Ανάπλαση Φαληρικού Δέλτα: σε εξέλιξη η εγκατάσταση των εργοταξίων για το 2ο μεγαλύτερο έργο της χώρας

Το έργο είναι πολυδιάστατο καθώς δεν πρόκειται μόνο για ένα κατασκευαστικό γεγονός.

 

Σε φάση εγκατάστασης είναι πλέον τα εργοτάξια κατασκευής της ανάπλασης του Φαληρικού Δέλτα. Το ypodomes.com επικοινώνησε με το Ίδρυμα Σ.Νιάρχος και οι πληροφορίες που δόθηκαν ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές.

Να θυμίσουμε πως από τα τέλη του προηγούμενου έτους έχουν ξεκινήσει οι εκσκαφές ενώ πλέον περνάμε στην κυρίως κατασκευαστική περίοδο. Από εδώ και πέρα έχουμε την «κλεψύδρα» να κυλά ανάποδα μέχρι το τέλος του 2015 που είναι η καταληκτική ημερομηνία ολοκλήρωσης όλων των εργασιών.

Αρχές του 2013 ξεκινούν και τα πρώτα οικοδομικά έργα που αφορούν το κτίριο που θα φιλοξενήσει την Εθνική Βιβλιοθήκη και την Λυρική Σκηνή. Όλος ο χώρος θα περιβάλλεται από το πάρκο Σ.Νιάρχος ενώ με την ανάπλαση του χώρου αξιοποιείται και η «Εσπλανάδα» (η τεράστια πεζογέφυρα που περνά πάνω από την συμβολή Συγγρού και Ποσειδώνος και οδηγεί κοντά στο γήπεδο του Tae Kwon Do.

O χώρος θα μεταβληθεί σε ένα νέο τεράστιο τοπόσημο για την Αθήνα που αναμένεται να κερδίζει την αγάπη όχι μόνο των Αθηναίων αλλά και των επισκεπτών της πόλης ως ένα από τα σημαντικότερα σημεία της.

Το έργο είναι πολυδιάστατο καθώς δεν πρόκειται μόνο για ένα κατασκευαστικό γεγονός που θα μας απασχολήσει τα επόμενα 3 χρόνια. Πρόκειται για ένα έργο που θα προσφέρει τα μέγιστα στην απασχόληση (όταν το έργο φτάσει στην κορύφωση του θα εργάζονται περίπου 2.000 άτομα). Είναι ένα έργο που θα προσθέσει μεγάλη υπεραξία στο real estate της περιοχής αλλά και στο πολιτιστικό status της πόλης.

Δεν βαραίνει ούτε με ένα ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς πρόκειται να χρηματοδοτηθεί 100% από το Ίδρυμα Σ.Νιάρχος. Μετά την ολοκλήρωση του η επίδραση του στην επιχειρηματικότητα σε ακτίνα 500 μέτρων αναμένεται να είναι καθοριστική.  Το μέγεθος του έργου δεν πρέπει να μας διαφεύγει καθώς με τα 566εκ.ευρώ που θα είναι το κόστος το κατατάσσουν σαν το δεύτερο μεγαλύτερο εν ενεργεία έργο στην Ελλάδα.

 

 

ypodomes.com

 

Pac-Man. To παιχνίδι θρύλος.

Για όσους (και όσες) έζησαν τα παιδικά τους χρόνια στη δεκαετία του '80, το όνομα Pac-Man φέρνει αυτόματα αναμνήσεις. Αμέτρητες ώρες παιχνιδιού και αμέτρητα.... κέρματα χαμένα προς τιμήν του.

Ο pac-man ξεκινάει τη καριέρα του στην Ιαπωνία στις 22 Μαίου 1980 και μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους φτάνει στις ΗΠΑ. Μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο δημιφιλή ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Το Pac-Man ήταν δημιουργία του σχεδιαστή παιχνιδιών Toru Iwatani, υπαλλήλου της εταιρίας Namco. H Namco ήθελε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι ελκυστικό σε αγόρια και κορίτσια.
Αρχικά, το κίτρινο στρογγυλό με το μεγάλο στόμα, ονομάζεται Puck Man.
Στις ΗΠΑ, όμως, ή ονομασία μετατρέπεται σε Pac Man.
Η ανταπόκριση του κοινού ήταν θερμή παντού. Το παιχνίδι με τα χαριτωμένα φαντάσματα και το πιο "ανάλαφρο" θέμα σε σχέση με παιχνίδια όπως το Space Invaders, καθιερώθηκε ως μια αναμφισβήτητη επιτυχία.
Σκοπός του Pac Man είναι να γυρίζει μέσα στο λαβύρινθο με σκοπό να φάει τις 240 τελείες που υπάρχουν εκεί, χωρίς να τον προλάβουν τα 4 φαντάσματα. Αυτά είναι διαφορετικού χρώματος : κόκκινο (Blinky), ανοικτό μπλε (Inky), ροζ (Pinky) και πορτοκαλί (Clyde). Όλα όμως γίνονται σκούρα μπλε όταν ο Pac Man φάει μια από τις 4 "σούπερ τελείες", οι οποίες του δίνουν τη δυνατότητα,για κάποιο διάστημα, να φάει και τα φαντάσματα.
Επίσης, κατά καιρούς, εμφανίζονται στην οθόνη διάφορα φρούτα, τα οποία αν ο Pac Man καταβροχθίσει, κερδίζει bonus πόντους.

Σύντομα εκτός των arcades, κυκλοφόρησαν εκδόσεις για κονσόλες ή προσωπικούς Η/Υ (η Atari τo 1981 αρχικά για το 2600, η Commodore το 1983 για τον C64 κλπ), ενώ κυκλοφορούν και παραλλαγές του παιχνιδιού. Η πιο γνωστή ήταν η ms. Pac Man. Aρχικά εξελίχθηκε με το όνομα Crazy Otto από την  General Computer Corporation, η οποία το έδωσε στην Midway, τον επίσημο διανομέα του Pac Man στις ΗΠΑ. Επειδή το παιχνίδι ήταν ουσιαστικά αντιγραφή του Pac Man αλλά κυκλοφορούσε χωρίς έγκριση , η αμερικάνικη εταιρία για να αποφύγει τα νομικά προβλήματα, δίνει τα δικαιώματα στη Namco (δημιουργό του πρωτότυπου παιχνιδιού), το 1982.

Billy.

ΕΒΓΑ - ιστορία

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, της δεκαετίας που από πολλούς ιστορικούς χαρακτηρίζεται ως η βιομηχανικά γονιμότερη της προπολεμικής περιόδου, θα αρχίσει να κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα η ελληνική γαλακτοβιομηχανία. Σημαντικότερος εκφραστής αυτής της προσπάθειας υπήρξε αναμφίβολα η Εθνική Βιομηχανία Γάλακτος, η γνωστή σε όλους μας ΕΒΓΑ.

Η ΕΒΓΑ ιδρύθηκε το 1934 από τους αδερφούς Σουραπά, από την Τρίπολη, συνολικά έξι αδέρφια εκ των οποίων τα τέσσερα μετανάστευσαν στο Σικάγο της Αμερικής. Στην Αμερική, λοιπόν, όπου τα παγωτό έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του στις αρχές του αιώνα από Ιταλούς πλανόδιους πωλητές, τα τέσσερα αδέρφια θα εργαστούν σκληρά, θα αποκτήσουν εμπειρίες και θα επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη γεμάτοι ιδέες.
Έχοντας πια αποκτήσει κάποια σχετική οικονομική επιφάνεια, τα έξι αδέρφια αποφασίζουν να αναγείρουν το πρώτο στην ελληνική αγορά εργοστάσιο παστεριωμένου γάλακτος. Τα χρόνια εκείνα, η διακίνηση του φρέσκου γάλακτος ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα των πλανόδιων πωλητών και των γαλακτοκομείων. Έχοντας αυτό κατά νου, τα αδέρφια Σουραπά διέγνωσαν μια άνευ προηγουμένου επιχειρηματική ευκαιρία.

Το εργοστάσιο, συνολικής έκτασης 10.000 τ.μ., κτίζεται στην περιοχή του Βοτανικού, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, ενώ το κόστος του φθάνει σε δυσθεώρητα, για τα δεδομένα της εποχής, ύψη ξεπερνώντας κατά πολύ τα 35 εκατ. δραχμές. Η επιλογή της τοποθεσίας, φυσικά, μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού την εποχή εκείνη η περιοχή αυτή έσφυζε από βουστάσια, τα οποία θα προμήθευαν το γάλα προς επεξεργασία στο εργοστάσιο της εταιρείας.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1935, τα πρώτα προϊόντα της ‘’Εθνικής Βιομηχανίας Γάλακτος’’, όπως ήταν το αρχικό όνομά της, κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. ‘’Επενδύοντας’’ στη δύναμη της συσκευασίας, το παστεριωμένο γάλα και η κρέμα γάλακτος διατίθεται σε γυάλινο μπουκάλι, το αγελαδινό γιαούρτι σε κεσέδες από αλουμίνιο και το βούτυρο σε χάρτινο πακέτο. Μία νέα βιομηχανία, αυτή των γαλακτοκομικών προϊόντων, είχε μόλις γεννηθεί.

Η νεοσύστατη επιχείρηση από την πρώτη σχεδόν στιγμή θα περνούσε στην κερδοφορία. Η φήμη της, πάντως, θα απογειωνόταν το 1936, όταν παρουσίασε το παγωτό ξυλάκι, το παγωτό σε κύπελλο και το χωνάκι με σοκολάτα και αμύγδαλο. Το ‘’ξυλάκι’’, μάλιστα, ήταν αυτό που της χάρισε την πρώτη της ευρεσιτεχνία, αν και εικάζεται ότι παγωτά ξυλάκια ήδη κυκλοφορούσαν στην αγορά αλλά σε εξαιρετικά περιορισμένη κλίμακα. Αρχικά, πάντως, οι Αθηναίοι αντιμετωπίζουν το νέο προϊόν με επιφυλακτικότητα, αφού είχαν συνδέσει το παγωτό του παρελθόντος με στομαχικές διαταραχές. Η εταιρεία, για να καταπολεμήσει αυτή την αντίληψη, βγάζει γραπτές ανακοινώσεις, όπου μεταξύ άλλων τονίζει ότι «το παγωτό εκρίθη υπό του Γενικού Χημείου του Κράτους κανονικό».

Εν τω μεταξύ, η εταιρεία αλλάζει όνομα, ύστερα από υπόδειξη του δικτάτορα Μεταξά, αφού το ‘’Εθνική’’ θα αντικατασταθεί από το ‘’Ελληνική’’. Η δε δυναμική της ανακόπτεται εξαιτίας του πολέμου και της Κατοχής. Στο διάστημα αυτό η ΕΒΓΑ περιορίζεται στην παρασκευή παστεριωμένου γάλακτος, η διανομή του οποίου γίνεται υπό τον έλεγχο του Ερυθρού Σταυρού και των στρατευμάτων κατοχής.

Μετά τη απελευθέρωση, οι ζημιές του εργοστασίου αποκαθίσταται και η εταιρεία τίθεται σε πλήρη λειτουργία. Με τη λειτουργία ενός σύγχρονου εργοστασίου το 1950, για το οποίο η οικογένεια Σουραπά δανείζεται 2 δισ. δραχμές και 350.000 δολάρια, η ΕΒΓΑ θα καταφέρει να κυριαρχήσει στην αγορά για τις επόμενες δεκαετίες.
Σημαντικό βαθμό στην καθιέρωσή της στην κορυφή θα διαδραματίσει ένας νέος θεσμός, ‘’η ΕΒΓΑ της γειτονιάς’’, με τη δημιουργία, τη δεκαετία του ’50, τουλάχιστον 900 πρατηρίων στην πρωτεύουσα, τα οποία, σύμφωνα με ανταποκρίσεις της εποχής, μόλις και μετά βίας καλύπτουν τις ανάγκες του κοινού. Αν σε αυτά προστεθούν τα εκατοντάδες ζαχαροπλαστεία του κέντρου και της επαρχίας, όπου κάποιος θα μπορούσε να αναζητήσει διάφορες ποικιλίες παγωτών της εταιρείας, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η κυριαρχία της ΕΒΓΑ υπήρξε καθολική.
Τα επόμενα χρόνια η εταιρεία παρουσιάζει διάφορες καινοτομίες όπως το παγωτό και το γιαούρτι σε πλαστική συσκευασία, καθώς και το πώμα αλουμινίου στα γυάλινα μπουκάλια γάλακτος με σφραγίδα και ημερομηνία. Την ίδια στιγμή, επεκτείνεται στον κλάδο της σοκολατοποιίας, προσλαμβάνοντας μάλιστα ειδικό Ελβετό σοκολατοποιό.
Πλέον, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, δεν υπάρχει κανένα απολύτως προϊόν της εταιρείας που κυκλοφορεί σε συσκευασία επιστρεφόμενη στο εργοστάσιο. Η καθιέρωση της πλαστικής συσκευασίας σε όλα τα προϊόντα της ΕΒΓΑ, καθώς και οι σχολαστικοί ποιοτικοί έλεγχοι, επαρκούν για να «ικανοποιήσουν και έναν παθολογικά ακόμη σχολαστικό καταναλωτή».
 Το 1964 αποτελεί χρονιά-σταθμό στην εξέλιξη της συσκευασίας του γάλακτος στην ελληνική αγορά. Τότε, η ΕΒΓΑ γίνεται η πρώτη βιομηχανία και ανάμεσα στις πρώτες σ’ όλη την Ευρώπη, που αλλάζει τη συσκευασία του γάλακτος από γυάλινη σε πλαστική μιας χρήσεως. Έκτοτε η Ελληνική Εταιρεία Γάλακτος και Αλεύρου, όπως θα μετονομασθεί στα τέλη του 20ού αιώνα λόγω της επέκτασής της στα κατεψυγμένα αρτοσκευάσματα, θα ‘’αλλάξει χέρια’’ δύο φορές.  Η πρώτη ήταν το 1971, όταν πέρασε στη διοίκηση του Καρόλου Πολίτη και η δεύτερη το 1988, όταν εξαγοράστηκε από το σημερινό ιδιοκτήτη Κυριάκο Φιλίππου.

Πηγή 

Νέο  παγωτό χωνάκι με σοκολάτα και αμύγδαλα... καλοκαίρι 1959.

(αρχείο Billy Files)

Παλιά Αθήνα (μέρος 9ο)

Οδός Ερμού, προς πλατεία Συντάγματος, δεκαετία '20.

Ευρυπίδου & Πραξιτέλους, 1905.

Καλλιθέα. Ο χώρος του αμαξοστασίου, πριν διαμορφωθεί στη γνωστή σήμερα πλατεία Δαβάκη.

Πλατεία Κολωνακίου, 1917. (φωτ.: Πέτρος Πουλίδης)

Το Κολωνάκι και ο Λυκαβηττός το 1864.

Η Γερμανική πρεσβεία στο μέγαρο Πεσματζόγλου, το 1942, επί κατοχής.

Η Εθνική Τράπεζα, το 1905.

Ομόνοια, 1950.

Σταδίου, Δεκέμβριος 1944.

Το νοσοκομείον Ανδρέου Συγγρού, το 1937.

Άποψη του Συντάγματος το 1944 (προς Μητροπόλεως).

(Photos: Aρχείο Bill Files)

Σοφία Βέμπο - η «Τραγουδίστρια της Νίκης»

Η Σοφία Βέμπο (Καλλίπολη Ανατολικής Θράκης, 1910 – Αθήνα, 11 Μαρτίου 1978) ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε “Τραγουδίστρια της Νίκης” εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνοιταλικού πολέμου του 1940.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο. Γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 όπου ο πατέρας της Θεόδωρος Μπέμπος, καταγόμενος από την Τσαριτσάνη είχε εγκατασταθεί εκεί δουλεύοντας ως καπνεργάτης. Το 1912 η οικογένειά της μετεγκαταστάθηκε στη Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί γεννήθηκε ο αδελφός της Γεώργιος, ο επιλεγόμενος Τζώρτζης, η αδελφή της Αλίκη και ο μικρότερος αδελφός της Ανδρέας. Το 1914 με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών που συνομολόγησε η κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, όπου και επέστρεψε στη Τσαριτσάνη και από εκεί εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βόλο.
Στο Βόλο η Έφη Μπέμπο, μετά τις εγκύκλιες σπουδές της αναγκάστηκε λόγω φτώχειας να δουλεύει για να βοηθήσει την οικογένειά της. Έτσι ξεκίνησε να δουλεύει ταμίας στο κατάστημα “Φλωρία” του Βόλου. Παράλληλα της άρεσε η μουσική και αγοράζοντας μία κιθάρα άρχισε να εξασκείται σ’ αυτή με τη βοήθεια της φίλης της Μαρίτσας Χασάπη.
Τον Σεπτέμβριο του 1933 αποφάσισε να πάει στη Θεσσαλονίκη να βρει τον αδελφό της Τζώρτζη που σπούδαζε εκεί που είχε καιρό να στείλει γράμμα. Έτσι παίρνοντας την κιθάρα της επιβιβάστηκε στο Α/Π ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ όπου στη διάρκεια του ταξιδιού της άρχισε με την κιθάρα της το τραγούδι. Σε ελάχιστο χρόνο όλοι οι επιβάτες του πλοίου και το πλήρωμα βρίσκονταν γύρω της και την χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι από τη φωνή της. Αυτή θεωρητικά ήταν και η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Σοφίας.
Μεταξύ των επιβατών ήταν και ένας καλλιτεχνικός διευθυντής που, ακούγοντάς την, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που στο τέλος την πλησίασε και της συστήθηκε, Κωνσταντίνος Τσίμπας, ήταν ο μεγαλύτερος ιμπρεσάριος της Θεσσαλονίκης, (που αργότερα αποδείχθηκε και πράκτορας των Γερμανών), ο οποίος και πρότεινε στη Μπέμπο με την άφιξή της στη Θεσσαλονίκη να δουλέψει στο μεγάλο κοσμικό κέντρο ΑΣΤΟΡΙΑ. Φθάνοντας η Μπέμπο στη Θεσσαλονίκη όπου την περίμενε ο αδελφός της συζήτησε την πρόταση του Τσίμπα όπου και με τη συγκατάθεση εκείνου η Μπέμπο την επομένη ξεκίνησε τις πρώτες καλλιτεχνικές της εμφανίσεις, όπου οι θαμώνες κάθε βράδυ παρέτειναν το πρόγραμμά της με τα συνεχή χειροκροτήματά τους.

Αρχή καριέρας

Μέσα σε μια μόλις εβδομάδα η φήμη της έχει φθάσει στην Αθήνα όπου και αμέσως της γίνεται πρόταση να εμφανιστεί στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Η Μπέμπο, ενημερώνοντας σχετικά τους γονείς της που δεν έφεραν αντίρρηση, αποδέχθηκε την πρόταση και στις 25 Οκτωβρίου του 1933 βρίσκεται στην αθηναϊκή σκηνή του θεάτρου “Κεντρικόν”, του Φώτη Σαμαρτζή, στη πλατεία Κολοκοτρώνη, συμμετέχοντας στην επιθεώρηση “Παπαγάλος 33″, με τον θίασο Σαμαρτζή – Μηλιάδη.
Στην επιθεώρηση αυτή η Μπέμπο παρουσιαζόταν σαν τσιγγάνα με μια κιθάρα με την οποία και απέδιδε το πρώτο της τραγούδι που ήταν “Μια γυναίκα πέρασε”. Η επιτυχία που είχε ήταν εκπληκτική, όταν στο τέλος υποκλίθηκε και περνώντας την κιθάρα της στον ώμο κατευθύνθηκε προς τα παρασκήνια, οι άλλοι ηθοποιοί της φώναζαν:
Που πας, δεν ακους τον κόσμο που σου φωνάζουν “μπιζ” –

Και τι με νοιάζει εμένα αν φωνάζουν μπιζ;

αποκρίθηκε η Μπέμπο, μη γνωρίζοντας τον όρο που σήμαινε επανάληψη.

Τέσσερις φορές χρειάστηκε η Μπέμπο να επαναλάβει αυτό το τραγούδι κατά τη πρεμιέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό που παραληρούσε και χειροκροτούσε όρθιο. Στο τέλος της παράστασης όλοι οι ηθοποιοί την συνεχάρησαν λέγοντας της “μπράβο ήσουν υπέροχη”, μεταξύ των οποίων ο Ορέστης Μακρής, η Μαρίκα Νέζερ, ο Φώτης Αργυρόπουλος κ.ά.
Τότε υπέγραψε συμβόλαιο 10.000 δραχμών το μήνα, αστρονομικό για την εποχή εκείνη για έναν τραγουδιστή και για μία θεατρική περίοδο. Σημειώνεται μάλιστα ότι στη παράσταση αυτή ο Πολ Νορ την βάφτισε καλλιτεχνικά Σοφία Βέμπο (αντί Έφη Μπέμπο). Από εκείνη την πρώτη παράσταση η καλλιτεχνική εξέλιξη της Σοφίας Βέμπο πλέον, υπήρξε έντονα αλματώδης.

Προπολεμική καριέρα

Η πρώτη αυτή μεγάλη αναγνώριση της Σοφίας Βέμπο στο “αθηναϊκό κοινό” προκάλεσε την ανανέωση του συμβολαίου της και την εμφάνισή της σε δύο θέατρα, στο Κεντρικόν και το Μουντιάλ. Η φήμη της όμως έφθασε στην Αίγυπτο όπου η Βέμπο ανταποκρινόμενη στη πρόσκληση εμφανίζεται στο “Γκραν Τριανόν” της Αλεξάνδρειας με τεράστια και εκεί επιτυχία. Επιστρέφοντας, το 1934 συνεχίζει τις παραστάσεις της στο θερινό θέατρο του Σαμαρτζή επί της οδού Καρόλου με νέα τραγούδια που γράφονται γι΄ αυτήν και που γίνονται αμέσως επιτυχίες όπως τα “Μαύρα μου μάτια”, “Μη ζητάς φιλιά”, ενώ μαζί της εμφανίζεται και η αδελφή της Αλίκη.
Η πρώτη ηχογράφηση τραγουδιών της Βέμπο έγιναν στην εταιρεία Παρλοφόν, μετά την αρχική άρνηση του Α. Βιτάλη, υπεύθυνου της εταιρείας Κολούμπια, με το αιτιολογικό ότι η φωνή της Βέμπο ξέφευγε από το καθιερωμένο τότε στυλ της λετζέρα σοπράνο. Όταν όμως αντελήφθη πόσο λάθος είχε από την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το “Μη ζητάς φιλιά” έσπευσε αμέσως στη Βέμπο και σύναψε συμβόλαιο μεγάλης περιόδου. Έτσι όλα τα επόμενα τραγούδια τα ηχογραφούσε η Κολούμπια σε δίσκους των 78 στροφών με πρώτο το “Σ΄ αγαπώ”, (των Κ. Νικολαΐδη και Κ. Γιαννίδη), που είχε ομοίως τεράστια επιτυχία. Το ίδιο έτος (1934) ακολούθησε και το τραγούδι “Για το φιλί σου το στερνό”.
Το 1935 η Βέμπο τραγουδά το “Ας πεθάνω” του οποίου οι στίχοι ήταν δικοί της, που υπήρξε νέα μεγάλη επιτυχία. Τότε και επιστρατεύτηκαν όλοι σχεδόν οι στιχουργοί να της γράφουν τραγούδια με πρώτο τον Κώστα Γιαννίδη και συνθέτη τον Σογιούλ. Έτσι αυτό το έτος ακολουθούν τα τραγούδια “Αφήστε με να πιω”, (στίχοι και μουσική Κ. Γιαννίδη), “Να γιατί ακόμα σ΄ αγαπώ”, (επίσης στίχοι και μουσική Κ. Γιαννίδη), “Δεν έχεις τίποτα, μα έχεις κάτι” (των Ν. Νικολαΐδη και Ν. Ντ-Άτζελι), και το “Κι αν μ΄ αγαπάς μη μου το πεις”.
Το 1936 νέες επιτυχίες της Βέμπο που τραγουδά όλη η Αθήνα είναι “Συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσέ με” και το “Κάτι με τραβά κοντά σου”, (των Αιμ. Σαββίδη, Γαϊτάνου και Μ. Σογιούλ).

Το 1937 αποτελεί σταθμό στη καριέρα της Βέμπο. Εκτός της ηχογράφησης των νέων της τραγουδιών “Για μια Γυναίκα” και “Αντίο” το Φθινόπωρο μεταβαίνει μετά από πρόσκληση, για δεύτερη φορά στην Αίγυπτο, προκειμένου να επανεμφανιστεί στο Γκράν Τριανόν της Αλεξάνδρειας.
Κατά την διάρκεια των εκεί παραστάσεων της η Βέμπο δέχεται την πρόταση του κινηματογραφιστή παραγωγού Τόγκο Μιζράχι, με τον οποίο υπογράφει συμβόλαιο και συμμετέχει στη ταινία «Προσφυγοπούλα». Τον ίδιο ακριβώς χρόνο του συμβολαίου ο Ν. Παπαδόπουλος, των κινηματογραφικών γραφείων Σαντίγκου έλαβε άμεση παραγγελία από Αμερική για επείγουσα πραγματοποίηση στην Αθήνα ενός κινηματογραφικού «σορτς» στο οποίο να τραγουδά απαραίτητα η δημοφιλής ντιζέζ δις Σοφία Βέμπο προκειμένου να συμπεριληφθεί στη νέα σαιζόν των αμερικανικών κινηματογράφων περιοχών που διαμένουν Έλληνες. Η Βέμπο πιστή στα συμβόλαιά της δήλωσε στον Παπαδόπουλο τη δέσμευση του συμβολαίου της οπότε θα έπρεπε να ζητήσει την άδεια από τον Μιζράχι.

"Η Προσφυγοπούλα"

Το 1938 χαρακτηρίστηκε χρυσή χρονιά της Σοφίας Βέμπο. Κατά την επιστροφή της από την Αίγυπτο στις 15 Φεβρουαρίου 1938 παραμένει στον Πειραιά για δύο μέρες προκειμένου κατά ευτυχή σύμπτωση να συναντήσει τον χρηματοδότη του Μιζράχι, τον Μπέχα που κατευθυνόταν με πλοίο προς Ιταλία και που θα προσέγγιζε στον Πειραιά. Τελικά η συνάντηση έγινε, παρουσία του Παπαδόπουλου, η άδεια δόθηκε πλην όμως το γύρισμα του σορτς με πλάνα από τον εθνικό κήπο, και από τον λόφο Νυμφών με θέα την Ακρόπολη ξεκίνησε μετά την επιστροφή της Βέμπο από την Κωνσταντινούπολη όπου κατόπιν πρόσκλησης εμφανίσθηκε στο κοσμικό θέατρο Μαξίμ με τεράστια και εκεί επιτυχία.
Παράλληλα, οι δισκογραφικές επιτυχίες της Σ. Βέμπο το έτος αυτό είναι εκπληκτικές. Η Εταιρεία Κολούμπια στο νέο συμβόλαιο της μεταβιβάζει το 10% των κερδών από την πώληση του κάθε δίσκου της, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά, ενώ όλοι οι άλλοι πληρώνονταν κατ’ αποκοπή (μεροκάματο) για κάθε δισκογραφία. Το Καλοκαίρι του 1938 στο θέατρο Σαμαρτζή που έχει ανεβάσει την επιθεώρηση «Σιρουέτα» η Βέμπο τραγουδά το “Κάποιο μυστικό” και το “Κλαις” σε στίχους Κοφινιώτη και μουσική Λεό Ράπτη, των οποίων ακολούθησε η σούπερ επιτυχία “Ζεχρά”, σε στίχους Αιμ. Σαββίδη και σε μουσική Σογιούλ που κυριολεκτικά χάλασε κόσμο. Ακολούθησαν το «Θα σε περιμένω», το βουκολικό “Διαμαντούλα” του Θ. Σακελλαρίδη και το “Άσε τον παλιόκοσμο να λέει” των Α. Σακελάριου και Μ. Σογιούλ. Το Καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εγκαθίσταται ραδιοφωνική κεραία στο Ζάππειο, στην Αθήνα, όπου τα τραγούδια της Βέμπο αποτελούν την πρώτη πειραματική μετάδοση. Τα Χριστούγεννα του 1938 την παραμονή, η Σοφία Βέμπο τραγουδά στο μεγάλο ρεβεγιόν του «Σαντεκλαίρ» στην Κύπρο.

Το 1939 η Σοφία Βέμπο έχει ήδη καταξιωθεί ως η πρώτη τραγουδίστρια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Το κινηματογραφικό «σορτς» που γυρίστηκε το προηγούμενο έτος με τον τίτλο «Η Ελλάς του 1938 ομιλεί», όπου στη κυριολεξία ήταν ένα ζουρνάλ και που συμμετείχε με δύο τραγούδια σπάει κυριολεκτικά τα ταμεία των αμερικανικών κινηματογράφων ενώ ζητούνται κόπιες στη Λατινική Αμερική. Σημειώνεται ότι την φωνοληψία της ταινίας αυτής είχε επιμεληθεί η ελληνική εταιρεία M. NOVAK Co.
Στο μεταξύ οι θεατρικές της παρουσιάσεις με νέες δισκογραφικές επιτυχίες συνεχίζονται, αρχικά στο θέατρο Σαμαρτζή με τα τραγούδια “Πόσο λυπάμαι” (των Β. Σπυρόπουλου και Κ. Γιαννίδη) και “Την αλήθεια να μου πεις”, ενώ το Καλοκαίρι συνεχίζοντας στο θέατρο Μουντιάλ τραγουδά τα δύο ταγκό “Στην ακρογιαλιά” και το “Χειμώνας”, που και τα δύο έγινα επιτυχίες. Παραμονές των Χριστουγέννων του 1939 η Βέμπο βρίσκεται στο απόγειό της, όταν στην επιθεώρηση «Νάνι – νάνι» τραγουδά το ομώνυμο τραγούδι το ρεφραίν του οποίου άφηνε με τον χρωματισμό της φωνής της υπονοούμενα, σημειώνοντας εξαιρετική επιτυχία. Λίγο πριν το τέλος του έτους η Βέμπο είχε γνωριστεί με τον μεγάλο συνθέτη μουσικής τζαζ, Απόστολο Μοσχούτη του οποίου σύνθεση ήταν το τραγούδι “Δυο λουλούδια σε μιαν άκρη”.

Το 1940 ανέτειλε με τα σύννεφα του πολέμου, πολλές χώρες ήδη έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις του άξονα. Στην Ελλάδα σημειώνονται οι πρώτες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από ιταλικά αεροπλάνα. Τον Ιανουάριο στο θέατρο Μουντιάλ έχει ανέβει η επιθεώρηση «Παύσατε πυρ» όπου η Σ. Βέμπο τραγουδά τη νέα της επιτυχία «Το καινούργιο φεγγάρι» (των Α. Σακελάριου και Γ. Κυπαρίσση). Στην επιθεώρηση εκείνη η Σ. Βέμπο γνώρισε και τη Γεωργία Βασιλειάδου όπου και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει διαβλέποντας το ταλέντο της. Λίγο αργότερα το τραγούδι «Ψαροπούλα», (των Χ. Γιαννακόπουλου και Χ. Χαιρόπουλου), γίνεται η νέα μεγάλη επιτυχία.
Το Καλοκαίρι ανεβαίνει η επιθεώρηση «Βραδινές τρέλες» στην οποία η Βέμπο τραγουδά το υπέροχο βαλς «Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά» (των Χ. Γιαννακόπουλου και Γ. Κυπαρίσση).
Στο μεταξύ η Σ. Βέμπο αναζητούσε τραγούδι με τοπικό ιδίωμα της ελληνικής υπαίθρου, στο αίτημά της αυτό έσπευσαν κάποιοι με διάφορα δημοτικά της εποχής πλην όμως η ίδια επέλεξε τελικά ένα από την περιοχή της που φέρεται να τραγουδούσε παλαιότερα η μητέρα της συμπληρώνοντας η ίδια κάποιους στίχους με τη βοήθεια του Μοσχούτη. Ήταν το τραγούδι «Στ΄ Λάρισς΄ βγαίν΄ ο αυγερινός». Όταν η Βέμπο το ολοκλήρωσε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, ίσως και από φόρτο αναμνήσεων το έδωσε στον Κ. Γιαννίδη, λίγο για να το παίξει σε πρόβα, εκείνος διαβάζοντάς το αρνήθηκε έντονα λέγοντάς της:

-Είσαι καλά Σοφία μου που θα παίξω εγώ αυτό το βλαχοτράγουδο; Παραιτούμαι!

Μετά όμως από την επιμονή της Σοφίας και του θεατρικού επιχειρηματία Α. Μακέδου τελικά ο Κ. Γιαννίδης με κρύα καρδιά άρχισε να το παίζει. Στη πρώτη παράσταση που ακολούθησε έγινε χαλασμός. Το θεατρικό κοινό τέσσερις φορές (μπιζ) υποχρέωσε τη Σοφία Βέμπο να επανέλθει στη σκηνή. Όταν μετά την παράσταση εκείνη ρώτησε ο επιχειρηματίας τον Κ. Γιαννίδη τη γνώμη του, εκείνος απάντησε:

- «Μα δεν είδατε; Μας το τραγούδησε με σκέρτσα που δεν την έφτανε ο χώρος της σκηνής, μας το τραγούδησε ακουμπισμένη στο πιάνο, μας το τραγούδησε ακουμπισμένη πάνω στη κουΐντα, μας το τραγούδησε με την πλάτη στο κοινό, μόνο ανάσκελα που δεν μας το τραγούδησε!

Σημειώνεται ότι το ίδιο ακριβώς συνέβη αργότερα και με το τραγούδι «Ανακασιά».

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στις 10.00 ώρα που θα συνέχιζε το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Ζαππείου με αναμετάδοση τραγουδιών της Σ. Βέμπο, ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος διακόπτει τη ροή του προγράμματος και προβαίνει στην ιστορική εκείνη ανακοίνωση της επίθεσης των ιταλικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας και την άμυνα των ημετέρων. Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος είχε αρχίσει.

Η Βέμπο στον πόλεμο

Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.

Μεταπολεμικές επιτυχίες

Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο, το “Θέατρον Βέμπο”. Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για τη μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τη βραδιά του “Πολυτεχνείου” η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της.

Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η Τραγουδίστρια της Νίκης αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του.

Η Σ. Βέμπο στη ταινία "Στουρνάρα 288" (1959)

Κινηματογράφος

Η Σοφία Βέμπο έχει συμμετάσχει στις ελληνικές ταινίες “η Προσφυγοπούλα” (1938) στο ρόλο της Σοφίας Νάκου, “Στέλλα” (1955) στο ρόλο της Μαρίας και “Στουρνάρα 288″ (1959) ως κυρία Τζένη και Σοφία Βέμπο.

Χαρακτηριστικές ερμηνείες

Αγάπη μου η ώρα φτάνει

Ανθρωπός μου

Απόψε σε θυμάμαι

Ας ήταν για λίγο για λίγα λεπτά

Άσε τον παλιόκοσμο να λέει

Αφήστε με να πιω

Αχ να γύριζαν τα χρόνια τα παλιά

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

Βιολιστή τσιγγάνε

Δεν είν’ αυτή ζωή δεν είναι

Δεν έχεις τίποτα μα έχεις κάτι

Δεν κλαίω πια

Δεν ξέρω τι κρύβει η καρδιά σου

Ειρήνη

Ζεχρά

Θα καθόμουνα πλάι σου

Θέλω να μπορούσε να γίνει

Καινούργια τώρα ζωή

Καλό σου ταξίδι

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

Κάποιο μυστικό

Κάποιος κάπου κάποτε

Κάτι με τραβά κοντά σου

Κι αν μ’ αγαπάς μη μου το πης

Κλαις

Κορόιδο Μουσολίνι

Κρασί

Λόντρα, Παρίσι, Νιού Γιόρκ

Μ’ αρέσει

Μαριτάνα

Μάρω, Μάρω

Μη φύγης ξανά

Μονά ζυγά

Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώ

Να η Αθήνα

Να με παίρνανε τα σύννεφα

Να μην έφευγα ξανά

Νάνι-νάνι

Ο Γιάννος κι η Παγώνα

Ομόνοια Πλάς

Όπου κι’ αν πας θα θυμάσαι

Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά

Πάντα μαζί

Παρελθόν

Πόσο λυπάμαι

Ποτέ δεν θα στο πώ

Ραντεβού στην Αθήνα

Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ο μόνος

Σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή

Σβήσε το φώς και γεμάτη γαλήνη

Σουβενίρ ντ’ Ατέν

Σπανιόλικο τραγούδι

Στην ακρογιαλιά

Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός

Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με

Ταμπακιέρα

Το καινούργιο φεγγάρι

Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά

Το φεγγάρι είναι κόκκινο

Φεριχά

Χειμώνας

Χωριάτα

Ψεύτικα βγήκανε όσα ονειρεύτηκα



Πηγή: el.wikipedia.org

Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου





Tom Jones

Γεννήθηκε στο Pontypridd της νότιας Ουαλίας στις 7 Ιουνίου του 1940.

Ξεκίνησε να τραγουδάει σε πολύ νεαρή ηλικία στην εκκλησία και στη σχολική ορχήστρα. Παράτησε το σχολείο στα 16 και παντρεύτηκε, αποκτώντας έναν γιό ένα χρόνο αργότερα. Τα χρήματα που εξασφάλιζε προέρχονταν από διάφορες δουλειές σε pubs όπου τραγουδούσε. Μέχρι το 1963 παίζει τακτικά σε clubs με το δικό του συγκρότημα, ενώ o  Gordon Mills γίνεται manager του. Το 1964 του έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο για δίσκο. Οι δύο τους αποτέλεσαν μια πολύ καλή ομάδα με έναν καταιγισμό επιτυχιών. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία το “It’s Not Unusual” το 1965, που πάει στο Νο1 της Μ. Βρετανίας. Την ίδια χρονιά κέρδισε το βραβείο Grammy για τον καλύτερο νεοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη.

Πολύ μεγάλη επιτυχία κάνει και το «Green Green Grass of Home” (1966), που πάει στη κορυφή του Βρετανικού chart για επτά εβδομάδες. Αυτό ήταν και το πρώτο single της εταιρίας Decca με πωλήσεις άνω του ενός εκατομμυρίου στη Μ. Βρετανία. Έκτοτε ο Tom Jones έκανε πολλές top 20 επιτυχίες (και στις ΗΠΑ) με τραγούδια όπως το “I’ll Never Fall in Love Again”,  “I’m Coming Home”, “Delilah”, “Without Love”, “She’s a Lady”  κ.α. Στη δεκαετία του ’80 χαρακτηριστική είναι η συνεργασία του με τους  Art of Noise, στη διασκευή του “Kiss” (Prince) που πάει στο Νο 5 της Βρετανίας. Με τη κυκλοφορία του άλμπουμ “The Lead And How To Swing It”  το 1994, προσθέτει άλλη μια επιτυχία στο ενεργητικό του, το “If I Only Knew” (UK #11), αλλά γενικότερα η παρουσία του δεν ήταν έντονη εκείνη τη δεκαετία.

Αυτό μέχρι τη δυναμική του επανεμφάνιση το 1999. Ο  Tom Jones κυκλοφορεί το “Reload”, ένα άλμπουμ στο οποίο ο Ουαλός καλλιτέχνης συνεργάζεται με ονόματα όπως οι Stereophonics, οι Cardigans, οι Portishead (στο εκπληκτικό “Motherless Child”), τον Van Morrison, τους Devine Comedy και άλλους. To “Reload” γίνεται Νο 1 άλμπουμ στη Μ. Βρετανία με αρκετά hit-singles να το συνοδεύουν.  Τη μεγαλύτερη επιτυχία κάνει με το “Sex Bomb” στη συνεργασία του με τον DJ και παραγωγό Mousse T.  To single κυκλοφορεί στις αρχές του 2000, πάει στο Νο 3 του Αγγλικού chart ενώ, εκτός από τα ραδιόφωνα, κατακτάει και τα clubs με το “Peppermint Disco Mix”.
Ο καλλιτέχνης-θρύλος με την εξαιρετική φωνή, εξακολουθεί να είναι ενεργός δισκογραφικά. Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ με τίτλο "Spirit in the Room". Δε λείπουν βέβαια και οι ζωντανές εμφανίσεις , αλλά και κάποιες τηλεοπτικές.

Το "Sex Bomb" ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2000. Εκείνη τη χρονιά ο Tom Jones κέρδισε το Brit Award για τον καλύτερο άνδρα καλλιτέχνη. Το 2003 κερδίζει Brit Award για την εξαιρετική συνεισφορά του, ενώ το 2006 χρίστηκε Ιππότης για τις υπηρεσίες του στη μουσική, έχοντας πια τον τίτλο του Sir.


Βilly.

Iστορίες Αμπελοκήπων (Νο 2)

Ο κυκλικός κόμβος Αμπελοκήπων στη συμβολή Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Κάποια στιγμή καταργήθηκε για τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας. Εδώ η ανακοίνωση της ανακατασκευής του κόμβου στην εφημερίδα "Ελευθερία" στις 10 Ιανουαρίου του 1965.

"Εδόθη εντολή όπως προωθηθή η ανακατασκευή του κόμβου Αμπελοκήπων το ταχύτερον, διότι εις το σημείον αυτό παρατηρείται μεγάλη συμφόρησις της κυκλοφορίας".
Έτσι κατέστη αναγκαίον κακό να εξαφανιστεί άλλος ένας ωραίος κυκλικός κόμβος της Αθήνας. Φυσικά δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν υπήρχε σήμερα!!!!

Κινηματογράφος "Άνεσις". Από το φύλλο της "Ελευθερίας" στις 20/11/1959. Ένας από τους κλασικούς κινηματογράφους της περιοχής. Πλέον υφίσταται μόνο ως θερινός ενώ το χειμώνα λειτουργεί σαν θέατρο. 
(Ευχαριστώ τον φίλο Γ. Κόλλια που το έστειλε)

Βilly (Photo- Αρχείο Billy Files)

IΖΟΛΑ : Βιομηχανία ηλεκτρικών ειδών.

Η Ιζόλα ήταν μια ελληνική εταιρία κατασκευής οικιακών συσκευών. Οι εγκαταστάσεις παραγωγής ήταν στην Θήβα και κατασκεύαζε ψυγεία, κουζίνες και θερμοσίφωνες. Αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα ελληνικής επιχειρηματικότητας στον τομέα της βιομηχανίας κατά την μεταπολεμική περίοδο και την περίοδο εξηλεκτρισμού της Ελλάδας.
Ιδρύθηκε το 1930 από Μικρασιάτες πρόσφυγες κατασκευάζοντας μονωτικούς σωλήνες και σιδηροσωλήνες, εμαγιέ και καζανάκια. Το 1951 παρουσίασε την πρώτη κουζίνα Ελληνικής κατασκευής και ένα χρόνο μετά το πρώτο ψυγείο Ελληνικής κατασκευής.

Ανάπτυξη
Κατά την περίοδο 1932-1934, ο Παναγιώτης Δράκος έγινε από μέτοχος του 20%, ιδιοκτήτης της Ιζόλα. Το 1937, η εταιρεία αποκτά ιδιόκτητο κτίριο στην Καλλιθέα (Τζιτζιφιές).
Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιζόλα επιτάσσεται διαδοχικά από την ελληνική κυβέρνηση, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και στη συνέχεια από τους Άγγλους το 1945, αρχικά για να καλύψει τις ανάγκες τηςΑεροπορίας και στη συνέχεια ως συνεργείο αυτοκινήτων.
Μετά τον πόλεμο η οικογενειακή επιχείρηση προσπαθεί να λάβει έγκριση μακροχρόνιου δανείου στο πλαίσιο του σχεδίου Μάρσαλ στον τομέα κατασκευής σωλήνων, αλλά δε θα τα καταφέρει, με αποτέλεσμα να στραφεί στον κλάδο των ηλεκτρικών οικιακών συσκευών, όπου και τελικά πέτυχε τη δανειοδότηση.

Ακμή
Το 1963, Ο Παναγιώτης Δράκος εγκαταλείπει τη θέση του προέδρου και ανακηρύσσεται επίτιμος πρόεδρος. Ο Γεώργιος Δράκος, γιος του προαναφερθέντα, διετέλεσε πρόεδρος του ομίλου εταιρειών Ιζόλα και του ΣΕΒ (1958-1968). Υπό τη διοίκησή του η επιχείρηση θέσπισε πρωτοποριακές σχέσεις με το προσωπικό (συμβούλια προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης, συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη της εταιρείας, επιμόρφωση των εργαζομένων στο χώρο εργασίας) και χρησιμοποίησε συστηματικά τη διαφήμιση των προϊόντων της, με κύριο σύνθημά της ότι «έφερνε τον πολιτισμό στο σπίτι» κατά τη δεκαετία του 1950-1960 και σήμα κατατεθέν της το ελεφαντάκι.
Η επιχείρηση διέθετε διαρκή έκθεση στην οδό Αμερικής στο κέντρο της Αθήνας, όπου παρουσιάζονταν οι ηλεκτρικές της συσκευές, καθιερώνοντας το σύστημα πώλησης ηλεκτρικών ειδών με μηνιαίες δόσεις.

Προϊόντα
Η Ιζόλα προωθούσε δύο τύπους ψυγείων, οκτώ τύπους κουζινών, τρία μεγέθη θερμοσιφώνων, καθώς και θερμάστρες, καλοριφέρ, λουτρά, νιπτήρες κ.ά. Οι κατασκευές αυτές ήταν κυρίως από σίδηρο ή εμαγιέ.

Πτώση και κατάρρευση
Το 1974, είχε δημιουργηθεί ένας όμιλος πέντε βιομηχανιών εξειδικευμένων στην παραγωγή οικιακών συσκευών. Ωστόσο, η πετρελαϊκή κρίση και ο ξένος ανταγωνισμός οδήγησαν σε χρέη την εταιρεία. Στο τέλος του 1977, η Ιζόλα και η Εσκιμό δημιούργησαν κοινή εταιρεία, την Ελίντα, η οποία περιλάμβανε τον τομέα ανάπτυξης και τα εμπορικά σήματα και των δυο πλευρών.
Το 1986, η ΕΛΙΝΤΑ χαρακτηρίστηκε «προβληματική επιχείρηση» και το 1991 έκλεισε λόγω χρεωκοπίας.

Πηγή : http://to-paliatzidiko.blogspot.gr/

........................................................................

Στις 11 Ιουνίου 1960 η εφημερίδα "Εμπρός" έγραφε :

 

Στην εκδήλωση που έγινε, ο διευθύνων σύμβουλος της ΙΖΟΛΑ Γεώργιος Π. Δράκος είπε : " Eις τας αρχάς του 19ου αιώνος μόνος σκοπός της ιδιωτικής επιχειρήσεως ήτο το κέρδος. Καθώς όμως ο κόσμος εξελίσσεται και αι ουμανιστικαί ιδέαι κατακτούν ολοένα και ευρυτέρους χώρους, η ιδιωτική επιχείρηση αντιλαμβάνεται ότι το κέρδος είναι, βεβαίως, ο σκοπός της, παραλλήλως όμως, πρέπει ουσιαστικώς να ενδιαφέρεται και δια τον καταναλωτήν αλλά και δια τον εργαζόμενον. "

 



Διαφημιστική καταχώρηση της ΙΖΟΛΑ το 1954. Γίνεται αναφορά στην ανάπτυξη της εταιρίας, παρά τον ανταγωνισμό από την απελευθέρωση των εισαγωγών του 1953.

 

 

(Αρχείο Billy Files)

 

Skyfall - 007 is back!

Skyfall Capsule Synopsis
In SKYFALL, Bond's loyalty to M is tested as her past comes back to haunt her. As MI6 comes under attack, 007 must track down and destroy the threat, no matter how personal the cost.

 



Cast
Daniel Craig - James Bond
Judi Dench - M
Javier Bardem - Raoul Silva
Naomie Harris - Eve
Bérénice Marlohe - Séverine
Ralph Fiennes - Gareth Mallory
Albert Finney - Kincade
Ben Whishaw - Q
Helen McCrory - Clair Dowar
Ola Rapace - Patrice
Rory Kinnear - Bill Tanner
Tonia Sotiropoulou  [Confirmed]

Crew
Sam Mendes - Director
Michael G. Wilson - Producer
Barbara Broccoli - Producer
Neal Purvis - Writer
Robert Wade - Writer
John Logan - Writer
Peter Morgan - Writer (Left Production)
Roger Deakins - Director of Photography
Stuart Baird - Editor
Jany Temime - Costume Designer
Debbie McWilliams - Casting Director
Dennis Gassner - Production Designer
Alexander Witt - Second Unit Director
Chris Corbould - SFX Supervisor
Steve Begg - Visual Effects
Gary Powell - Stunt Co-ordinator

 Bérénice Marlohe


Production
Release Date: 26th October 2012 (UK) - 9th November 2012 (USA)
Produced By: EON Produtions
Distributor: MGM & Sony Pictures
Principal Photography: 3rd November 2011
Studio Production: 7th November 2011
Budget: $135 million (rumoured)

(http://www.mi6-hq.com/)

 

Το Μέγαρο ΟΤΕ.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1972 ο "Ταχυδρόμος" δημοσιεύει την είδηση για το νέο κτίριο που θα στέγαζε τις υπηρεσίες του ΟΤΕ.



Το γνωστό μας σήμερα Μέγαρο του ΟΤΕ στο Μαρούσι, ήταν αποτέλεσμα αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ote-estate.gr :

"Η απόφαση για την ανέγερση του Διοικητικού Μεγάρου στην Αθήνα πάρθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΤΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Για την ανέγερση του Μεγάρου διενεργήθηκε Πανελλήνιος διαγωνισμός σε δύο φάσεις: η πρώτη φάση, που αποτελούσε διαγωνισμό ιδεών με ελεύθερη συμμετοχή, έληξε στις 4 Νοεμβρίου 1970, με την πρόκριση δώδεκα ομάδων μελετητών, από τις συνολικά εικοσιοκτώ συμμετοχές, για την επόμενη δεύτερη φάση, η οποία έληξε στις 23 Απριλίου 1971. Το έργο της επιλογής της καλύτερης λύσης ανέλαβε οκταμελής κριτική επιτροπή επιστημόνων. Πρώτο βραβείο δεν δόθηκε, ενώ η εκπόνηση της μελέτης για την ανέγερση του Διοικητικού Μεγάρου ανατέθηκε σε ομάδα μελετητών που πήρε το δεύτερο βραβείο, η πρόταση της οποίας υλοποιήθηκε και προέβλεπε πολυόροφο κτίριο σχήματος “αστέρος εν κατόψει”.Το κτίριο βρίσκεται στα όρια του Δήμου Αμαρουσίου, επί της λεωφόρου Κηφισίας 99 και στεγάζει τις Διοικητικές Υπηρεσίες του ΟΤΕ. Έχει συνολική δόμηση 64.785,10 μ2 και είναι δομημένο σε οικόπεδο εμβαδού 52 στρεμμάτων περίπου."

H μακέτα, το τοπογραφικό, η κάτοψη και η τομή της πρότασης που επελέγη για το Διοικητικό Μέγαρο ΟΤΕ. Τελικά ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1974, με μερικές τροποποιήσεις στο αρχικό σχέδιο.

 



Το Μέγαρο ΟΤΕ στο αρχικό στάδιο κατασκευής (πάνω). Χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί και να φιλοξενήσει τελικά τις υπηρεσίες του οργανισμού, ώστε λειτούργησε στη δεκαετία του '80.



Billy (Photos-Αρχείο Billy Files)

Παλιά Αθήνα - To τέλος των τραμ.

Το 1953 σηματοδότησε την αρχή του τέλους των τραμ στη μεταπολεμική Αθήνα.
Πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα.
Ας δούμε όμως τι έγραφε ο τύπος εκείνη την εποχή.

Η "Ελευθερία" στις 19 Ιουλίου 1953 είχε τίτλο:

Το άρθρο άρχιζε λέγοντας :

"Tο Νοέμβριο ή το αργότερο τον Δεκέμβριο, η Αθήνα θα έχει δύο μεγάλες φαρδιές συγχρονισμένες λεωφόρους, που θα μπορούν να κυκλοφορούν με μεγάλη ταχύτητα πολλές ταυτόχρονα σειρές από αυτοκίνητα: τη λεωφόρο Πατησίων και τη λεωφόρο Κηφισιάς.

Τα έργα που γίνονται τώρα στους δύο αυτούς μεγάλους δρόμους πρόκειται να αλλάξουν την όψη της πρωτεύουσας. Η αντικατάσταση των τραμ με τρόλλεϋ μπας, έδωσε την αφορμή και την ευκαιρία της επισκευής και της διαρρυθμίσεως των δύο μεγάλων αθηναϊκών αρτηριών. "

Και παρακάτω:
" Για να διορθωθούν πραγματικά αυτές οι δύο αρτηρίες ήταν ανάγκη να γίνουν έργα μεγάλης εκτάσεως και πολύμορφα, που άρχισαν τώρα να πραγματοποιούνται, έπειτα από μελέτες, συσκέψεις και συμβούλια πολλών ετών. Τα έργα αυτά, που έχουν προσωρινά αναστατώσει την κυκλοφορία […] είναι : α) η δημιουργία καινούργιων υπονόμων. β) η κατασκευή από την αρχή των οδοστρωμάτων και γ) η αφαίρεσης των γραμμών των τραμ και η τοποθέτηση εναερίων ηλεκτροφόρων καλωδίων για τα τρόλλεϋ μπας.
Τα τραμ εμπόδιζαν σημαντικά την κανονική κυκλοφορία και η αντικατάστασης των με τρόλλεϋ ήταν επιβεβλημένη."

Κλείνοντας η εφημερίδα αναφέρει τα εξής σε σχέση με τα τρόλλεϋ:
"Τριανταπέντε μεγάλα κίτρινα τραμ εξυπηρετούσαν ως τώρα τη γραμμή Πατησίων-Αμπελοκήπων. Αυτά θα αντικατασταθούν από ισάριθμα τρόλλεϋ μπας. Κάθε τρόλλεϋ μπας μπορεί να περιλάβει ακριβώς τον ίδιο αριθμό επιβατών με ένα μεγάλο κίτρινο τραμ. Η συγκοινωνία ελπίζεται να εξυπηρετηθεί καλύτερα με τα τρόλλεϋ : α) γιατί είναι ταχύτερα από τα τραμ και β) γιατί έχουν φαρδύτερους διαδρόμους από τα τραμ πράγμα που θα ελαττώσει το συνωστισμό που παρατηρείται σήμερα στα οχήματα.  
[...]
Τα τρόλλεϋ θα ακολουθούν την ίδια διαδρομή από τους Αμπελοκήπους στα Πατήσια που ακολουθούν τα τραμ.
[...]
Tα καινούργια ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν μήκος 12 μέτρα και πλάτος 2.5. Τοεξωτερικό τους έχει χρώμα κίτρινο και τα καθίσματά τους είναι από πράσινο δέρμα. Γενικά είναι πολυτελέστατα και το πιο σημαντικό, είναι αθόρυβα γιατί έχουν ελαστικούς τροχούς."

 

 

 

 Λίγους μήνες αργότερα, στις 24 Οκτωβρίου 1953 (ακριβώς 59 χρόνια πριν) η εφημερίδα "Εμπρός" έγραφε:

 

 

Συγκεκριμένα:

"Εις το υπουργείον Δημοσίων Έργων συγκροτήθη χθες την πρωίαν σύσκεψις εις την οποίαν μετέσχον οι υπουργοί Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών και Συγκοινωνιών κκ. Καραμανλής, Λυκουρέζος και Ψαρρός και οι αρμόδιοι διαυθυνταί.

Κατά την εν λόγω σύσκεψιν και κατόπιν κοινής αποφάσεως των τριών τπουργών, καθωρίσθη η διαδρομή των, από τέρματος Πατησίων εις Αμπελοκήπους ηλεκτρικών λεωφορείων και ωρίσθη ως ημέρα διακοπής της δια των οδών τούτων τροχιοδρομικής συγκοινωνίας η 15η Νοεμβρίου, υποχρεουμένης της Ηλ. Ετ. Μεταφορών όπως κατά την αυτήν ως άνω ημερομηνία διακόψη και την τροχιοδρομικήν συγκοινωνίαν Κυψέλης-Παγκρατίου εξασφαλίζουσα την συγκοινωνίαν δι'άλλων συγκοινωνιακών μέσων."

Εργασίες ξηλώματος των γραμμών του τραμ επί της Πατησίων.

 

 

Billy.