O Harry Truman στην Αθήνα

Ο Harry Truman (1884-1972) υπήρξε ο 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1945 έως το 1953. Η πολιτική που ακολούθησε σε σχέση με την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς την Ελλάδα, μετά τον πόλεμο, είναι γνωστή ως "Δόγμα Τρούμαν".
Στη φωτογραφία ποζάρει χαμογελαστός στην Ακρόπολη, στις 12 Μαρτίου 1964.
Ο Truman είχε επισκεφτεί τη χώρα μας ως εκπρόσωπος της αμερικάνικης κυβέρνησης, μαζί με τη σύζυγο του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Lyndon Johnson, με αφορμή τη κηδεία του Βασιλιά Παύλου.
Η άφιξή του στην Ελλάδα έγινε μια μέρα πριν, στις 11 Μαρτίου και αναχώρησε, μαζί με την κυρία Johnson, στις 13 Μαρτίου γύρω στη 1.00 το μεσημέρι.

Billy

Wire Photo

(αρχείο Billy Files)

Μαθητικό ενθύμιο

Μαθήτριες του γυμνασίου, στις 27 Οκτωβρίου 1951. Αναμνηστική φωτογραφία από τις μαθητικές εκδηλώσεις για την επέτειο του "ΌΧΙ". Πίσω διακρίνεται η ταμπέλα της στάσης για τα λεωφορεία του Παγκρατίου.

Billy.

(αρχείο Billy Files)

Μέγα Ξενοδοχείον "Το Στάδιον"

Το μέγα ξενοδοχείον "Το Στάδιον" ήταν έτοιμο και άνοιξε τις πόρτες του στις αρχές του 1909, με διευθυντή τον επιχειρηματία Γεώργιο Μπαρκούρη, ο οποίος είχε νοικιάσει το νεόδμητο μέγαρο. Βρισκόταν στις αρχές της 3ης Σεπτεμβρίου, στην Ομόνοια. 

Billy

(αρχείο Billy Files)

Παλιές φωτογραφίες από Ελλάδα

Άγιος Νικόλαος, Κρήτη, 1956.

Ηράκλειο,  αρχές δεκαετίας '50.

Ηράκλειο, Κρήνη Μοροζίνι, δεκαετία '60.

Άποψη της Καβάλας τη δεκαετία του '70.

Πάτρα (άγνωστη χρονολογία)

Το λιμάνι της Πάτρα τη δεκαετία του '30.

Ρόδος, δεκαετία ΄50.

Στο λιμάνι της Σκιάθου, το 1967.

Η κεντρική πλατεία στη Τρίπολη και ο ναός του Αγίου Βασιλείου, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 1972 (photo by Normann)

H κεντρική οδός της Σπάρτης, στις αρχές της δεκαετίας '50.

Σύμη, δεκαετία '50.

Billy.

(photos αρχείο Billy Files)

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1945-1947

 Η νέα δραχμή εισήχθη στις 11/11/1944 με τον Νόμο 18 η ισοτιμία ήταν:

1 Νέα δραχμή = 50.000.000.000 παλαιές δραχμές.

 Ταυτόχρονα διαγράφτηκαν χρέη, καταθέσεις, ασφαλιστικές υποχρεώσεις,  ομόλογα κλπ υποχρεώσεις σε παλαιές δραχμές, αυτό υπήρξε ο παράδεισος του οφειλέτη που ευνόισε τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρείες, όσους είχαν τοποθετήσει πληθωριστικά χρήματα στην αγορά ακινήτων κατά την Κατοχή, το Δημόσιο που παράγραψε το εσωτερικό του χρέος και στην ουσία ήταν ένα αντιλαικό μέτρο με την συγκατάθεση του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ.

Η πολιτική Ζολώτα έβαλε σαν ισοτιμία 600 δραχμές την λίρα, μετά την παραίτηση των υπουργών του ΕΑΜ ξέσπασε κρίση.

Μετά την Βάρκιζα η κατάσταση χειροτέρεψε, η κυβέρνηση Πλαστήρα στηρίχτηκε σε πωλήσεις εφοδίων της UNRRA που έφτασε το 40% των δημοσίων εσόδων, οι βιομήχανοι περίμεναν «δανειακά κεφάλαια» για να επενδύσουν, οι εμπορικές τράπεζες δεν δάνειζαν για να πληρωθούν οι υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί από τις κατοχικές κυβερνήσεις και ο Πλαστήρας για ανθρωπιστικούς λόγους τους κρατούσε. Έτσι την 1/6/1946:

Η χρυσή λίρα είχε ισοτιμία 1 λίρα = 19.000 δραχμές,

Οι τιμές είχαν ανέβει 400%

Οι μισθοί είχαν ανέβει  150%

Η βιομηχανική παραγωγή  ήταν στο 30% του 1938

Και μόνο το ενοικιοστάσιο λειτουργούσε υπέρ των κοινωνικά αδυνάτων.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια φωτογραφία τον Ιούλιο του 1944. Ανδρέας Παπανδρέου (αριστερά), Κυριάκος Βαρβαρέσος (μέση) και Αθανάσιος Σμπαρούνης (δεξιά) στο ξενοδοχείο «Μount Washington», όπου έγινε η διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς. Οι δύο είναι ήδη καθηγητές Οικονομίας, ο τρίτος βοηθός καθηγητή ακόμη.

-------------------------

  Στις 3/6/1945 ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Βαρβαρέσος και εφάρμοσε τις δικές του απόψεις για την σταθεροποίηση της οικονομίας,υποτίμησε την δραχμή 70% αύξησε τους μισθούς ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων κατά 50% μείωσε στο μισό τις τιμές των ειδών της UNRRA, ενεργοποίησε την αγορανομία, εισήγαγε έκτακτη εισφορά πληρωτέα σε 9 δόσεις (αυτή απέδωσε το 70% των αμέσων φόρων). Η πολιτική αυτή απέδωσε για δύο μήνες και έφερε την ισοτιμία 1 λίρα =17.000 δραχμές και μείωση τιμών κατά 20%  η αναγγελία όμως ότι θα απολύσει τους Δημοσίους υπαλλήλους που προσλήφτηκαν στην κατοχή δημιούργησε απεργίες  και υποχρέωσε την Βαρβαρέσο να παραιτηθεί και οικονομικός τσάρος γίνεται ο Γ Κασιμάτης.

Ακολουθεί νομισματική αναρχία που ανέβασε τον δείκτη κόστους ζωής Σεπτέμβρης 1945 από 15,5 σε Ιανουάριος 1946 100,3, η αξία των μισθών καταποντίστηκε και κατά τον Patterson «η κυβέρνηση δεν κυβερνούσε. Απλώς επέβλεπε την αποπροσανατολισμένη οικονομία».

Για την αντιμετώπιση αυτής της καταστάσεως η Αγγλία δίνει :

13/1/1946 δάνειο 25.000.000  τον Φεβρουάριο δίνει 10.000.000 για στρατιωτικές δαπάνες και 45.000.000 για αγορά πλοίων τύπου Liberty. Στις 24/1/1946 επεγράφη  η Συμφωνία του Λονδίνου που απαλλασσόταν η Ελλάδα από τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς την Βρετανία με αντάλλαγμα  την δημιουργία επιτροπής που θα είχε Άγγλο και Αμερικάνο με δικαίωμα ΒΕΤΟ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ελληνικά χαρτονομίσματα του 1947.

---------------------

 Στις 31/3/1946 η δραχμή είχε ισοτιμία 1 λίρα = 20.000 δραχμές ενώ υπουργός οικονομικών έγινε ο Δ Χέλμης που παρέμεινε καθ όλη την διάρκεια του εμφυλίου. Η ισοτιμία δραχμής δολαρίου παρέμεινε σταθερή από τον Ιανουάριο του 1946 μέχρι τον Ιανουάριο του 1947 σε 1 δολάριο = 5.000 δραχμές, τον Μάριο του 1947 έγινε σε 1 δολάριο = 8.000 δραχμές, η δε ξένη βοήθεια έφτασε τα 700.000.000 δολάρια.

Τον Φεβρουάριο του 1947 η Ελλάδα είχε πλέον εξαντλήσει τα αποθέματα χρυσού της Τραπέζης της Ελλάδος.  Από την απελευθέρωση μέχρι εδώ είχαν ήδη σχηματιστεί δέκα κυβερνήσεις.

 Ένας από τους παράγοντες που επέτειναν την διάθεση για τον Εμφύλιο ήταν και η άνιση κρατική συνδρομή, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας η βοήθεια της ΟΥΝΡΑ που γινόταν δια μέσου των «επιτροπών της ΟΥΝΡΑ» χρησιμοποιήθηκαν κατά επιλεκτικό τρόπο και με μοναδική μέριμνα την συγκρότηση προσωπικού μηχανισμού που θα στήριζε τις επικείμενες εμφυλιακές εξελίξεις. Μια ισχυρή πίεση προς τις εξαθλιωμένες μάζες άσκησε η ΑΜΑΓΚ (AMAG Americon Mission for to Greece) που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διαχείριση των αμερικανικών κονδυλίων για ένα περίπου χρόνο μέχρι την άνοιξη του 1948 και την αναβάθμιση που έγινε στα πλαίσια του σχεδίου Μάρσαλ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την κυβέρνηση Μάξιμου ακολούθησε η βραχύβια κυβέρνηση Τσαλδάρη, η οποία παρέμεινε στην εξουσία έως την 7 Σεπτεμβρίου 1947, οπότε την εξουσία ανέλαβε ο γηραιός κεντρώος πολιτικός Θεμιστοκλής Σοφούλης, ηγούμενος κυβέρνησης συνεργασίας «Λαϊκών» και «Φιλελευθέρων».

source: pluton22.blogspot.gr

via:pisostapalia.blogspot.gr

Στο επιχειρηματικό κέντρο του Αμαρουσίου

Ο Παράδεισος Αμαρουσίου αποτελεί σήμερα μία από τις κύριες επιχειρηματικές ζώνες της πρωτεύουσας. Τη περιοχή διασχίζει η λεωφόρος Κηφισίας με τον χαρακτήρα της περιοχής να έχει υπερτοπική σημασία. 
Μέχρι και τη δεκαετία του '70, η περιοχή ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της αδιαμόρφωτη. 
Το 1974 ξεκίνησε εκεί η κατασκευή του μεγάρου ΟΤΕ. Στη περιοχή υπήρχε και το εργοστάσιο των αναψυκτικών της ΗΒΗ, η ιστορία της οποίας ήταν συνδεδεμένη με το Μαρούσι.
Λίγο αργότερα, κάνει την εμφάνισή του και ο κατασκευαστής Μπάμπης Βωβός. Έχοντας ήδη οραματιστεί τη μεταφορά της επιχειρηματικής δραστηριότητας βορειότερα του κέντρου, άρχισε να δημιουργεί τον πρώτο υπερτοπικό πυρήνα στις εν πολλοίς ανεκμετάλλευτες εκτάσεις του Παράδεισου. 
Η αρχή έγινε με το Atrina Center. Πρώτα με το 7ώροφο "κτίριο Α" επιφάνειας 6.429 τ.μ. και λίγο αργότερα με τη κατασκευή του πύργου των 18 ορόφων ("κτίριο Β") των 15.000 τ.μ. 

Ο πύργος Atrina υπό κατασκευή. Αριστερά το "κτίριο Α" του Atrina Center. Τέλη δεκαετίας '70. [ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Λουκάκη για τη φωτογραφία]

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο βωβός εξακολούθησε να αναπτύσσει κατασκευαστική δράση καθ'όλη της διάρκεια της δεκαετίας του '80 και του '90 με κτίρια όπως το "Αgora Cemter", το "Polis" κ.α. κυρίως στο ρεύμα ανόδου της λεωφόρου. 

Πολλές μεγάλες εταιρίες στεγάστηκαν και εξακολουθούν να στεγάζονται στη περιοχή. Παρόλα αυτά σύντομα τέθηκαν οι βάσεις ώστε, με τη πάροδο των χρόνων, η ανάπτυξη ενός υγιούς bussiness center να ακυρωθεί στα πλαίσια ενός στρεβλού αναπτυξιακού και αστικού σχεδιασμού. Το ποιοι ευθύνονται γι'αυτό, είναι γνωστό. Κόκκινο πανί, οι συντελεστές δόμησης και ο Βωβός ο οποίος εκμεταλλευόταν τη δυνατότητα του νόμου περί μεταφοράς Σ.Δ. ώστε να αξιοποιήσει τα μεγάλα οικόπεδα της λεωφόρου. Με την απαγόρευση κατασκευής πύργων οι συντελεστές μειώθηκαν, όμως εξακολουθούσαν να είναι αρκετά μεγάλοι, με αποτέλεσμα τον διαρκή αγώνα διαφόρων για περαιτέρω μείωσή τους. Ο αγώνας αυτός, σταδιακά απέφερε αποτελέσματα. Και ενώ ο Παράδεισος Αμαρουσίου συνέχιζε να αναπτύσσεται, με όλο και περισσότερους περιορισμούς, κάποιοι συνέχιζαν να ενοχλούνται από τον υπερτοπικό χαρακτήρα που διέθετε η περιοχή θεωρώντας πως αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της! Παρότι με την δημιουργία του κυκλικού κόμβου (δαχτυλίδι) και την σύνδεση με την Αττική Οδό, πλέον η περιοχή "φώναζε" για την ενίσχυση της υπερτοπικής ταυτότητας που ήδη διέθετε. 

Στο ρεύμα καθόδου τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Με μοναδική "up to date"από τα '80s εικόνα, το αναβαθμισμένο λόγω Ολυμπιακών 2004 ΟΑΚΑ (κατασκευασμένο το 1982) και σημείο αναφοράς το Golden Hall, χωρίς τίποτα άλλο αξιόλογο να έχει μεσολαβήσει όλα αυτά τα χρόνια, σαφώς και δε μπορούμε να μιλάμε για υγιή εξέλιξη ενός business center, ευρωπαϊκών (ή άλλων δυτικών) προδιαγραφών. Η επικρατούσα εικόνα όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι μικρής κλίμακας εκθέσεις αυτοκινήτων και άλλων προϊόντων καθώς και οι χώροι αναψυχής, παιδότοποι κλπ. 

Η κρίση που διανύουμε και το πάγωμα της οικοδομικής δραστηριότητας είναι μια ευκαιρία ώστε με την έλευση της ανάκαμψης και την επαναδραστηριοποίηση του κλάδου, να έρθει και μια νέα αναπτυξιακή αντίληψη. 

Ο Παράδεισος Αμαρουσίου δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα του στρεβλού αστικού μοντέλου που επικράτησε τις προηγούμενες δεκαετίες στη χώρα μας. Είναι όμως από τα πλέον χαρακτηριστικά. 

Το μοντέλο στο οποίο βασίστηκε η ανάπτυξη του δίνει έντονα την αίσθηση πως έχει κορεσθεί και αυτό ενισχύεται από την παρωχημένη εικόνα ενός, υποτίθεται, επιχειρηματικού κέντρου που στην χώρα μας μπορεί να θεωρείται "πρώτης κατηγορίας", όμως με τα διεθνή πρότυπα μόνο τέτοιο δεν είναι. 

Η νέα εποχή για το Μαρούσι αλλά και για τη πόλη συνολικά, πρέπει να διαθέτει μια νέα προσέγγιση, με έναν νέο δυναμισμό. Μακρυά από προκαταλήψεις και φοβικά σύνδρομα. Ένα μοντέλο αστικής αναγέννησης. Oι χώροι υπάρχουν. Η αφορμή μπορεί να δοθεί από το νέο μοντέλο που θα ισχύσει στη μελλοντική αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Όμως επιβάλλεται και από τις συνθήκες που πλέον απαιτούν συνολικό επανασχεδιασμό, με εξωστρέφεια και πολλαπλά οφέλη για όλους. 

 Ένα από τα πιο πρόσφατα κτίρια γραφείων στον Παράδεισο Αμαρουσίου. Αδιάφορη (έως ανύπαρκτη) αρχιτεκτονική και άτολμη κλίμακα σε ένα "επιχειρηματικό κέντρο" ευρωπαϊκής πρωτεύουσας του 21ου αιώνα.  

Billy.

(photos Billy -2012)

Κούκλες στη βιτρίνα

Βιτρίνα καταστήματος γυναικείων ενδυμάτων, Στοκχόλμη 1957.

πηγή: Stockholm Transport Museum

Δεινόσαυρος στη Βοστώνη

Μεταφορά δεινοσαύρου στο Μουσείο Επιστημών της Βοστώνης, το 1984.

(αρχείο Billy Files)

Oι πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές

Οι πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές έγιναν στις 15 Απριλίου 1951. Νικητής στην Αθήνα αναδείχθηκε ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς με ποσοστό 51.5%. Ο Κοτζιάς γεννήθηκε το 1892 και πέθανε λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, στις 8 Δεκεμβρίου 1951.
Είχε διατελέσει δήμαρχος Αθηναίων και προπολεμικά, τη περίοδο 1934-1936 και στη συνέχεια έγινε υπουργός Διοικήσεως Πρωτευούσης, επί Ιωάννη Μεταξά.
Μετά τον θάνατο του, τον διαδέχθηκε  στη δημαρχία (για λίγες ημέρες) ο Κων. Δεληγιάννης ενώ τη τετραετία εξάντλησε ο Κων. Νικολόπουλος.
Με όσα είχαν προηγηθεί κατά τον εμφύλιο, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο και οι δημοτικές εκλογές του '51 είχαν έντονα πολιτικό χαρακτήρα, κάτι που ίσχυσε και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, το 1954 (αλλά και αργότερα).
H εφημερίδα "Ελευθερία", έγραφε στη πρώτη σελίδα ανήμερα των εκλογών .
"Αυταί καθ'εαυτάς αι σημεριναί εκλογαί αποτελούν ιστορικόν σταθμόν. Διότι θ'αποκαταστήσουν-μετά δεκαεπτά ολόκληρα έτη- την δημοκρατικήν νομιμότητα, την οποίαν εποδοπάτησαν η δικτατορία, η κατοχή και ο λαοπροβλητισμός. Δι'αυτό και οφείλουν όλοι να ψηφίσουν."
Παρακάτω το άρθρο αναλύει τα πολιτικά κριτήρια που αφορούσαν τις εκλογές (κατά την εφημερίδα) με ιδιαίτερη αναφορά στα άκρα του πολιτικού σκηνικού.
"Παρά την επικρατούσαν δυστυχίαν οι πολίται έχουν ανασάνει. Το αίσθημα της ασφαλείας επανήλθεν εις τας ψυχάς των, αι αυθαιρεσίαι εμειώθησαν εις το ελάχιστον-και διαπιστούμεναι κολάζονται-  γενικώς δε όλοι συναισθάνονται ότι έχομεν εισέλθει εις το στάδιον της ομαλότητος. Εις τι οφείλεται το ευχάριστον τούτο γεγονός; Οφείλεται εις το ότι συνετρίβησαν τα άκρα: 
Δια των όπλων η άκρα αριστερά και δια της ψήφου της 5ης Μαρτίου η άκρα δεξιά." [εννοεί τις βουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950]

"Την πολύτιμον αυτήν κατάκτησιν πρέπει να την κρατήσει [ο λαός] με τα δόντια. Και ημπορεί να την κρατήσει. Έν από τα μέσα που έχει εις την διάθεσίν του είναι και η σημερινή ψήφος. Πρέπει να την διαθέσει έτσι, ώστε να μείνουν τα άκρα εις την ηθικήν απομόνωσίν των. Με αυτό το θεμελιώδες πολιτικόν κριτήριον θα πρέπει να ψηφίσουν σήμερα οι Έλληνες πολίται, οι οποίοι τόσας δοκιμασίας υπέστησαν από την κακουργίαν του κομμουνισμού και από την εθνοκαπηλείαν της άκρας δεξιάς."

Billy.

Η Suzuki στην Ελλάδα (αυτοκίνητα)

Aρχικά η Suzuki έγινε γνωστή στη χώρα μας μέσω των μοτοποδηλάτων και μοτοσυκλετών της. Αυτά τα έφερνε η "Bussing Ελλάς Α.Ε". των αδελφών Σφακιανάκη. Οι ίδιοι αργότερα έφεραν και τα πρώτα αυτοκίνητα της εταιρίας. Επρόκειτο για τα μικροσκοπικά Fronte 360 στη κατηγορία των 2 φορολ. ίππων(!), στα τέλη της δεκαετίας του '60, μέσω της "Στρατής Σφακιανάκης Α.Ε". Τα κεντρικά γραφεία ήταν στη Σπύρου Πάτση 58-60 με υποκατάστημα επί της Λ. Συγγρού. 
Η σειρά της Suzuki για πολλά χρόνια βασίστηκε στα πολύ μικρά αυτοκίνητα πόλης και στα επίσης μικρά και ευέλικτα φορτηγάκια & βανάκια. Στη δεκαετία του '70 ήρθαν στην Ελλάδα και τα τζιπάκια της Suzuki, όπως το LJ50 με κινητήρα 540 κ.εκ.
Τη ίδια περίοδο, ήρθαν και τα SS-10, λιλιπούτεια και αυτά αλλά πλέον διαθέσιμα με 5 πόρτες. Το SS-10 φόραγε 3κύλινδρο, 2χρονο κινητήρα. O αντικαταστάτης του, ήταν το μοντέλο που έγινε η πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία της Suzuki στη χώρα μας, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Ήταν το γνωστό Alto (SS40). Ήταν σύγχρονο σχεδιαστικά για την εποχή του και σαφώς πιο πολιτισμένο από τον προκάτοχό του, με τετράχρονο κινητήρα 550 κ.εκ. στους 4 φορ. ίππους και 5 πόρτες.
Με την αύξηση της ζήτησης για περισσότερο οικονομικά αυτοκίνητα εκείνη τη περίοδο στη χώρα μας, η Suzuki με αυτό το μοντέλο αύξησε σημαντικά το μερίδιο της στην αγορά τα πρώτα χρόνια των '80s. Από μερίδιο 0.5% που κατείχε το 1979, έφτασε στο 5.5% το 1980 και στο 7.9% το 1981, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τις 3.500 μονάδες  Το πρώτο αυτό Alto έμεινε στη παραγωγή μέχρι το 1984, ενώ ήδη από το 1983 τα ποσοστά της είχαν αρχίσει να μειώνονται. Τη δεκαετία του '80 η Suzuki διέθετε και ένα από τα ελάχιστα προσιτά μικρά εκτός δρόμου οχήματα στη χώρα μας, το SJ 410, πρόγονος του σημερινού Jimny. Ο κινητήρας του ήταν 970 κ.εκ. απόδοσης 45 ίππων. Γύρω στα μέσα εκείνης της δεκαετίας εμφανίστηκε στην αγορά και το πρώτο Swift / SA 310 (αρχικά μόνο ως 3θυρο). Με αυτό η Suzuki ανέβαινε κατηγορία, χωρίς να απομακρύνεται από τα αυτοκίνητα πόλης. Φόραγε κινητήρα 993 κ.εκ. Αργότερα ήταν διαθέσιμο και με 5θυρο αμάξωμα, αλλά το SA 310 δεν έγινε ιδιαίτερη επιτυχία στη χώρα μας. 
Η Suzuki άρχισε να εμφανίζει ξανά δυναμική στις αρχές της δεκαετίας του '90 με το Swift 2ης γενιάς αλλά και το νέο, τότε, Vitara 1600 που προκάλεσε αίσθηση εκείνη την εποχή και είχε θετική ανταπόκριση στην εγχώρια αγορά.
Σήμερα, η "Σφακιανάκης ΑΕΒΕ" συνεχίζει να διανέμει τα προϊόντα της ιαπωνικής εταιρίας. 

Tα πρώτα τετράτροχα Suzuki που ήρθαν στη χώρα μας ήταν τα Fronte, στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Billy

(aρχείο Billy Files)

O Rory Gallagher στην ελληνική tv

September 12, 1981: Rory being interviewed by Hristos Oikonomou on Greek TV a few hours before his legendary concert at the Nea Filadelfia Stadium. Thanks Kostas Kritikos for bringing this to our attention.

 And thanks Joseph Avramoglou (Ιωσήφ Αβράμογλου) for providing all this great content! Photo credit to photographer Manolis Kalogeropoulos.

πηγή: RoryGallagher [facebook]

Σημείωση

Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της αναδημοσίευσης θεμάτων του billy files από άλλες ιστοσελίδες, χωρίς να αναφέρεται η πηγή. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι αυτό ισχύει (και) για το aces.gr  και μάλιστα εις διπλούν (εδώ & εδώ). Μάλιστα φαίνεται πως η συγκεκριμένη ιστοσελίδα το έχει ως πάγια τακτική να μην αναφέρει τις πηγές των θεμάτων που αναδημοσιεύει.
Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει για όποιον θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε από το παρόν ιστολόγιο, αρκεί να αναφέρει τη πηγή.
Σε ότι αφορά το aces.gr, παρά τo ότι σχολίασα το γεγονός, ουδεμία απάντηση έχω λάβει, ούτε έχει δημοσιευτεί το σχόλιο εδώ και μια εβδομάδα.
Να διευκρινίσω ότι τα συγκεκριμένα θέματα (όπως και πολλά άλλα) είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας όσον αφορά στην εύρεση του φωτογραφικού υλικού με τις λεζάντες που το συνοδεύουν να είναι δικές μου και όχι προϊόν αντιγραφής.
Φυσικά, για να είμαι δίκαιος, πρέπει να αναφέρω πως οι περισσότεροι που αναδημοσιεύουν θέματα του παρόντος, αναφέρουν τη πηγή προέλευσης. Υπάρχουν, δυστυχώς, και οι εξαιρέσεις.

Billy.  

Ball House (1928)

To Ball House (Kugelhaus), στη Δρέσδη, ήταν το πρώτο σφαιρικό κτίριο στο κόσμο. Είχε έξι επίπεδα και ένα ασανσέρ. O ναζιστικός τύπος το περιέγραψε ως "εκφυλισμένη τέχνη που πρέπει να καταστραφεί" και ως "μη-Γερμανική". Κατεδαφίστηκε το 1938.

Είχε διάμετρο 24 μέτρων και χτίστηκε σαν μέρος ετήσιας έκθεσης στη Δρέσδη το 1928. Λέγεται ότι, άσχετα από τις επιθέσεις που δεχόταν από τους Ναζί, το κτίριο κατεδαφίστηκε γιατί δεν βρέθηκε αγοραστής ή κάποιος χρήστης. Γενικότερα χρησιμοποιήθηκε ως χώρος επίδειξης αρκετών βιομηχανικών επιχειρήσεων, σε διάφορες εκθέσεις. 

Ball House 1928.

Photos: The Man Must Burn

infos:  de.wikipedia.org

απόδοση: Billy.

Oxήματα στην Ελλάδα του χτες

VW Σκαραβαίοι Ξένης Αποστολής, στην Αθήνα το 1957.

[photo by David Hambleton]

Χαμογελαστή πόζα πάνω στη Βέσπα. Ελλάδα 1958.

Το τρίκυκλο φορτηγάκι μέσα στην αυλή ενός λαϊκού σπιτιού με φόντο τις τηλεοπτικές κεραίες. Ρόδος, Σεπτέμβριος 1976.

[photo by Matts]

Aστικό λεωφορείο στον Πειραιά, το 1964.

[photo by Lombardstown]

Λεωφορεία στο κέντρο της Αθήνας, τη δεκαετία του '50.

Φορτηγάκι της αντιπροσωπείας ηλεκτρικών Junker+Ruh του ομίλου Φουρλή, το 1956.

[πηγή: Fourlis]

Ένα αυτοκίνητο μάρκας Lloyd, παρκαρισμένο κάπου στο Ναύπλιο τον Ιούλιο του 1976.

[photo by Chaim Revier]

Tρίκυκλη μοτοσυκλέτα προπορεύεται ενός λεωφορείου στο κέντρο του Ηρακλείου, στη Κρήτη, το 1970.

[photo by Phillip Hughes]

Tραμ "Ομόνοια-Πετράλωνα" τη δεκαετία του '50.

Υπεραστικό λεωφορείο μάρκας Dodge, στο δρομολόγιο Χαλκίδα-Κύμη τη δεκαετία του '50.

Το βασιλικό ζεύγος, Κωνσταντίνος και Άννα-Μαρία, χαιρετάει το πλήθος μέσα από την ανοιχτή Mercedes.

Η Μελίνα Μερκούρη μέσα σε μια Mercedes, κάνει το σήμα της νίκης τον Οκτώβριο του 1981.

[photo by Vittoriano Rastelli]

Μια από τις "αύρες" της Ελληνικής Αστυνομίας, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, τον Ιούλιο του 1991.

[photo by Royaldds]

Tαξί έξω από τη Δημοτική Αγορά Χανίων, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '50.

1956. Το τραίνο διασχίζει τη γέφυρα παραπλεύρως του σταθμού στα Άνω Πατήσια. Κάτω από τη γέφυρα, επί της οδού Χαλκίδος, διέρχονται ένα αστικό λεωφορείο και ένα στρατιωτικό φορτηγό. 

Billy.

(photos αρχείο Billy Files)