Ο ΟΤΕ και το τηλέφωνο στην Ελλάδα.

Το νομοθετικό διάταγμα 1049/1.9.1949 που αφορούσε την ενιαία οργάνωση των Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδος είναι και το ιδρυτικό του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος, συντομογραφημένου ως Ο.Τ.Ε. Λειτούργησε αρχικά ως ανώνυμη εταιρεία με μοναδικό μέτοχο το κράτος. Στη δικαιοδοσία του ενιαίου εθνικού φορέα βρισκόταν πια η εκμετάλλευση όλων των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που παρέχονταν έως τότε από την Ανώνυμο Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία (ΑΕΤΕ), την Ηλεκτρική Εταιρία Ρόδου και την Eastern Telegraph Company και ήταν αρμοδιότητα του Υπουργείου Τ.Τ.Τ.

 Το πρώτο σήμα του ΟΤΕ.

Ο Ο.Τ.Ε. αναλαμβάνει τα ηνία στις 23/10/1949 και ξεκινάει ένα μεγάλο έργο για την αποκατάσταση και εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών στη μεταπολεμική Ελλάδα. Κατά τα τέλη εκείνης της χρονιάς υπήρχαν στη περιοχή των Αθηνών 43.290 τηλεφωνικές παροχές (αυτόματες) και άλλες 19.818 στην επαρχία, εκ των οποίων οι 2.116 χειροκίνητες.

Μια δεκαετία αργότερα, έως την 31/12/1959 οι τηλεφωνικές παροχές είχαν αυξηθεί σε 102.601 στην Αθήνα και 46.271 στην επαρχία (οι 6.048 χειροκίνητες).

Όμως εκτός από τα ιδιωτικά τηλέφωνα υπήρχαν και τα κοινόχρηστα. Αυτά άλλωστε εξυπηρετούσαν πολλούς οι οποίοι δεν είχαν δικό τους τηλέφωνο. Ειδικά στην επαρχία, μέχρι την 31/12/1949, υπήρχαν επιπλέον 1.782 κοινόχρηστες τηλεφωνικές συσκευές (κοινοτικά τηλεφωνεία), ενώ δέκα χρόνια αργότερα έχουν ανέλθει σε 6.471. Έτσι ο συνολικός αριθμός παροχών στην επαρχία, φτάνει το 1959 σε 52.742.

Τα κοινοτικά τηλεφωνεία (κοινοτικό τηλεφωνικό δίκτυο) το 1940 ήταν 5.125, όμως το μεγαλύτερο μέρος καταστράφηκε κατά τη πολεμική περίοδο.

Συγκριτικά, ο συνολικός αριθμός των συνδρομητών στη χώρα μας πρίν τον πόλεμο (1939), ήταν 42.302. Σε σχέση με το 1938 υπήρξε αύξηση κατά 10.06%.

Ένα σημαντικό μερίδιο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων κατείχαν οι υπεραστικές.

Το 1949 οι διεξαγόμενες εξ'Αθηνών προς την επαρχία ανέρχοντο σε 499.299, το 1959 είχαν αυξηθεί σε 2.565.577. Προφανώς αποτέλεσμα της αστυφιλίας εκείνης της εποχής.

 Το 1953 εκδίδεται ο πρώτος μεταπολεμικός τηλεφωνικός κατάλογος των συνδρομητών Αθηνών, Πειραιώς και Περιχώρων και τον επόμενο χρόνο ο πρώτος μεταπολεμικός κατάλογος των επαρχιακών κέντρων.

Το 1957 εκσυγχρονίζεται η τηλεγραφική επικοινωνία με την εγκατάσταση τηλετυπικών κέντρων και οργάνωσης υπηρεσίας TELEX,  η οποία αυτοματοποιείται το 1962.

Τον Απρίλιο του 1970 ξεκινά η λειτουργία του Κέντρου Δορυφορικών Επικοινωνιών στις Θερμοπύλες, που είναι το έκτο σε όλη την Ευρώπη.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1971, εκδίδεται ο πρώτος Χρυσός Οδηγός για τους επαγγελματίες των Αθήνα-Πειραιώς και Περιχώρων.

Το 1973 λειτουργεί το δίκτυο VHF (το γνωστό "Hellas Radio") για τις παράκτιες επικοινωνίες.

Σημαντική είναι και η περίοδος που ο Ο.Τ.Ε περνάει σταδιακά στη ψηφιακή εποχή, όταν το 1988 αρχίζει η λειτουργία του πρώτου πλήρως ψηφιακού διεθνούς τηλεφωνικού κέντρου και, ένα χρόνο αργότερα εγκαθίστανται και λειτουργούν τα πρώτα ψηφιακά τηλεφωνικά κέντρα της Siemens, συστήματος EWSD.
Τέλος, το 1992 ο Ο.Τ.Ε. εγκαθιστά τα πρώτα καρτοτηλέφωνα, ενώ την ίδια χρονιά οι τηλεφωνικές συσκευές σε λειτουργία στη χώρα μας ανέρχονται σε 5.289.559.

ΤΗΛΕΦΩΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ. Τηλεφωνικός θάλαμος τη δεκαετία του '50 (από την ελληνική ταινία "Kόκκινα τριαντάφυλλα" [1955]).

 Το 1992 τα καρτοτηλέφωνα μπαίνουν στη ζωή μας, Η τηλεκάρτα έγινε απαραίτητη για τις εξωοικιακές συνομιλίες, τουλάχιστον μέχρι την ευρεία διάδοση του κινητού τηλεφώνου. Διάφορα θέματα φιλοξενούνταν απάνω σε αυτές, έως και διαφημιστικά. 

(φωτό από προσωπική συλλογή)

Βilly.