.
Έκανε επίσης διάφορες δηλώσεις σχετικά με την ελληνική οικονομία, τη φτώχεια στη χώρα μας, το Κυπριακό ενώ επέκρινε τη πολιτική του Αμερικανού γερουσιαστή McCarthy.
Μίλησε όμως και για πιο ανάλαφρα θέματα. Όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί τα καλλιστεία ανήθικα, εκείνη απάντησε ότι "δεν είναι μεν ανήθικα, είναι όμως ανόητα".

Billy

(αρχείο Billy Files)

O Νικητής

Τη 1η Φεβρουαρίου 1965 έκανε πρεμιέρα το αισθηματικό δράμα "Ο Νικητής" μια παραγωγή της Ανζερβός. Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι της Μαρίας Πλυτά.
Μουσική, Μίμης Πλέσσας.

Υπόθεση: Ο εύπορος Βασίλης Βασιλειάδης, ζει με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, τη Λένα και την Άντα, στη βίλα του. 
Ο σοφέρ του έχει έναν γιο, τον Πέτρο, ο οποίος  για χρόνια κάνει παρέα με την Λένα. Σύντομα ερωτεύονται και συναντιούνται κρυφά στον κήπο του σπιτιού, κάνοντας όνειρα. Ο πατέρας της Λένας, μετά τον γάμο της αδελφής της, θέλει να την παντρέψει με το γιο ενός φίλου του. 
Ένα βράδυ βλέπει τον Πέτρο και τη Λένα αγκαλιά και εκνευρισμένος τον χαστουκίζει, αποκαλώντας τον προικοθήρα και τον διώχνει. 
Παρά το γεγονός ότι ο Βασιλειάδης επιβάλλει την άποψή του στην Λένα, ο Πέτρος δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Την κλέβει από την εκκλησία λίγο πριν παντρευτεί τον άλλον άντρα κάνοντας έξω φρενών τον πατέρα της. Όμως τα πράγματα έρχονται έτσι, που ο υπερόπτης Βασιλειάδης θα δώσει τελικά την ευχή του. 
Παίζουν: Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μιράντα Κουνελάκη, Λυκούργος Καλλέργης, Ίλυα Λυβικού, Παντελής Ζερβός, Μέμα Σταθοπούλου, Θάνος Λειβαδίτης, Λαυρέντης Διανέλλος, Περικλής Χριστοφορίδης, Κώστας Θεοδόσης, Μίκα Φλωρά, Υβόνη Βλαδίμηρου, Βασίλης Καΐλας.
Στο τραγούδι η Τζένη Βάνου.

Η ταινία έκοψε 226.055 εισιτήρια και ήρθε στη 19η θέση ανάμεσα σε 93 ταινίες, τη σαιζόν 1964-1965.

Billy.

(αρχείο Billy Files)

Τα Κίτρινα Γάντια

Μια από τις πιο απολαυστικές κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου έκανε πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου 1960. "Τα Κίτρινα Γάντια"
Μια παραγωγή της Φίνος Φιλμ και της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, σε σενάριο των Χρήστου Γιαννακόπουλου και Αλέκου Σακελλάριου και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου.

Υπόθεση: Ο Ορέστης ζηλεύει τρομερά την όμορφη γυναίκα του, τη Ρένα, με αποτέλεσμα να της κάνει τη ζωή μαρτύριο. Κάποια στιγμή, ένας περίεργος "μουστάκιας" θα γίνει πραγματικός εφιάλτης για τον Ορέστη. Πρόκειται για έναν σωφέρ ο οποίος στήνεται έξω από το σπίτι του, όμως στη πραγματικότητα ενδιαφέρεται για την υπηρέτρια του και όχι για τη σύζυγό του. 
Μια μέρα, κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού, ο Ορέστης θα βρει σε ένα επαρχιακό καφενείο ένα ζευγάρι κίτρινα γάντια, ίδια με αυτά της γυναίκας του. Επιπλέον, μια σειρά από διαβολικές συμπτώσεις τον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάτι δε πάει καλά. Όταν μάλιστα βλέπει μπροστά του τυχαία και τον ύποπτο "μουστάκια", τότε είναι βέβαιος ότι η Ρένα τον απατάει. 
Μόλις επιστρέφει στην Αθήνα, νομίζει ότι όλα τα στοιχεία θα οδηγήσουν τη γυναίκα του να παραδεχτεί την ενοχή της. Όμως σταδιακά, οι υποτιθέμενες "αποδείξεις" αρχίζουν να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος, με αποτέλεσμα να φανεί ότι οι φοβίες του ήταν αβάσιμες. 
Παίζουν: Νίκος Σταυρίδης, Μάρω Κοντού, Μίμης Φωτόπουλος, Μάρθα Βούρτση, Παντελής Ζερβός, Νίκη Λινάρδου, Γιάννης Γκιωνάκης, Υβόνη Βλαδίμηρου, Κώστα Δούκας, Πόπη Λάζου, Γιώργος Μπέλλος, Παναγιώτης Καραβουσιάνος, Γιώργος Τζιφός, Μαργαρίτα Αθανασίου, Μαίρη Φορμόζη, Παντελής Παλιεράκης, Στέλλα Σπυροπούλου.

Πολύ ευχάριστη κωμωδία, με τις διάφορες συμπτώσεις να δημιουργούν σπαρταριστές καταστάσεις. Έξυπνοι διάλογοι και πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, σε πρώτους και δεύτερους ρόλους. Ίσως η καλύτερη ερμηνεία του Νίκου Σταυρίδη στο ρόλο του ζηλιάρη, νευρικού συζύγου.
Έκοψε 27.787 εισιτήρια και ήρθε στη 18η θέση ανάμεσα σε 58 ταινίες, τη σαιζόν 1960-1961.

Billy.

Topless στην Αθήνα των 60s

Τo monokini στην Αθήνα.
Μια από τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν ορισμένες Αθηναϊκές εφημερίδες, το καλοκαίρι του 1964, δείχνοντας γυναίκες σε παραλία με το μαγιό topless. Επρόκειτο για δημιουργία του σχεδιαστή Rudi Gernreich και είχε προκαλέσει αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο.
Ο Εισαγγελέας άσκησε διώξεις εναντίον των εφημερίδων, με τον ισχυρισμό ότι τέτοιες φωτογραφίες προκαλούν το δημόσιο αίσθημα.
Παρά τα μέτρα της αστυνομίας, που στόχευαν στο να αποθαρρύνουν τη χρήση των μαγιό topless σε δημόσιους χώρους, δεν ήταν λίγες εκείνες που τα αγόραζαν ακολουθώντας τη μόδα.

(UPI PHOTO / June 1964)

To μαγιό monokini του Rudi Gernreich  εμφανίστηκε στη διεθνή αγορά (και στην Ελλάδα) το καλοκαίρι του 1964. 

(photo: LIFE)

Billy

(αρχείο Billy Files)

The Lampsa Hotel Co. Ltd

Διαφήμιση των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων του Ευστάθιου Λάμψα, Grande Bretagne & Le Petit Palais, το 1933.

Billy

(αρχείο Billy Files)

«Πράσινο φως» από το ΣτΕ για τις επενδύσεις σε Ελληνικό και Άγιο Κοσμά

H Ολομέλεια του ΣτΕ ομόφωνα απέρριψε τις αιτήσεις των δήμων Ελληνικού-Αργυρούπολης και Αλίμου, δέκα κατοίκων του Ελληνικού, καθώς και της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βάρης και Βουλιαγμένης.

 Να προχωρήσουν κανονικά οι επενδύσεις στο Ελληνικό και τον Άγιο Κοσμά αποφάσισε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, απορρίπτοντας σχετικές προσφυγές που είχαν υποβληθεί από κατοίκους και φορείς της περιοχής με τις οποίες ζητούσαν να κηρυχθούν μη νόμιμες οι σχετικές συμβάσεις με το ΤΑΙΠΕΔ.

Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ ομόφωνα απέρριψε τις αιτήσεις των δήμων Ελληνικού-Αργυρούπολης και Αλίμου, δέκα κατοίκων του Ελληνικού, καθώς και της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βάρης και Βουλιαγμένης, οι οποίοι στρεφόντουσαν κατά της συγκεκριμένης μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ.

Συγκεκριμένα, με αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ για 99 χρόνια και κατά ποσοστό 30%, 5.249.873 τετραγωνικά μέτρα (τ.μ.) του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, 426,011 τ.μ. του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας του Αγίου Κοσμά, 529.792 τ.μ. του πρώην Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας και έκταση 4.850 τ.μ. στην χερσόνησο του Αγίου Κοσμά (εξοχικό κέντρο Ακρωτήρι έκτασης 670 τ.μ., στεγασμένοι χώροι 160 τ.μ., κ.ά.).

Η Ολομέλεια απέρριψε όλους του ισχυρισμούς των δήμων και των κατοίκων ως αβάσιμους. Το ΣτΕ αναφέρει ότι οι πράξεις που προσβάλλονται δεν έχουν επενέργειες για τους προσφεύγοντες στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο και δεν μπορούν να ελεγχθούν από τους συμβούλους Επικρατείας. Κατά συνέπεια οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επανέλθουν και πάλι στο ΣτΕ εφόσον εκδοθούν νέες αποφάσεις της Πολιτείας σχετικά με τη μεταβίβαση, σχεδιασμό έργων, κ.λπ. (π.χ. το Προεδρικό Διάταγμα για την έγκριση του σχεδίου ολοκληρωμένης ανάπτυξης της περιοχής).

Οι δύο αιτήσεις της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βάρης και Βουλιαγμένης απορρίφθηκαν, καθώς οι διεκδικήσεις της αποτελούν ιδιωτική διαφορά, που υπάγεται στα πολιτικά δικαστήρια και είναι αναρμόδιο το ΣτΕ να τις δικάσει και επειδή δεν αποδεικνύει η Ιερά Μητρόπολη, με νόμιμους τίτλους, ότι έχει δικαίωμα κυριότητας της επίμαχης έκτασης των 4.850 τ.μ.

Σημειώνεται ότι το κοινοπρακτικό σχήμα στο οποίο έχει εκχωρηθεί το Ελληνικό, στο οποίο πρωταρχικό ρόλο έχει η Lamda Development, έχει δεσμευθεί να κάνει επενδύσεις ύψους 6 δισ. ευρώ τα επόμενα 15 χρόνια, αρχής γενομένης με επένδυση ύψους 2,2 δισ. ευρώ την πρώτη πενταετία. 

Όπως εκτιμούν οι επιτελείς του ΤΑΙΠΕΔ, από τον όγδοο χρόνο της επένδυσης, το ελληνικό δημόσιο θα έχει ποσοστό 30% στην κερδοφορία του έργου, καθώς έως τότε η αποδοτικότητα του έργου θα έχει ξεπεράσει το 15%.

  skai.gr

Η νέα περιφερειάρχης

Οι εκλογές τελείωσαν, τα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι σαφή και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρα νικητής, όχι όμως στο βαθμό για τη δρομολόγηση άμεσων πολιτικών εξελίξεων. 
Η κυβέρνηση Σαμαρά πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να αντιστρέψει το (δικαιολογημένο) κλίμα δυσαρέσκειας που επικρατεί. 
Η άκρα δεξιά εμφανίζεται να είναι πλέον  η 3η πολιτική δύναμη στη χώρα μας, με ποσοστό στις ευρωεκλογές 9.38% (ενσωμάτωση 96.95%). Οι ερμηνείες περί "αγανακτισμένων" ψηφοφόρων και "χαλαρής" ψήφου, πολύ λίγο πείθουν πια τον οποιονδήποτε. 

Στο δήμο της Αθήνας ο Καμίνης επανεξελέγη δήμαρχος. Εύχομαι στη νέα του θητεία να είναι πιο παραγωγικός και δραστήριος. Προηγήθηκε με ποσοστό 51.41% έναντι 48.59% του Γ. Σακελλαρίδη, υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, στη περιφέρεια Αττικής η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, πέρασε μπροστά από τον Γ. Σγουρό, αν και με μικρή διαφορά (50.83% έναντι 49.17%). 
Έτσι, το κόμμα της αριστεράς πέτυχε μια σημαντική νίκη όσον αφορά και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. 
Η δήλωση της Δούρου, εχτές το βράδυ, ήταν η εξής:
"Δώσαμε έναν σπουδαίο αγώνα, με ήθος κόντρα στις προβλέψεις και τα συμφέροντα. Η μάχη που κερδήθηκε είναι μονάχα η αρχή γιατί αύριο ξεκινά ένας πόλεμος με τα συμφέροντα. Θα αλλάξουμε τις ζωές μας στην περιφέρεια Αττικής και θα τις αλλάξουμε σε όλη τη χώρα"

H ελπίδα όλων πρέπει να είναι, η Δούρου να εργαστεί με καθαρό και ανοικτό μυαλό για το καλό της πρωτεύουσας ως μιας ενιαίας μητροπολιτικής περιφέρειας. 
Να μείνει όσο το δυνατόν μακρυά από τις ιδεοληπτικές νοοτροπίες και τις αγκυλωτικές πρακτικές, με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι προσεγγίζει τέτοια ζητήματα. 
Να είναι παραγωγική για το συμφέρον της πόλης (της Αττικής ως ενιαίο σύνολο) με σύγχρονους όρους και να μην αναλωθεί σε μια αντιαναπτυξιακή δράση και ρητορική. 
Να μη βλέπει παντού και πάντα κακώς εννοούμενα συμφέροντα με τα οποία θα είναι σε πόλεμο (όπως η ίδια ανέφερε). 
Τα δείγματα γραφής της παράταξής της σε θέματα ανάπτυξης -αστικής και άλλης- μέχρι στιγμής δεν είναι τα καλύτερα δυνατά (για να το θέσω ευγενικά). Από τα υψηλά κλιμάκια του κόμματος της έως τις διάφορες "κινήσεις πολιτών" ανά την πρωτεύουσα, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων αποτελείται από ανθρώπους μια συγκεκριμένης ιδεολογικής και πολιτικής χροιάς, η πρωτεύουσα έχει κατά κύριο λόγο ζημιωθεί. 
Ας ευχηθούμε λοιπόν για το καλύτερο. Ας αποδείξει η κ. Δούρου πως η δυναμικότητα την οποία φαίνεται ότι διαθέτει θα είναι πραγματικά δημιουργική.

Billy.

H.Π.Α : H αυτοκινητοβιομηχανία πάει στον πόλεμο

Τον Σεπτέμβριο του 1939 η Ευρώπη μπαίνει στη περιπέτεια του 2ου Π.Π.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, oι Η.Π.Α. διατηρούν μια ουδέτερη στάση στα γεγονότα.
Αυτό θα αλλάξει όταν, στις 7 Δεκεμβρίου 1941 οι Ιάπωνες πραγματοποιούν αεροπορική επιδρομή στην αμερικανική ναυτική βάση του Pearl Harbor.
Oι Αμερικάνοι πιάνονται στον ύπνο και οι απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό είναι μεγάλες.
Με την είσοδο των Η.Π.Α στον πόλεμο, ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα (Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία), η βιομηχανική παραγωγή της χώρας μετατρέπεται, ώστε να καλύψει τις ανάγκες του αγώνα.
Στα επόμενα  χρόνια (από το 1942) η Αμερική θα αποτελέσει μια τεράστια πολεμική μηχανή.
Φυσικά, σημαντικό κομμάτι της βιομηχανίας των Η.Π.Α κατείχε η αυτοκινητοβιομηχανία. Αυτή θα παίξει σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Πλέον από τα εργοστάσια τους θα βγαίνουν αεροσκάφη, τανκς, αντιαεροπορικά και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για τις πολεμικές ανάγκες.
Η παραγωγή ιδιωτικών επιβατικών αυτοκινήτων σταμάτησε στις αρχές Φεβρουαρίου του 1942.
Μέχρι εκείνη την εποχή, οι Η.Π.Α δεν είχαν δώσει ιδιαίτερο βάρος στη πολεμική προετοιμασία.
Για παράδειγμα, το 1939 κατασκεύασε μόλις 2.141 αεροπλάνα (όλων των τύπων).
Αντίθετα, η Ευρώπη βρισκόταν ήδη σε τροχιά πολέμου, με τη Μ. Βρετανία να κατασκευάζει την ίδια χρονιά 7.940 αεροπλάνα, τη Γερμανία 8.295 και τη Ρωσία 10.382, ενώ η παραγωγή στην Ιαπωνία έφτασε τα 4.467 αεροπλάνα.
Το 1940 η παραγωγή αεροσκαφών στις Η.Π.Α ναι μεν αυξήθηκε, φτάνοντας τα 6.068, όμως υπολειπόταν σημαντικά από την αντίστοιχη των ευρωπαϊκών χωρών.
Από την άλλη πλευρά, η παραγωγή αυτοκινήτων παρέμενε σε υψηλά επίπεδα, με τις πωλήσεις επιβατικών στην Αμερική το 1940 να ανέρχονται σε 3.717.385 μονάδες.
Το 1941 παρατηρήθηκε μικρή αύξηση στις πωλήσεις, με συνολικά 3.779.682 νέα αυτοκίνητα.
Από το 1942 μέχρι το καλοκαίρι του 1945 η παραγωγή αυτοκινήτων πάγωσε για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία των Η.Π.Α
Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια του πολέμου η διαφημιστική δραστηριότητα των αυτοκινητοβιομηχανιών δεν σταμάτησε.
Ο σκοπός ήταν να κρατηθεί "ζεστό" το κοινό χωρίς να χάσει την επαφή με το εκάστοτε brandname , παρουσιάζοντας η κάθε εταιρία τη συνεισφορά της στη προσπάθεια του αγώνα.

Η Chevrolet ήταν η εταιρία με τη μεγαλύτερη παραγωγή επιβατικών αυτοκινήτων την τριετία 1939-1941. Στις διαφημίσεις της κατά τη διάρκεια του 2ου Π.Π. τόνιζε τη συνεισφορά των αυτοκινήτων και των φορτηγών της στην υπηρεσία του αγώνα, εντός των Η.Π.Α.

Στο διάστημα μεταξύ 1942-1945 οι αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είχαν να επιδείξουν νέα εντυπωσιακά μοντέλα, αλλά τεθωρακισμένα οχήματα και γενικά πολεμικό υλικό για τον αγώνα κατά του Άξονα. Όπως αυτή η διαφήμιση της Chevrolet το 1944.

"Η μεγαλύτερη μεταφορική δουλειά όλων των εποχών. Στη γη... στον αέρα.. σε όλο τον κόσμο". H Chevrolet βάζει σε λειτουργία όλους της τους πόρους γι'αυτό το σκοπό, σύμφωνα με αυτή τη διαφήμιση του 1945. Η αμερικάνικη βιομηχανία αυτοκινήτου παρήγαγε συνολικά το 20% του πολεμικού υλικού των Η.Π.Α κατά τον 2ο Π.Π.

"Φαντασία και βελτιώσεις. Πως λειτουργούν για σένα, στον πόλεμο και στην ειρήνη" Διαφήμιση του ομίλου Chrysler, Dodge, Plymοuth, DeSoto, τo 1945. Αντί για κάποιο αστραφτερό νέο μοντέλο αυτοκινήτου, εικονίζεται ένα λασπωμένο άρμα μάχης της εταιρίας. Σε πολλές από τις καταχωρήσεις εκείνης της περιόδου, υπάρχει η προτροπή για αγορά πολεμικών ομολόγων.

To 1945, λίγο πριν το τέλος του πολέμου, η Ford δημοσιεύει μια σειρά από διαφημίσεις με το σλόγκαν "Υπάρχει ένα Ford στο μέλλον σας". Σε αυτές παρουσιάζονται διάφορες όμορφες εικόνες από το ειρηνικό μέλλον, μέσα σε μια κρυστάλλινη μπάλα. Το κείμενο λέει... "Είναι μια εικόνα για την οποία πρέπει να περιμένετε. Η Αμερική έχει μια σημαντική δουλειά να κάνει, πριν το δικό σας έξυπνο Ford της ειρηνικής περιόδου να μπορέσει να παραχθεί"
Έως τότε... "όλοι οι πόροι της Ford θα συνεχίσουν να είναι αφιερωμένοι στις ανάγκες για τη τελική νίκη", όπως καταλήγει η διαφήμιση. Το όνειρο έπρεπε να παραμένει ζωντανό!

O Πρόεδρος των Η.Π.Α, Harry Truman, μαζί με τον Henry Ford τον 2ο, ποζάρουν δίπλα στο πρώτο μεταπολεμικό Ford που παρήχθη γύρω στο καλοκαίρι του 1945. Με την άρση της απαγόρευσης παραγωγής ιδιωτικών αυτοκινήτων, βγήκαν από τα εργοστάσια όλων των εταιριών μόλις 69.532 νέα επιβατικά ως το τέλος της χρονιάς. Η παραγωγή τους θα φτάσει τα 2.148.699 το 1946, με τη Ford στη 1η θέση. Οι προοπτικές για την αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία ήταν ιδιαίτερα καλές, εφόσον η ζήτηση για καινούργια αυτοκίνητα μετά τον πόλεμο ήταν αυξημένη. 

Billy

(αρχείο Billy Files)

Κώστας Πρέκας

O Kώστας Πρέκας γεννήθηκε το 1941 στο Αιγάλεω.
Ξεκίνησε σαν μαθητής της Σχολής Μιχαηλίδη, απ'την οποία αποφοίτησε το 1964. Μεταξύ των μελών της κριτικής επιτροπής των απολυτήριων εξετάσεων ήταν και ο Κώστας Μουσούρης. Ο Μουσούρης αμέσως μετά έκανε του πρόταση να τον προσλάβει στον θίασο του.
Το χειμώνα του 1964-1965 έπαιξε ένα μικρό ρόλο στο έργο "Οι Τρεις Αδελφές" του Τσέχωφ.
Στον κινηματογράφο είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση νωρίτερα, το 1960, στην ταινία "Νύχτες στο Μιραμάρε" που είχε γυριστεί στη Ρόδο.
Στο θίασο Μουσούρη έπαιξε αργότερα και άλλα έργα, όπως τα "Παράξενο Ζευγάρι", "Ουράνιο Τόξο", "Υπόθεση Διαζυγίου" και "Ο Σύζυγος της κ. Προέδρου".
Έλαβε επίσης μέρος σε παραστάσεις με τον θίασο Ρηγόπουλου-Αναλυτή.
Το 1968 κέρδισε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το βραβείο Α' αντρικού ρόλου στη ταινία "Στα Σύνορα της Προδοσίας", μια παραγωγή του Τζέιμς Πάρις.
Το 1971 ίδρυσε το δικό του θίασο, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του '80 στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο που ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 έχει αποκτήσει δικό του, ιδιόκτητο, χώρο (θέατρο "Όραμα") στου Παπάγου.

Κινηματογραφικές ταινίες: 
O Kώστας Πρέκας έλαβε μέρος σε 20 ταινίες, ορισμένες εκ των οποίων  ήταν "επικές" παραγωγές...

• Νύχτες στο Μιραμάρε (1960)
• Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)
• Αθώα ή ένοχη (1963)
• Οι Εχθροί (1965)
• Οι κυρίες της αυλής (1966)
• Ο Γεροντοκόρος (1967)
• Δημήτρη μου, Δημήτρη μου  (1967)
• Η μοίρα μιας γυναίκας (1968)
• Στα σύνορα της προδοσίας (1968)
• Κατηγορώ το κορμί μου (1969)
• ΌΧΙ (1969)
• Καυτή εκδίκηση (1969)
• Η ζούγκλα των πόλεων (1970)
• Η Μεσόγειος φλέγεται (1970)
• Έρωτας δίχως σύνορα (1970)
• Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971)
• Έσχατη προδοσία (1971)
• Ψυχή και σάρκα (1974)
• Το μήλο του σατανά (1979)
• Τα πρόσωπα του Θεού (1985)

Billy

Αστικά... ΡΕΟ

Ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν οι διάφορες κυβερνήσεις την έλλειψη αστικών λεωφορείων, ήταν τα στρατιωτικά οχήματα ώστε να "εξυπηρετηθεί" το επιβατικό κοινό. 

Όπως αυτό της φωτογραφίας κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων των εργαζομένων των ΕΑΣ και ΗΛΠΑΠ, τον Απρίλιο του 1983. 

Το συγκεκριμένο ΡΕΟ εκτελούσε το δρομολόγιο Κολιάτσου-Παγκράτι, όπως γράφει η χειρόγραφη ταμπέλα στο τζάμι και εικονίζεται επί της Λεωφόρου Βασ. Αμαλίας. 

Billy.

(photo αρχείο Billy Files)

Περσικά χαλιά

Μια γυναίκα περπατάει πάνω σε χαλιά, σε κάποιο bazaar στη πόλη Sirjan του Ιράν, φορώντας το παραδοσιακό chador. 

Το Ιράν φημίζεται σε όλο τον κόσμο για τη κατασκευή χαλιών. 

(photo: Amin Arjmand - 2011)

Οι αντιδράσεις Γερμανών στρατιωτών σε απόσπασμα ταινίας για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, 1945

Η φωτογραφία δείχνει τα πρόσωπα Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, από τους Αμερικάνους, κατά τη διάρκεια παρακολούθησης μιας ταινίας για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 
Αυτή η αναγκαστική αντιπαράθεση, έφερε τους Γερμανούς πρόσωπο με πρόσωπο με τα χειρότερα έργα του Τρίτου Ράιχ. 

Η λεζάντα λέει: "Γερμανοί αιχμάλωτοι πολέμου σε στρατόπεδο των Αμερικάνων παρακολουθούν ντοκυμαντέρ για τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης" (Image by United States Holocaust Memorial Museum.)

Η καταναγκαστική αυτή διαδικασία ήταν μέρος της πολιτικής των Συμμάχων στα πλαίσια της αποναζιστικοποίησης, που σήμαινε την κάθαρση της Γερμανίας από τα κατάλοιπα του Ναζιστικού καθεστώτος και την ανοικοδόμηση της κοινωνίας, της οικονομίας και των υποδομών. 
Το πρόγραμμα περιελάμβανε υποχρεωτικές επισκέψεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφίσες με φωτογραφίες πτωμάτων και Γερμανούς αιχμάλωτους πολέμου να παρακολουθούν αναγκαστικά ταινίες-ντοκυμαντέρ σχετικές με τη μεταχείριση των "κατώτερων" φυλών από τους Ναζί. 
Πρέπει να δεις για να πιστέψεις. Συχνά, ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις την άρνηση των ανθρώπων είναι οι απτές αποδείξεις.
Όταν συμβαίνουν άσχημα και απάνθρωπα πράγματα πίσω από κλειστές πόρτες -ακόμα και σε μεγάλη κλίμακα- και μακρυά από τα μάτια της κοινωνίας, μόνο μια σοκαριστική αντιπαράθεση με τα γεγονότα μπορεί να θρυμματίσει τις ψευδαισθήσεις. 

Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν ήταν απαραίτητα Ναζιστές. Το Ολοκαύτωμα είναι μια μόνο πλευρά του 2ου Π.Π. 
Η άλλη πλευρά ήταν η μάχη για εδάφη και εξουσία. Ο 2ος Π.Π ήταν ο τελευταίος από μια σειρά πολέμων για κυριαρχία στην Ευρώπη. Τα ισχυρά εθνικιστικά αισθήματα και "ο πόλεμος ως προέκταση της διπλωματίας", ήταν κάτι το φυσιολογικό εκείνη την εποχή. 

Η πρόσφατη Γερμανική ιστοριογραφία δείχνει ότι πολλοί Γερμανοί  σίγουρα γνώριζαν για τις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων και άλλων, αλλά δεν ήξεραν τι ακριβώς γινόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 
Υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που είχαν δει τέτοιους φόνους. Οι συχνές συγκεντρώσεις και μαζικές απελάσεις (ή αναχωρήσεις) Εβραίων, δεν ήταν μυστικό και πολλές φορές υπήρχαν παριστάμενοι που παρακολουθούσαν.
Υπήρχαν ακόμα και περιπτώσεις δημόσιων μαζικών εκτελέσεων. Ήταν, επίσης, σύνηθες στους Γερμανούς να ακούνε σε ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς περί μαζικών εκτελέσεων Εβραίων.

πηγή: rarehistoricalphotos.com

(μετάφραση-διασκευή κειμένου: Βilly)

Τα πρώτα μεταπολεμικά Ελληνικά καλλιστεία

Τα πρώτα ελληνικά μεταπολεμικά Καλλιστεία έλαβαν χώρα τον Απρίλιο του 1952 στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Τη βραδιά παρουσίαζαν ο Γιώργος Παππάς, ο Μίμης Φωτόπουλος και η Μελίνα Μερκούρη.
Πολλά και εκλεκτά τα μελή της αθηναϊκής κοινωνίας με πρωτοστατούντες τον στρατηγό Παπάγο μετά της συζύγου του και τον υπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο.
Πρόεδρος της ελλανοδίκου επιτροπής ήταν η Μαρίκα Κοτοπούλη και ανάμεσα στα μέλη βρισκόταν ο Χατζηκυριάκος Γκίκας και η Άννα Συνοδινού.
Ύστερα από την παρέλαση των υποψηφίων με βραδινές τουαλέτες μεγάλων Οίκων Μόδας, όπως Ευαγγελίδη - Κουρτίδη, Λιβανού, Τσουχλου κ.α, ακολουθεί η παρέλαση με μαγιό  όπου το κοινό ξεσηκώνεται από θαυμασμό για τις καλλονές  Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο 1952!
Λίγο αργότερα ανακοινώνονται τα αποτελέσματα:
Μις Ελλάς 1952, η Βιργινία Πετμεζάκη
Σταρ Ελλάς 1952, η Νταίζη Μαυράκη
Αμέσως σείσθηκε η αίθουσα από τις επευφημίες και η ορχήστρα άρχισε να παίζει το τραγούδι "Όμορφη μου Ελληνίδα"  που είχε γράψει ο Μίμης Τραϊφόρος ειδικά για την περίσταση.
Οι δυο αυτές πρώτες Μις, ευτύχησαν να πάρουν σημαντικούς τίτλους και στα Διεθνή Καλλιστεία που ακολούθησαν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς.
Η Βιργινία Πετμεζάκη εξελέγη 3η Μις Ευρώπη και η Νταίζη Μαυράκη 3η Μις Υφήλιος!

Νταίζη Μαυράκη

κείμενο: bambinella

(photo: αρχείο Billy Files)

Οι Austin & Morris στην Ελλάδα

H Μεγάλη Βρετανία αποτελούσε κάποτε μια από τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, με σημαντική αυτοκινητοβιομηχανία.
Η παρουσία της στο χώρο του αυτοκινήτου ξεκινάει όταν αυτό έκανε ακόμα τα πρώτα του βήματα.
Δύο από τους κύριους εκπροσώπους της βρετανικής βιομηχανίας ήταν η Austin  και η Morris .
Oι δύο αυτές εταιρίες είχαν ξεκινήσει τη πορεία τους σαν ανεξάρτητοι κατασκευαστές όμως, το 1952 συγχωνεύτηκαν (μαζί με άλλες μικρότερες εταιρίες) κάτω από την ομπρέλα της British Motor Corporation (BMC).
Στην Ελλάδα, οι Βρετανοί είχαν μια σημαντική παρουσία κατά τη δεκαετία του '50 αλλά και του '60, τη χρυσή δεκαετία των βρετανικών αυτοκινήτων.
Δημοφιλέστερες, βέβαια, ήταν οι δύο αυτές μάρκες. Τα μοντέλα που διέθεταν ήταν εξελιγμένα από κοινού και επρόκειτο για παραλλαγές των δύο εταιριών πάνω στο ίδιο θέμα.
Τα Austin αντιπροσώπευε στη χώρα μας από τη δεκαετία του '50 η "Αφοι Δούκα" με κεντρικά γραφεία επί της Λεωφόρου Συγγρού 116. Η επιχείρηση αποτελούνταν από τους αδελφούς Κωνσταντίνο, Ευστράτιο και Παναγιώτη Δούκα.
Αντιπροσωπεία της Morris κατά τη δεκαετία του '50, ήταν η "Κωνσταντίνος Ι. Ταμβακόπουλος" με έδρα στη Λεωφόρο Συγγρού 4.
Το 1961, οι Αδελφοί Δούκα ίδρυσαν την "Κωπάστρα Α.Ε." στην οποία πέρασε και η Morris.
Tα κεντρικά γραφεία εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη Συγγρού 116 με έκθεση πωλήσεων και στην Αμαλίας 48. Στη Θεσσαλονίκη η έδρα ήταν στη Πλατεία Αριστοτέλους.
Ήδη εκείνη την εποχή η BMC διέθετε το θρυλικό Mini, που είχε παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 1959.
Kάποιες διαφοροποιήσεις στη γκάμα των δύο εταιριών υπήρχαν, με τη Morris να διαθέτει αποκλειστικά στην αγορά το "1000", η εξέλιξη  του οποίου πήγαινε πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του '40. Aπό την άλλη, η Austin διέθετε αποκλειστικά το μικρό δίπορτο "A40" που είχε παρουσιαστεί το 1958.
Το 1962 η BMC παρουσίασε ένα μικρομεσαίο οικογενειακό μοντέλο με κωδικό ADO16. H εμπορική του ονομασία ήταν "1100" ή "1300" ανάλογα τον κινητήρα. Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές και στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του '60 έως τις αρχές της δεκαετίας του '70.
Το Morris "1100" προηγήθηκε του αντίστοιχου Austin  κατά περίπου ένα χρόνο.
Πάντως, κατά τη διάρκεια των 60s, η Austin ήταν κατά κανόνα μπροστά σε πωλήσεις σε σχέση με την αδελφή Morris, αν και πολλές φορές οι διαφορά μεταξύ τους δεν ήταν μεγάλη.

Austin Mini

To 1973 την αντιπροσωπεία των Austin & Morris ανέλαβε η "Κένταυρος Α.Ε." με έδρα στην Ιερά Οδό 131. Η επιχείρηση αυτή είχε αναλάβει τη διανομή και άλλων βρετανικών εταιριών (όπως και η "Αφοί Δούκα" παλιότερα) οι οποίες βρίσκονταν υπό την British Leyland Motor Corporation (BLMC) όπως είχε μετονομαστεί η BMC από το 1968. 

Στα 70s η εταιρία άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Νέα μοντέλα που έβλαψαν την εικόνα της και προβλήματα στη παραγωγή και στην διαχείριση, οδήγησαν την BLMC στα όρια της χρεοκοπίας και στην κρατικοποίησή της το 1975. 

Mέχρι εκείνη την εποχή είχαν παρουσιαστεί στην ελληνική αγορά, τα Austin Victoria, Μorris Marina και Austin Allegro, που αντικατέστησε το επιτυχημένο "1100". 

Φυσικά το Mini του Alec Isigonis εξακολουθούσε να διατίθεται. 

Το 1977 η "Κένταυρος Α.Ε." εξαγοράστηκε από τον Κωνσταντίνο Φωστηρόπουλο. Το φθινόπωρο του 1979 δημιουργείται νέα αποθήκη ανταλλακτικών επί της Λεωφόρου Θησέως 73 στην Καλλιθέα. 

Όμως μέσα σε αυτό το διάστημα οι πωλήσεις των βρετανικών μοντέλων γνωρίζουν συνεχή μείωση, πέφτοντας από το 2.5% το 1977, στο 1.6% το 1978 και στο 1.0% το 1979 (με σημαντική μείωση και σε απόλυτους αριθμούς) .  

Με την είσοδο της δεκαετίας του '80 και έως τα μέσα, η βρετανική εταιρία θα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη στη εγχώρια αγορά.  Το 1986 η "Κένταυρος" συγχωνεύτηκε με τη ΒΙΑΜΑΞ του Φωστηρόπουλου. Τότε τα Austin Rover (όπως ονομάζονταν πλέον) έκαναν ένα ικανοποιητικό come back, με τα Metro & Montego, ενώ κατά τη δεκαετία του '90 σημειώνει σημαντική επιτυχία στη χώρα μας με νέα μοντέλα (σειρά 200 & 400), απλά ως Rover. Για παράδειγμα, το 1992 οι πωλήσεις της Rover στην Ελλάδα, ήταν λίγο κάτω από τις 6.000 μονάδες.
Από το 1994 έως το 2000 το Rover Group πέρασε υπό τον έλεγχο της BMW. To επόμενο διάστημα, η πορεία της στην ευρωπαϊκή αγορά και τα οικονομικά προβλήματα, οδήγησαν στο κλείσιμο της εταιρίας έως τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.
Οι πωλήσεις της Rover στην Ελλάδα το 2000, ανήλθαν σε 2.867 μονάδες με μερίδιο αγοράς 1.0%. Το 2004 η Rover-MG πέτυχε πωλήσεις μόλις 826 μονάδων με μερίδιο 0.3%.

To Morris 1100 1ης σειράς (φωτό) παρουσιάστηκε το 1962, ανανεώθηκε τον Οκτώβριο του 1967 (2η σειρά)  και έμεινε στη παραγωγή έως το 1971. Το αντίστοιχο Austin παρουσιάστηκε το 1963 και έμεινε στη παραγωγή έως το 1974. Το ADO16, όπως ήταν ο κωδικός τους, είχε σχεδιαστεί από τον ελληνικής καταγωγής Sir Alec Isigonis. Και τα δύο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του '60. 

H Austin πέρασε στα χέρια της ΒΙΑΜΑΞ το 1986 και επανέκτησε τη θέση της στην ελληνική αγορά. Το Montego (φωτό) είχε αρκετή επιτυχία στη κατηγορία των 1.300 κ. εκ. 

Billy

(photos αρχείο Billy Files)

Ο σταθμός του Αμαρουσίου

Στις 21 Ιουλίου 1930, εγκαινιάστηκε από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός της Ομόνοιας.
Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε να υλοποιείται η επέκταση του δικτύου προς τα βόρεια της πρωτεύουσας.
Στην περίπτωση του Αμαρουσίου, η κυβέρνηση υπόγραψε συμπληρωματική σύμβαση με σκοπό τη κατασκευή αερογέφυρας, ώστε να μη κόβεται η περιοχή στα δύο.
Η επίβλεψη και κατασκευή του έργου ανατέθηκε σε γαλλική εταιρία. Το κόστος είχε προϋπολογισθεί σε 9.500.000 δραχμές.  Από αυτά, τα 6.500.000 έπρεπε να καταβάλει η Εταιρία Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων (Ε.Η.Σ) και τα υπόλοιπα 2.500.000 το Ελληνικό Κράτος.
Η κατασκευή του είχε ολοκληρωθεί μέχρι το καλοκαίρι του 1957 και ξεκίνησε να λειτουργεί τη Κυριακή, 1η Σεπτεμβρίου 1957.
Η τιμή του εισιτηρίου από Πειραιά προς Μαρούσι είχε 4.20 δρχ, ενώ από Ομόνοια 2.50 δρχ.

Η γέφυρα του "ηλεκτρικού" στο Μαρούσι, μήκους 360 μέτρων, κατά τη φάση κατασκευής περί τα μέσα της δεκαετίας του '50. Στο βάθος διακρίνεται το νοσοκομείο ΚΑΤ, επίσης υπό κατασκευή. 

Billy.

(photo αρχείο Billy Files)

Ερνέστος Τσίλλερ / Εrnst Ziller

O Ερνέστος Τσίλλερ (Εrnst Ziller) γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1837 σε ένα χωριό της Σαξωνίας, κοντά στη Δρέσδη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βασιλική Σχολή Αρχιτεκτονικής της Δρέσδης στο διάστημα 1855-1858. Ήρθε στην Ελλάδα το 1861 μετά από πρόσκληση του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν. Έφυγε από την Ελλάδα και επέστρεψε ξανά το 1868 μαζί με την Ελληνίδα πιανίστρια Σοφία Ντόντου, με την οποία παντρεύτηκαν. Ο Τσίλλερ συνέβαλε σε ένα μεγάλο ποσοστό στη διαμόρφωση της αστικής φυσιογνωμίας της Αθήνας κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Όμως ο Γερμανός αρχιτέκτονας δραστηριοποιήθηκε και σε άλλες ελληνικές πόλεις. Ένας μεγάλος αριθμός έργων του κοσμούν τη πρωτεύουσα , ενώ κάποια άλλα δεν υπάρχουν πια. Σημαντικά δημόσια κτίρια, θέατρα, μέγαρα, κατοικίες, σχολεία ήταν μερικά μόνο από αυτά.
Ο Ερνέστος Τσίλλερ είναι ο κυριότερος εκφραστής του νεοκλασικισμού που κυριάρχησε στον ελληνικό χώρο στα τέλη του 19ου αιώνα.
Στη συνέχεια θα δούμε αναλυτικότερα μερικά από τα κυριότερα κτίρια του σημαντικού αυτού αρχιτέκτονα.
Μέγαρο Μελά (Ταχυδρομικό Μέγαρο)

To κτίριο ανατέθηκε στον Τσίλλερ από τον εύπορο Βασίλειο Μελά και ξεκίνησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1870. Ήταν ένα μεγάλο ιδιωτικό έργο στη συμβολή των οδών Αιόλου, Σοφοκλέους, Στρέιτ και Κρατινού, στη σημερινή πλατεία Κοτζιά.
Στη συνέχεια στο κτίριο στεγάστηκαν κατά καιρούς το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών και η Αθηναϊκή Λέσχη, όμως έγινε ευρέως γνωστό ως Ταχυδρομικό Μέγαρο, εφόσον εκεί στεγάστηκε το κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών επί πολλά χρόνια (1900-1973). Αρχικά επρόκειτο για διώροφο κτίσμα, όμως το 1909 προστέθηκε ακόμα ένας όροφος σε μελέτη του αρχιτέκτονα Φιλίππου Οικονόμου. Το 1974 κηρύχθηκε διατηρητέο και το 1979 μισθώθηκε από την Εθνική Τράπεζα. Τη δεκαετία του '80 το κτίριο αποκαταστάθηκε παίρνοντας την αρχική του μορφή, με την κατεδάφιση του τρίτου ορόφου (σε μελέτη του αρχιτέκτονα Διονύση Βλαχόπουλου).

φωτό: πηγή

Δημοτικό Θέατρο Αθηνών.

Η ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών ξεκινάει όταν ο Γρ. Καμπούρογλου εκφράζει την ανάγκη να αποκτήσει η Αθήνα ένα Εθνικό Θέατρο και την επιθυμία να αναλάβει αυτός την ανέγερσή του. Οι φιλικές σχέσεις που διατηρούσε με την Βασιλική Αυλή, επηρέασαν θετικά προς αυτή τη κατεύθυνση.
Οι εργασίες ξεκινούν το 1857. Τα σχέδια ήταν του Γάλλου αρχιτέκτονα Francois F. Boulanger.
Παρόλα αυτά η κατασκευή του θεάτρου δε θα ολοκληρωθεί, μετά τη πτώχευση του Καμπούρογλου. Από το 1871 έγιναν διάφορες προσπάθειες για την ολοκλήρωση του έργου, πάντα όμως χωρίς επιτυχία.
Το 1886 ο Ανδρέας Συγγρός συνέστησε μια μετοχική εταιρία με σκοπό την αποπεράτωση του θεάτρου. Νέα σχέδια είχαν εκπονηθεί, αυτή τη φορά με την υπογραφή του Ερνέστου Τσίλλερ.
Οι εργασίες ξεκίνησαν άμεσα με αποτέλεσμα το κτίριο να έχει ολοκληρωθεί ως το Νοέμβριο του 1888. Πολύ σύντομα η διαχείριση του θεάτρου πέρασε στον δήμο.

Εθνικό Θέατρο.

φωτό: πηγή

To Bασιλικό Θέατρο (σήμερα Εθνικό) κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1895-1901 σε ένα κεκλιμένο οικόπεδο επί της Αγίου Κωνσταντίνου. Το κεντρικό τμήμα του κτιρίου, που αποτελεί και την είσοδο του θεάτρου, είναι ιδιαίτερα πλούσια διακοσμημένο και παρουσιάζει μια κορινθιακή κιονοστοιχία σε προεξοχή. Λειτούργησε ως "Βασιλικό Θέατρο" έως το 1908, οπότε και αποφασίστηκε να κλείσει λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το 1930 ιδρύεται το Εθνικό Θέατρο και το 1932 γίνεται στο κτίριο του Τσίλλερ η πρώτη του παράσταση. Ως τότε γίνονταν εκεί παραστάσεις σποραδικά από ξένους θιάσους.

Μέγαρο Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον)

Το μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου κτίστηκε μεταξύ 1878-1879 ως κατοικία του Ερρίκου Σλήμαν.
Το διώροφο κτίσμα με τις χαρακτηριστικές τοξοστοιχίες της πρόσοψης, διέθετε χώρους για κοινωνικές εκδηλώσεις (αίθουσα δεξιώσεων), αίθουσα λογοτεχνίας, βιβλιοθήκη, γραφεία κλπ.
Η αισθητική του διαθέτει στοιχεία αναγεννησιακού ρυθμού, προσδίδοντας έναν ανάλαφρο τόνο στο κτίριο με ωραίες συμμετρίες. Η στέγη διαθέτει ένα κομψό στηθαίο το οποίο διακοσμούσαν μια σειρά από αγάλματα. 

Από τη συνάντηση των δυο ανδρών, του Σλήμαν και του Τσίλλερ, προέκυψε και ένα άλλο έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα. Το μνημείο στο τάφο του Σλήμαν στο Α' νεκροταφείο 

Το μέγαρο Σλήμαν στις αρχές του 20ου αιώνα (πάνω). Το κτίριο σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο (κάτω - φωτό: πηγή)

Στον Ερνέστο Τσίλλερ οφείλονται και δύο από τα κτίρια που διαμόρφωσαν την αστική φυσιογνωμία της Ομόνοιας, κατά τα τέλη του 19ου αιώνα.
Το ένα είναι το Ξενοδοχείο Μπάγκειον (ή Πάγκειον), που έγινε με δωρεά του Ιωάννη Μπάγκα. Πρόκειται για το κτίριο στη συμβολή με την οδό Αθηνάς και κατασκευάστηκε τη περίοδο 1890-1894. Ήταν ένα μεγάλο, για την εποχή, τριώροφο κτίριο με κεραμοσκεπή. 

To άλλο είναι το ξενοδοχείο Μέγας Αλέξανδρος, που οικοδομήθηκε λίγο νωρίτερα, στα 1889 και βρίσκεται αντικρυστά με το Μπάγκειο. Τα δύο κτίρια ακολουθούν την ίδια αρχιτεκτονική προσέγγιση. Μετά από μια περίοδο παρακμής τα έργα αυτά του Τσίλλερ έχουν μπει σε φάση αποκατάστασης και αξιοποίησης και θα εξακολουθούν να στολίζουν τη κεντρικότερη πλατεία της πόλης.

Συνοικία Τσίλλερ, Πειραιάς.

Ο Τσίλλερ δεν περιορίστηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά έδωσε το παρόν και στον Πειραιά. Ο αρχιτέκτονας αγόρασε μια έκταση εκεί (Καστέλλα) το 1875, με σκοπό τη δημιουργία μιας σειρά σπιτιών. Η περιοχή αυτή έγινε γνωστή ως "Συνοικία Τσίλλερ". Μάλιστα, εκεί έκτισε και ένα δικό του σπίτι ως εξοχική κατοικία. Η περιοχή έγινε πόλος έλξης όπου φιλοξενήθηκαν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α', η Βασίλισσα Όλγα, η οικογένεια Μπενάκη, ενώ διέμεναν και διάφοροι Αθηναίοι για παραθερισμό.
Σήμερα σώζεται μόνο η οικία Πατσιάδη του 1894. (φωτό κάτω)

Η Συνοικία Τσίλλερ. Ο χώρος μπροστά από τα σπίτια ονομάστηκε πλατεία Αλεξάνδρας προς τιμή της Αλεξάνδρας, κόρης της Βασίλισσας Όλγας.

Έπαυλις Θων

Ο Νικόλαος Θων, ανώτερος αυλικός του Γεωργίου του Α', έκτισε στο κτήμα την ομώνυμη έπαυλη τη δεκαετία του 1880, βάσει σχεδίων του Ερνέστου Τσίλλερ. Η έπαυλη ήταν κτισμένη με ορατή λιθοδομή, ενώ χαρακτηριστικά ήταν τα μαρμάρινα διακοσμητικά πλαίσια των παραθύρων και ο κωνικός τρούλος.
Μέσα στο κτήμα οικοδομήθηκε και ο μικρός ναός του Αγίου Νικολάου, πάλι από τον Τσίλλερ, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί διατηρητέο μνημείο. Η έπαυλη καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά του 1944. 

Προεδρικό Μέγαρο (Ηρώδου Αττικού)

Το τριώροφο αρχοντικό νεοκλασικό κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1890-1897 ως τα Ανάκτορα του Διαδόχου Κωνσταντίνου. Θα χρησιμοποιηθεί από αυτόν έως το 1924, οπότε και καταργείται η Βασιλεία. Τότε θα χρησιμοποιηθεί ως Προεδρικό Μέγαρο μέχρι την επιστροφή του Βασιλιά, το 1935.
Από το 1974 και την οριστική κατάργηση της Βασιλείας, χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως Προεδρικό Μέγαρο. 

φωτό: πηγή

Ο Ερνέστος Τσίλλερ στη Πάτρα

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο Γερμανός αρχιτέκτονας έχει αφήσει δείγματα της δουλειάς του και εκτός Αθηνών.
Ένα από τα πιο γνωστά από αυτά είναι το Θέατρο Απόλλων στη Πάτρα.
Θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1871 και ολοκληρώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1872.
Χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι οι τοξοστοιχίες της πρόσοψης. Περιλαμβάνει 156 θέσεις και 53 θεωρεία σε δύο ορόφους. Πρόκειται για ένα από τα παλιότερα κλειστά θέατρα της νεότερης Ελλάδας.

Επίσης, ο Τσίλλερ έχει επιμεληθεί την εξωτερική όψη του κτιρίου του Εμπορικού & Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών (1871), στη πλατεία Γεωργίου Α'.
Τέλος έργο του είναι και ο Μητροπολιτικός Ναός της Ευαγγελίστριας (1842-1846), με τα δύο πυργοειδή κωδωνοστάσια. 

Ο Ερνέστος Τσίλλερ στη Σύρο (Ερμούπολη)

Άλλο χαρακτηριστικό και γνωστό έργο του Τσίλλερ εκτός πρωτευούσης είναι το κτίριο του Δημαρχείου της Ερμούπολης, στη Σύρο.
Κατασκευάστηκε τη περίοδο 1876-1891, αν και οι εργασίες είχαν διακοπεί για ένα διάστημα. Τα αρχικά σχέδια δέχθηκαν αρκετές αλλαγές κατά τη κατασκευή του, όμως αυτές έγιναν από τον ίδιο τον Τσίλλερ. Όταν παραδόθηκε το κτίριο, πάντως, και εγκαταστάθηκαν υπηρεσίες σε αυτό, δεν ήταν πλήρως αποπερατωμένο λόγω του μεγάλου κόστους. 

φωτό: πηγή

Το μεγαλοπρεπές νεοκλασικό του Τσίλλερ με την επιβλητική είσοδο, σε παλιά φωτογραφία της Ερμούπολης.

Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού 

Το νεοκλασικό επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας 5, κατασκευάστηκε μεταξύ 1872-1873 για λογαριασμό του Ανδρέα Συγγρού.
Η επίβλεψη των εργασιών έγινε από τον μηχανικό του στρατού Νικόλαο Σούτσου.
Τα αρχικά σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ αφορούσαν ένα λιτό κτίσμα, το οποίο αργότερα υπέστη διάφορες τροποποιήσεις μετά από επιθυμία του ίδιου του Συγγρού με κυριότερη τη προσθήκη των πλαϊνών τμημάτων. 
Τη εσωτερική διακόσμηση ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Πιάτ. 
Μετά το θάνατο και της συζύγου του Συγγρού, Ιφιγένειας, (1921) το μέγαρο κληροδοτήθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο "ίνα χρησιμεύη διαρκώς ως κατάστημα του Υπουργείου Εξωτερικών", όπως έγραφε η διαθήκη. Μετά τη παραλαβή του από το δημόσο υπέστη νέες μετατροπές. Βάσει στοιχείων από την ιστοσελίδα του ίδιου του υπουργείου: "Η πιο σημαντική αλλαγή που παρατηρείται, είναι η όλη προσπάθεια να αποκτήσει το κτίριο "κλασσικιστική" εμφάνιση. Η όλη ατμόσφαιρα του κτιρίου με την εμφάνιση έπαυλης με την τοξοστοιχία-εξώστη άλλαξε. Η λιτή μορφή διαταράχθηκε με την προσθήκη προστώου με αετωματική απόληξη στον όροφο.". Επίσης: "Το προστώο της κεντρικής εισόδου αναπτύχθηκε σε ύψος, έτσι ώστε να καταλάβει το ύψος όλου του κτιρίου και επιστεγάστηκε με τριγωνικό αέτωμα. Η διακόσμηση απέκτησε και αυτή κλασσικιστική αυστηρότητα και οι κολώνες του προστώου του ισογείου επιστεγάσθηκαν με κιονόκρανα απλουστευμένου δωρικού ρυθμού ενώ αυτές του ορόφου με κιονόκρανα ιωνικού ρυθμού "

Σήμερα εξακολουθεί να στεγάζει το υπουργείο Εξωτερικών (παλιά πτέρυγα)

φωτό: πηγή

Μέγαρο Σταθάτου

Το μέγαρο Σταθάτου βρίσκεται επί της λεωφ. Βασ. Σοφίας & Ηροδότου και οικοδομήθηκε το 1895. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό του ζεύγους Όθωνα και Αθηνάς Σταθάτου. Μετά το θάνατό τους το κτίριο στέγασε διάφορες διπλωματικές αποστολές κρατών, ως πρεσβεία και το 1982 αγοράστηκε από τη Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου. Μετά από την αποκατάσταση του και τις απαραίτητες αλλαγές στη διαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων αργότερα στεγάστηκε σε αυτό το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή (όπου στεγάζεται και σήμερα).
Η αρχιτεκτονική του διαθέτει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως τo αναγεννησιακού ρυθμού αίθριο της εισόδου, ενώ η κάτοψη του κτιρίου χωρίζεται σε δύο πτέρυγες ασύμμετρες μεταξύ τους. 

Στον ίδιο οδικό άξονα, τη λεωφόρο Βασ. Σοφίας, συναντάμε άλλα δύο έργα του Ερνέστου Τσίλλερ.
Το Μέγαρο Ψύχα, στις αρχές της λεωφόρου (αρ. 3) που οικοδομήθηκε περί το 1885 για τον Νικόλαο Ψύχα και μετά το Β' Π.Π. στεγάζει τη πρεσβεία της Αιγύπτου. 
Περίπου την ίδια περίοδο ξεκίνησε να κατασκευάζεται και το μέγαρο στη γωνία Βασ. Σοφίας & Σέκερη 2, για λογαριασμό του Στέφανου Ψύχα.
Το 1903 κατοίκησε εκεί ο πρίγκηπας Νικόλαος με τη σύζυγό του. Μετά το 1922 και μέχρι το 1933 λειτούργησε ως παράρτημα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, ως μικρό ξενοδοχείο πολυτελείας 60 κλινών, με την ονομασία "Petit Palais". Αργότερα και ως σήμερα εκεί βρίσκεται η πρεσβεία της Ιταλίας.

Μέγαρο Δεληγιώργη

Βρίσκεται επί των οδών Κανάρη 1 και Ακαδημίας και ανήκε στον Λεωνίδα Δεληγιώργη (δικηγόρος & πολιτικός) αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, ο οποίος το χρησιμοποίησε και σαν γραφείο.
Κτίστηκε μεταξύ 1880-1890, αν και πηγές αναφέρουν πιο πιθανό τις αρχές της δεκαετίας του 1880.
Από το 1963 στέγαζε την Ταινιοθήκη της Ελλάδος η οποία, όμως, μετά από πυρκαγιά το 1997 αποχώρησε.
Το κτίριο αυτό του Τσίλλερ συνδυάζει νεοκλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία. Χαρακτηριστικό είναι το υπερυψωμένο τοξωτό πρόπυλο της κύριας εισόδου από την οδό Κανάρη, ενώ το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και η σειρά των παραθύρων του πρώτου ορόφου. Αντίθετα, τα παράθυρα του άνω ορόφου αν και συμμετρικά τοποθετημένα, δεν είναι τοξωτά ενώ διαθέτουν και πιο λιτή διακόσμηση. 

φωτό: Billy

Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1887 με χρηματοδότηση του Ερρίκου Σλήμαν, επί της Χαρ. Τρικούπη και Φειδίου 1. Ο σκοπός ήταν εξ'αρχής η στέγαση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών που είχε ιδρυθεί με απόφαση του Γερμανικού Κοινοβουλίου του 1872. 

Mέγαρο Σλήμαν-Μελά: Έτος κατασκευής 1890. Πανεπιστημίου 46 & Χαρ. Τρικούπη.

(φωτογραφία: Δημήτρης Παπαδήμος / δεκαετία '60)

Άλλο ένα έργο του Τσίλλερ, το μέγαρο Κούπα, στη συμβολή με την οδό Κριεζώτου. Οικοδομήθηκε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα για λογαριασμό του βιομήχανου Αχιλλέα Κούπα.
(Η φωτογραφία είναι γύρω στο 1912).

Nαός του Αγίου Λουκά (Πατησίων)
O ναός αυτός κατασκευάστηκε μεταξύ 1865-1870 στην εξοχική, τότε, περιοχή των Πατησίων. Εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1870. Το 1928 και το 1934 υπήρξαν επεκτάσεις.

Ο ρυθμός είναι βυζαντινός εγγεγραμμένος σταυροειδής μετά τρούλλου. Χαρακτηριστικοί είναι οι πυργίσκοι που κοσμούν τον Ναό.

Δείγματα (λίγα) του Γερμανού αρχιτέκτονα υπάρχουν και στη Θεσσαλονίκη.
Ένα από αυτά είναι το κτίριο του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα επί της οδού Προξένου Κορομηλά 23.
Κατασκευάστηκε τη περίοδο 1890-1893 με χρηματοδότηση του Ανδρέα Συγγρού και νοικιάστηκε από το Ελληνικό Κράτος για να στεγάσει το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος. Μετά τους Μακεδονικούς Αγώνες (κατά τη διάρκεια των οποίων το κτίριο υπήρξε το επιτελείο) και την απελευθέρωση της πόλης, καταργείται το Προξενείο και πλέον περνάει σε δημόσια χρήση. Για ένα διάστημα στέγασε δημοτικό σχολείο. Το 1978 θα υποστεί ζημιές από το σεισμό και το 1979, το λιτό διώροφο νεοκλασικό θα περάσει στο Σωματείο Φίλοι του Μακεδονικού Αγώνα. Το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1982. 

Σε σχέδια του Τσίλλερ (τροποποιημένα από τον αρχιτέκτονα Ξεν. Παιονίδη) χτίστηκε και ο Ιερός Ναός Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στη Θεσσαλονίκη. Θεμελιώθηκε το 1891 στη θέση του παλιότερου ναού του Αγ. Δημητρίου που καταστράφηκε στη πυρκαγιά του 1890.

Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα (φωτό: πηγή)

O Ερνέστος Τσίλλερ, εκτός από τα δικά του έργα, είχε κατά καιρούς και την ευθύνη επίβλεψης σε έργα άλλων αρχιτεκτόνων. Ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα ήταν η επίβλεψη της κατασκευής της Ακαδημίας Αθηνών, μετά από πρόσκληση του Θεόφιλου Χάνσεν (φωτό κάτω)

 Στη φωτογραφία, ο Τσίλλερ (αριστερά) μαζί με τον αρχιτέκτονα Θ. Χάνσεν κατά τη κατασκευή της Ακαδημίας Αθηνών, έργο του δεύτερου.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνει εδώ αναφορά σε κάθε ένα από τα έργα του Τσίλλερ ξεχωριστά
Και αυτό διότι ο Γερμανός αρχιτέκτονας δημιούργησε κυριολεκτικά εκατοντάδες κτίρια στον Ελλαδικό χώρο.
Πάντως ο Τσίλλερ υπήρξε ένας πολύ σημαντικός αρχιτέκτονας, όχι λόγω του αριθμού των κτιρίων που έκανε αλλά γιατί κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, προσδίδοντας πρωτότυπο χαρακτήρα με έργα υψηλής στάθμης, κυρίως στη πρωτεύουσα .

Καθόρισε με τα έργα του την αρχιτεκτονική του κλασικισμού που επικράτησε στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα.
Επιπλέον, ως ένα βαθμό, διατήρησε μια μορφολογική ενότητα. Το ταλέντο φαίνεται ειδικά σε κτίρια όπου ο Τσίλλερ χρησιμοποιεί ορισμένα ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία, με ιδιαίτερη όμως επιτυχία. Αναπόφευκτα μέσα στον μεγάλο αριθμό των έργων του δε λείπουν οι τυποποιημένες λύσεις.
Ο Ερνέστος Τσίλλερ απεβίωσε στις 12 Νοεμβρίου 1923, έχοντας αφήσει μια ανεκτίμητη κληρονομιά σε Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Billy

(photos αρχείο Billy Files)

 Όσες φωτογραφίες αντλήθηκαν από άλλες πηγές, αυτές αναφέρονται.