"Να κατηγορήσω? Να καταλογίσω ευθύνες? Κοίτα εδώ όλους αυτούς τους φακέλλους. Περιέχουν σενάρια γραμμένα στο γόνατο που λένε και μοιάζουνε μεταξύ τους σαν τα πεντάδυμα του Καναδά. Άκου σενάριο που μου προτείνανε. {Θα είσαι μια τυφλή κοπέλλα, έρημη και πεντάρφανη και θα ζεις σε ένα ερημικό σπίτι}
Μέχρι εδώ ο μεγαλοφυής σεναριογράφος στήνει όλο το έργο για μια σκηνή.
{...κάποιος θα μπει ένα βράδυ μέσα και θα σε βρει μ'ένα μπέϋμπυ-ντολλ}
Έρημη, φτωχιά, πεντάρφανη και τυφλή και θα φοράω μπέϋμπυ-ντολλ σ'ένα ερηπωμένο σπίτι.
{Αυτός ο παλιάνθρωπος θα σε βιάσει, θα φύγει και εσύ θα μείνεις έγκυος}.
Νάτο το ελληνικό "σεξ". Αδιαφορώντας ο κύριος σεναριογράφος για τη νοημοσύνη του κοινού κατασκευάζει ένα φιλμ με μπόλικο δάκρυ, μια και θα είμαι τυφλή, μπόλικο "σεξ", μια και θα με βιάσει εκείνος ο παλιάνθρωπος και εν συνεχεία θα του δώσει κοινωνικό "χρώμα", μια που θα είμαι μια μητέρα που θα αγωνίζεται να ζήσει το παιδί της και όλο θα με "στριμώχνουνε" οι διάφοροι εργοδότες, μερικά σκισίματα στο φόρεμα να φανούνε οι μπρατέλες, λίγη πάλη σε κανένα ντιβάνι να σηκωθεί λίγο το φουστάνι και το "κοινωνικό δράμα" είναι έτοιμο σε δέκα μέρες.
Ποιος φταίει? Ο σεναριογράφος? Όχι φυσικά. Αυτός, τόσο μυαλό έχει αυτό φτιάχνει. Ο σκηνοθέτης? Όχι, για τον ίδιο λόγο. Το κοινό? Ασφαλώς! Να κάνει αποχή από τέτοιου είδους έργα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου