Η Aθήνα της δεκαετίας του '80

Πολλές φορές (το τελευταίο διάστημα, ίσως, με μεγαλύτερη ένταση) "χανόμαστε" μέσα σε φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας. Δεκάδες φωτογραφίες από την Αθήνα του παρελθόντος κυκλοφορούν πλέον στο διαδίκτυο. Ενίοτε χαζεύουμε και "νοσταλγούμε" εικόνες από εποχές που ούτε καν έχουμε ζήσει! Κάποιοι ενδεχομένως να έχουν ζήσει και να θυμούνται την Αθήνα της δεκαετίας του '50 ή του '60. Εποχές που διατηρούσαν ακόμα το χρώμα μιας "άλλης" πόλης.
Υπάρχουν όμως και αυτοί (μέσα σε αυτούς και εγώ) που μεγάλωσαν και έζησαν στην Αθήνα του '70 & του '80. Σε όσες και όσους είναι σήμερα γύρω στα 40 με 50, εκεί βρίσκονται οι πραγματικές αναμνήσεις και η αληθινή νοσταλγία. Και αυτή η νοσταλγία, φυσικά περιλαμβάνει και την πόλη που μεγαλώσαμε .
Θα πει κάποιος ότι ειδικά η Αθήνα των '80s, παρά το γεγονός ότι μας χωρίζουν πλέον περίπου 25 χρόνια και άνω από τότε, δεν έχει να επιδείξει κάτι το σημαντικά "διαφορετικό" σε σχέση με σήμερα. Βέβαια, σε πρώτη ανάγνωση, η Αθήνα του '80 μέσα από απλές εικόνες, έχει πολλά κοινά με την Αθήνα στην οποία ζούμε. Το αστικό περιβάλλον άλλωστε είχε πλέον διαμορφωθεί (ήδη και πριν τη δεκαετία του '80) και σε αρκετές περιπτώσεις, το  Αθηναϊκό τοπίο, μοιάζει γνώριμο τότε και τώρα.  Και όμως οι ουσιαστικές διαφορές είναι τεράστιες.
Η Αθήνα της δεκαετίας του '80, απλά συμβάδιζε με το όλο κλίμα αυτής της τόσο αμφιλεγόμενης δεκαετίας. Η στασιμότητα στην εξέλιξη της πόλης και η διόγκωση χρόνιων προβλημάτων είναι τα χαρακτηριστικά της περιόδου αυτής. Έπρεπε να έρθει η δεκαετία του '90 για να γίνουν αποφασιστικά βήματα για τη βελτίωση της πόλης σε αισθητικό αλλά και χρηστικό επίπεδο.
Όλα αυτά βέβαια είναι διαπιστώσεις εκ των υστέρων. Το νεαρό της ηλικίας εκείνη την εποχή φυσικά και δεν επέτρεπε τέτοιες αναλύσεις. Όμως εκείνη η "γκρίζα" από το νέφος και "παρωχημένη" Αθήνα είναι η Αθήνα στην οποία μεγαλώσαμε και γι'αυτό θα έχει πάντα μια θέση στη καρδιά μας, με όλα τα αρνητικά της. Ας "ταξιδέψουμε" λοιπόν σε εκείνη την εποχή....

Η Αθήνα από τον Λυκαβηττό το καλοκαίρι του 1980. Πολλές οι ομοιότητες, αρκετές οι διαφορές.

Παρέλαση στο Σύνταγμα το 1982. Το υπό κατασκευή κτίριο είναι το μετέπειτα ξενοδοχείο "Αστήρ Παλλάς" (1983) των Ι. Βικέλα, Εμμ. Βουρέκα, Κ. Δεκαβάλλα και Σ. Μολφέση.

Ομόνοια 1982. Εκείνη τη χρονιά αρχίζουν να κυκλοφορούν τα κίτρινα ταξί, ενώ καθιερώνεται ως μόνιμο μέτρο ο δακτύλιος στα πλαίσια καταπολέμησης του νέφους. Μεσοπρόθεσμα, αποδείχθηκε ανεπαρκές το μέτρο. 

Οδός Σταδίου 1982.

Mοναστηράκι in the 80s. Αν κρίνουμε από τα προεκλογικά πανό που "κοσμούν" τη πόλη, πρόκειται  για τη περίοδο των ευρωεκλογών του 1984 ή για τη περίοδο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 1985. 

Όταν το αεροδρόμιο ήταν στο Ελληνικό. Καλοκαίρι 1984.

Καλλιμάρμαρο 1986.

Κολοκοτρώνη και Σταδίου, 1986.

Μοναστηράκι 1986, πολύ πριν αποκτήσει τη σημερινή της μορφή. Μικροπωλητές, πεζοί και αυτοκίνητα σε μια εικόνα που, ευτυχώς, αποτελεί παρελθόν.

Πλατεία Συντάγματος, Ιούλιος 1980. Η Ερμού είναι ακόμα δρόμος (θα πεζοδρομηθεί πολύ αργότερα), ενώ οι επιγραφές και οι διαφημιστικές ταμπέλες κυριαρχούν στα κτίρια. 

Άποψη των Αμπελοκήπων, με θέα προς τα βόρεια προάστια, το 1989. Διακρίνεται η Λ. Κηφισίας, λίγο πριν την Αγ. Τριάδα, ενώ δεξιά φαίνεται και το, επί πολλά χρόνια, ημιτελές κτίριο του Ερυθρού Σταυρού. Τελικά κατεδαφίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο το 1996 (και μάλιστα σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση). 

Οδός Αθηνάς 1987. Χάος από τα παρκαρισμένα μηχανάκια, ενώ η Ακρόπολη διακρίνεται στο βάθος ολίγον θολά. 

Καλοκαίρι 1980. Πριν επικρατήσει η λογική των πεζοδρομήσεων στη πράξη και εφαρμοστούν τα έργα για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. 

Πειραιάς 1980. Ο Πύργος του Πειραιά έχει ολοκληρωθεί, αλλά δεν έχει μπει ακόμα η εξωτερική επένδυση του κτιρίου. Αυτό θα γίνει το 1983, όμως ως σήμερα ο 84 μέτρων  πύργος παραμένει άδειος! 

Πατησίων, δεκαετία '80.

Billy.

(Photos- αρχείο Billy Files)