Eυρωπαϊκές πόλεις με παράδοση αιώνων και το δικό τους ξεχωριστό ύφος.
Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσουν μια νέα δυναμική και αποκτούν ένα άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που έρχεται να προστεθεί στην ήδη γνωστή, κλασική τους εικόνα.
Στo Λονδίνο υπάρχει σήμερα το επιχειρηματικό κέντρο στο Canary Wharf, ένα από τα δύο κύρια οικονομικά κέντρα μαζί με το παραδοσιακό City.
Το Canary Wharf βρίσκεται στο West India Docks του Isle of Dogs. Όταν οι προβλήτες εκεί σταμάτησαν να λειτουργούν, το 1980, η βρετανική κυβέρνηση υιοθέτησε διάφορες πολιτικές ώστε να τονωθεί η περιοχή με τον επανασχεδιασμό της και την ανάπτυξη της, μέσω της London Docklands Development Corporation (LDDC).
Όταν ανέλαβε η LDDC, το 1981, η περιοχή ήταν ερειπωμένη και σε κακή κατάσταση ενώ η συγκοινωνιακή της σύνδεση με το κεντρικό Λονδίνο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Με αυτά τα δεδομένα, οι επενδυτές δεν φαίνονταν πρόθυμοι να πάρουν το ρίσκο να αναμειχθούν στην ανάπτυξη της περιοχής, εφόσον θα χρειάζονταν πολλά χρήματα για την βελτίωση των υποδομών γενικότερα.
Το συγκοινωνιακό ήταν μια κρίσιμη παράμετρος, με την ανάγκη για δημιουργία νέων δρόμων αλλά και σύνδεση με τα ΜΜΜ.
Το 1987 η Καναδική εταιρία Olympia & York συμφώνησε να προχωρήσει σε ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο στο Isle of Dogs. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1988.
Το πρώτο κτίριο ολοκληρώθηκε το 1991 και ήταν το One Canada Square που αποτέλεσε το ψηλότερο κτίριο του Λονδίνου έως πρόσφατα, με ύψος 235 μέτρα.
Μέχρι εκείνη την εποχή, η αγορά του real estate για εμπορικές χρήσεις στο Λονδίνο είχε καταρρεύσει και η Olympic & York χρεοκόπησε τον Μάιο του 1992.
Έτσι η πρώτη φάση του project γνώρισε μια σημαντική κρίση. Όμως η ανάκαμψη δεν αργήσει να έρθει και το 1995 αναλαμβάνει το σχέδιο μια νέα εταιρία, η Canary Wharf Limited.
Έκτοτε, η ανάπτυξη της περιοχής έχει υπάρξει εντυπωσιακή με μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις να έχουν την έδρα τους εκεί, όπως η Citigroup, η Barclays, η Morgan Stanley, η Daily Telegraph, η Guardian, το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters κ.α.
Επίσης τη σφραγίδα τους εκεί έχουν βάλει σημαντικοί αρχιτέκτονες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σταθμός του Μετρό του Canary Wharf, που σχεδίασε ο διεθνώς καταξιωμένος Norman Foster.
Τα εγκαίνια του έγιναν στις 17 Σεπτεμβρίου 1999 στα πλαίσια της επέκτασης της Jubilee Line και σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο και πιο πολυσύχναστο σταθμό του Λονδίνου.
Μέχρι τη δημιουργία του σταθμού, ήταν πλέον προφανές ότι οι υπάρχουσες συγκοινωνιακές υποδομές (Light Railway) δεν ήταν ικανές να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής.
H αύξηση των εργαζομένων στο Canary Wharf ήταν εντυπωσιακή. Από 27.400 το 1991, ξεπέρασε τους 100.000 το 2012.
Εκτός από τα κτίρια των μεγάλων επιχειρήσεων, υπάρχουν επίσης εμπορικά κέντρα, μουσείo (Museum of London, Docklands), κατοικίες, ξενοδοχεία (όπως το Hilton London Canary Wharf) και αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δυναμικά αστικά, οικονομικά και επιχειρηματικά κομμάτια της Ευρώπης.
Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσουν μια νέα δυναμική και αποκτούν ένα άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που έρχεται να προστεθεί στην ήδη γνωστή, κλασική τους εικόνα.
Στo Λονδίνο υπάρχει σήμερα το επιχειρηματικό κέντρο στο Canary Wharf, ένα από τα δύο κύρια οικονομικά κέντρα μαζί με το παραδοσιακό City.
Το Canary Wharf βρίσκεται στο West India Docks του Isle of Dogs. Όταν οι προβλήτες εκεί σταμάτησαν να λειτουργούν, το 1980, η βρετανική κυβέρνηση υιοθέτησε διάφορες πολιτικές ώστε να τονωθεί η περιοχή με τον επανασχεδιασμό της και την ανάπτυξη της, μέσω της London Docklands Development Corporation (LDDC).
Όταν ανέλαβε η LDDC, το 1981, η περιοχή ήταν ερειπωμένη και σε κακή κατάσταση ενώ η συγκοινωνιακή της σύνδεση με το κεντρικό Λονδίνο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Με αυτά τα δεδομένα, οι επενδυτές δεν φαίνονταν πρόθυμοι να πάρουν το ρίσκο να αναμειχθούν στην ανάπτυξη της περιοχής, εφόσον θα χρειάζονταν πολλά χρήματα για την βελτίωση των υποδομών γενικότερα.
Το συγκοινωνιακό ήταν μια κρίσιμη παράμετρος, με την ανάγκη για δημιουργία νέων δρόμων αλλά και σύνδεση με τα ΜΜΜ.
Το 1987 η Καναδική εταιρία Olympia & York συμφώνησε να προχωρήσει σε ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο στο Isle of Dogs. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1988.
Το πρώτο κτίριο ολοκληρώθηκε το 1991 και ήταν το One Canada Square που αποτέλεσε το ψηλότερο κτίριο του Λονδίνου έως πρόσφατα, με ύψος 235 μέτρα.
Μέχρι εκείνη την εποχή, η αγορά του real estate για εμπορικές χρήσεις στο Λονδίνο είχε καταρρεύσει και η Olympic & York χρεοκόπησε τον Μάιο του 1992.
Έτσι η πρώτη φάση του project γνώρισε μια σημαντική κρίση. Όμως η ανάκαμψη δεν αργήσει να έρθει και το 1995 αναλαμβάνει το σχέδιο μια νέα εταιρία, η Canary Wharf Limited.
Έκτοτε, η ανάπτυξη της περιοχής έχει υπάρξει εντυπωσιακή με μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις να έχουν την έδρα τους εκεί, όπως η Citigroup, η Barclays, η Morgan Stanley, η Daily Telegraph, η Guardian, το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters κ.α.
Επίσης τη σφραγίδα τους εκεί έχουν βάλει σημαντικοί αρχιτέκτονες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σταθμός του Μετρό του Canary Wharf, που σχεδίασε ο διεθνώς καταξιωμένος Norman Foster.
Τα εγκαίνια του έγιναν στις 17 Σεπτεμβρίου 1999 στα πλαίσια της επέκτασης της Jubilee Line και σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο και πιο πολυσύχναστο σταθμό του Λονδίνου.
[πάνω: photo by Anders Bengtsson]
[κάτω: photo by Calvin James]
Μέχρι τη δημιουργία του σταθμού, ήταν πλέον προφανές ότι οι υπάρχουσες συγκοινωνιακές υποδομές (Light Railway) δεν ήταν ικανές να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής.
H αύξηση των εργαζομένων στο Canary Wharf ήταν εντυπωσιακή. Από 27.400 το 1991, ξεπέρασε τους 100.000 το 2012.
Εκτός από τα κτίρια των μεγάλων επιχειρήσεων, υπάρχουν επίσης εμπορικά κέντρα, μουσείo (Museum of London, Docklands), κατοικίες, ξενοδοχεία (όπως το Hilton London Canary Wharf) και αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δυναμικά αστικά, οικονομικά και επιχειρηματικά κομμάτια της Ευρώπης.
Οne Canada Square (αριστερά) [photo by Dave]
[photos by Jerome Courtial]
Το Canary Wharf από τον Τάμεση. [photo by pallab seth]
Billy.
Είχα την τύχη (;) το '99 να περάσω εκεί σε κάποια εταιρία, συνέντευξη. Είχες την αίσθηση ότι ήσουν στην Αμερική ή σε καποιον άλλον πλανήτη από το μέλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε κάτι αντίστοιχο πχ στο Ελληνικό ώστε να έχει και η Αθήνα κάποιο ''Μητροπολιτικοοικονομικό'' κέντρο όπως πχ στην Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες και τα προαναφερόμενα.
Ελπίζω πως ναι. Το Ελληνικό έχει τεράστιες δυνατότητες για μια αστική αναγέννηση και προοπτικές ανάπτυξης.
ΑπάντησηΔιαγραφή