Το αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Η επερώτηση του Γ. Μαύρου (όπως δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Ελευθερία" στις 13 Ιουλίου 1956)   σχετικά με το αεροδρόμιο στο Ελληνικό, δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Το ζήτημα απασχόλησε επανειλημμένως την ελληνική πολιτεία τα αμέσως επόμενα χρόνια, αλλά και τις επόμενες δεκαετίες. Επιτροπές στήθηκαν και ειδικοί εξέφρασαν τη γνώμη τους για το αν ο κεντρικός αερολιμένας της χώρας θα έπρεπε να παραμείνει στο Ελληνικό ή να μεταφερθεί σε άλλο χώρο. 
Η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του '30, σχεδόν παράλληλα με την ανάπτυξη της πολιτικής αεροπορίας στη χώρα μας. Τα πρώτα χρόνια για την εξυπηρέτηση των αναγκών, η πολιτική αεροπορία χρησιμοποιούσε το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοΐου (κυρίως μεταξύ 1930-1935).
Με την αύξηση των δρομολογίων, όμως, έγινε επιτακτική η ανάγκη εύρεσης νέας τοποθεσίας για τη κατασκευή πολιτικού αεροδρομίου. Έτσι, το 1936 επιλέγεται το Ελληνικό. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε το δημόσιο αγρόκτημα του Χασανίου. 
Το 1938, όταν ξεκίνησε η λειτουργία του, η κίνηση του αεροδρομίου έφτασε τους 8.500 επιβάτες ενώ δέκα χρόνια αργότερα, το 1948 ανήλθε στους 341.000 επιβάτες. Ο διάδρομος προσγείωσης ως τότε ήταν μήκους 1.800 μέτρων. Αργότερα (μετά το 1950) άρχισε η σταδιακή επέκτασή του. 
Το 1950 και ενώ είχαν αρχίσει ήδη μετά το πόλεμο νέα έργα για τη βελτίωση των υποδομών του, τίθεται για πρώτη φορά το ζήτημα της μεταφορά του από το Ελληνικό σε άλλο μέρος. Όμως οι τεχνικοί του υπουργείου Συγκοινωνιών, έθεσαν βέτο. 
Το 1954 το θέμα τίθεται εκ νέου όταν το υπουργείο Συντονισμού συστήνει δεκαεπταμελή επιτροπή για να εξετάσει τη πιθανότητα μεταφοράς του αεροδρομίου στα Σπάτα. 
Η επιτροπή γνωμάτευσε θετικά για τη μεταφορά του, με 11 ψήφους υπέρ και 6 κατά (των υπαλλήλων του υπουργείου Συγκοινωνιών). Η μεταφορά όμως δεν έγινε ποτέ διότι στο τέλος επικράτησε η άποψη της μειοψηφίας!!! 
Οι φωνές βέβαια υπέρ της μεταφοράς του σε άλλη τοποθεσία δεν σταμάτησαν να ακούγονται, όμως τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε τη παραμονή του στο Ελληνικό και την σταδιακή επέκταση του υπάρχοντος αεροδρομίου. 
Μέχρι το 1958 ο κύριος διάδρομος προσγείωσης είχε φτάσει σε μήκος τα 3.000 μέτρα, ενώ το 1969 εγκαινιάζεται ο Ανατολικός Αερολιμένας (σε σχέδια του αρχιτέκτονα E. Saarinen), όπου προστέθηκε στον ως τότε μοναδικό Δυτικό Αερολιμένα. Στο νέο αεροσταθμό θα εξυπηρετούνταν πλέον οι ξένες αεροπορικές εταιρίες, ενώ ο Δυτικός παραδώθηκε για χρήση αποκλειστικά από την Ολυμπιακή Αεροπορία. 
Με την αύξηση της επιβατικής κίνησης σε υψηλά επίπεδα και τα περιθώρια για νέες επεκτάσεις να στενεύουν κατά τη δεκαετία του '70, το 1976 η τότε κυβέρνηση ανέθεσε σε Κοινοπραξία της Aeroports de Paris και του Αεροδρομίου της Φρανκφούρτης να επιλέξουν την κατάλληλη τοποθεσία για τη δημιουργία ενός νέου αεροδρομίου. Η μελέτη αυτή κατέληξε στα Σπάτα αλλά τελικά αναβλήθηκε η πραγματοποίησή της για πολλά χρόνια, μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του '90. Τότε αποφασίστηκε τελικά να υλοποιηθεί η μεταφορά του αεροδρομίου και μετά από διεθνή διαγωνισμό, τo έργο κατοχυρώθηκε στη γερμανική Hochtief.  Έτσι, μετά από περιπέτειες δεκαετιών, συζητήσεις, αναλύσεις, προτάσεις, ακυρώσεις, μέχρι το οριστικό πάγωμα των σχεδίων για μεταφορά μετά το 1981, το Ελληνικό δίνει τη θέση του στα Σπάτα, με τα εγκαίνια του Διεθνούς Αεροδρομίου "Ελ. Βενιζέλος", μόλις στις 29 Μαρτίου 2001. Ένα κεφάλαιο έκλεινε, ένα νέο ξεκινούσε. 

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού κατά τη δεκαετία του '50.

Άποψη του αεροδρομίου στο Ελληνικό, το 1984.

Billy.

(photos αρχείο Billy Files)