Μόδα, ήθη, και άλλα στην Ελλάδα του '50

Η πρωτη δεκαετια υστερα απο τη ληξη του Β' Παγκοσμιου Πολεμου, βρισκει την Ελλαδα να προσπαθει να γιατρεψει τις πληγες της και να ορθοποδησει. Φτωχεια και δυστυχια απο τη μια πλευρα, αλλα και ενας ελπιδοφορος αερας ανανεωσης που πνεει απο την αλλη, δινει την ελπιδα για κατι καλυτερο που ερχεται.
Σε κοινωνικο επιπεδο, τα ηθη ειναι αυστηρα και οι προγαμιαιες σχεσεις μη αποδεκτες. Οι εργαζομενες γυναικες ειναι λιγες και απο αυτες οι περισσοτερες ανυπαντρες που εχουν πραγματικη αναγκη απο οικονομικη στηριξη. Οι παντρεμενες γυναικες ασχολουνται με το σπιτι, τον αντρα τους και την ανατροφη των παιδιων. Αυτο συμβαινει πολλες φορες ακομα και οταν υπαρχουν οικονομικα προβληματα στην οικογενεια. Η γυναικεια εργασια δεν τιθεται καν ως ζητημα.
Σιγα - σιγα οι πρωτες δυσκολιες μετα την κατοχη και τον εμφυλιο ξεπερνωνται, οι πικρες αναμνησεις απο τα δυσκολα χρονια του '40 γινονται αμυδροτερες, και χρονο με το χρονο η ζωη ξαναβρισκει τον χαμενο της ρυθμο.
Τα κοσμικα κεντρα ξεπροβαλλουν το ενα μετα το αλλο και οι Ελληνες γλεντουν στους ηχους της ρουμπας, της σαμπας, του ροκ - εν - ρολλ, και του τσα - τσα. Οι δυο τελευταιοι χοροι κανουν την εμφανιση τους γυρω στο 1957 και ξεσηκωνουν τη νεολαια.
Υπαρχει μια γενικοτερη ταση προς οτιδηποτε εχει σχεση με Αφρικη, Κεντρικη και Λατινικη Αμερικη και ειναι κατι που θα κρατησει εντονα μεχρι το 1962 περιπου. Εκτος απο τη μουσικη και τον χορο, τα σπιτια διακοσμουνται στο εσωτερικο τους με βαζα, γλυπτα, πινακες, και μασκες που εχουν σαφεις επιρροες απο τις αναφερθεισες τοποθεσιες. Οι γραμμες που επικρατουν παντου ειναι οι καμπυλες και αυτο ειναι κατι που το συναντουμε απο τα κτιρια μεχρι τα τροχοφορα. Ρουχα, επιπλα, οικιακος εξοπλισμος, ηλεκτρικες συσκευες, διακοσμηση, ολα εχουν εντονη ταση προς τη στρογγυλαδα, με ελαχιστες εξαιρεσεις. Το δανεζικο επιπλο με το ανοιχτοχρωμο ξυλο, τις απεριττες γραμμες και τα κλασικα πλεον ποδαρακια με τη φορα προς τα εξω, ειναι το σημα κατατεθεν της δεκαετιας.

Τα αυτοκινητα ιδιωτικης χρησεως ειναι ανετα, τεραστια και πανεμορφα. Τα χρωματα τους σπανια και πρωτοτυπα, απο γαλαζια και βεραμαν μεχρι ροζ. Στο εσωτερικο τους επικρατει το δερμα και καθως τα περισσοτερα εισαγονται απο τις Η.Π.Α. που τοτε βρισκονται στη μεγιστη ανθιση τους, ειναι απιστευτα λειτουργικα και πολυτελη. Ποτε ξανα στα χρονια που θα ακολουθησουν, δεν προκειται να κυκλοφορησουν τετοια αυτοκινητα στους ελληνικους δρομους.
Οι γυναικες ντυνονται με φορεματα που ξεπερνουν το μεσον της γαμπας, αλλα τα τελευταια δυο - τρια χρονια του '50 το μηκος ανεβαινει κατα τρια περιπου εκατοστα, μια ταση που θα συνεχιστει πολυ εντονα ιδιως στην επομενη δεκαετια. Για τις καθημερινες τους εμφανισεις προτιμουν μεσατα ταγιερ σε στενη γραμμη και γηινα χρωματα. Απο το 1955 κανουν την εμφανιση τους τα φουρο. Τα φουρο ειναι μεσοφορια σε χρωμα σχεδον παντα λευκο, τα οποια εχουν πολλες στρωσεις λεπτου ναιλον υφασματος η και δαντελλας σε συνδυασμο με συρμα, με σκοπο να δινουν ογκο στις φουστες και τα φορεματα. Στη μοδα ειναι τα εμπριμε με μεγαλες κλαρες και εντονα χρωματα, και τα στραπλες. Τα στραπλες φοριουνται απο το πρωι μεχρι το βραδυ και συνδυαζονται παντοτε με γαντια. Ανοιχτοχρωμα, τρυπητα γαντια μεχρι τον καρπο για το πρωι, και μακρια σατεν για το βραδυ. Τα γαντια αυτα, αλλα και τα καπελα που ενιοτε συνοδευονται με βελο, ειναι απαραιτητο αξεσουαρ της γυναικειας ενδυσης με καποια μικρη εξαιρεση στις πολυ νεαρες ηλικιες.
Το χειμωνα οι γυναικες φορουν γουναρικα σε φαρδια και μακρια γραμμη και ετολ, δηλαδη γουνινες εσαρπες που ειναι περισσοτερο καταλληλες για βραδινες εμφανισεις. Στα υποδυματα βασιλευουν οι δερματινες γοβες με ψηλο τακουνι μετριου παχους το οποιο οσο περνουν τα χρονια του '50 εχει την ταση να λεπταινει.
Τα γυναικεια μαλλια ειναι συνηθως κοντα και σπανια το μηκος τους ξεπερνα τους ωμους. Η δεκαετια του '50 αγαπα τις μπουκλες και τις σκαλες - καμπυλες παντου, οπως ειπαμε - και τα ισια μαλλια πιασμενα αλογοουρα ειναι μονο για τα πολυ νεα κοριτσια.
Η μοδα στο μακιγιαζ θελει το προσωπο λευκο με παχια φρυδια, ματια τονισμενα ελαφρα και κατακοκκινα χειλη και νυχια.
Οι ανδρες τωρα, φορουν φαρδια κοστουμια, παντελονια που πολλες φορες συγκρατουνται απο τιραντες και που παντα εχουν ψηλο καβαλο και μεση. Το χειμωνα συνηθιζονται τα φαρδια μονοκομματα παλτα και το καπελο ειναι απαραιτητο ολες τις εποχες, οπως και για τις γυναικες. Τα νεαρα αγορια φορουν ανοιχτοχρωμα κοντομανικα πουκαμισα τους ζεστους μηνες και κοντα παντελονια με σφιχτη ζωνη, μεχρι και το τελος της εφηβειας. Γυρω στο 1956 και για αρκετα χρονια ακομη, γινονται μοδα για το καλοκαιρι τα πανινα και τα ψαθινα παπουτσια.
Τα αντρικα μαλλια ειναι παντα κοντα, με μικρες φαβοριτες και κατα το δευτερο ημισυ του '50 η μοδα επηρρεαζεται απο την Αμερικη και επιβαλλει κρεμες Μπριλ - κριμ που συγκρατουν την κομμη και της δινουν υγρη οψη.

Ενα γενικο συμπερασμα που μπορω να βγαλω οσον αφορα τη μοδα, ειναι οτι η γυναικεια τονιζει εντονα το σωμα με εμφαση στο μπουστο, τη μεση και τους γλουτους, και ειναι οσο ποτε θηλυκη. Εξισου αρρενωπη ειναι και η αντρικη μοδα του '50, αφου τα ρουχα ειναι κλασικα και χωρις ιχνος θηλυπρεπειας προς το παρον.
Αυτο ειναι κατι που θα συμβει κατα το τελος της δεκαετιας του '60, αλλα θα το δουμε αργοτερα.....

 Πούδρα Scherk. Έτος 1955.  

Το κείμενο έγραψε και παραχώρησε στο blog η bambinella. Πολλά ευχαριστώ.