Kωνσταντίνος Μπίρης. Γεννήθηκε το 1899 στο Κάιρο. Ήταν απ’τους πρώτους απόφοιτους της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π, το 1921. Εργάστηκε κοντά στον Ernest Hébrard, στον πολεοδομικό σχεδιασμό της Θεσσαλονίκης, μετά τη καταστροφική πυρκαγιά του 1917. Το 1925 (μετά τη συμμετοχή του στη Μικρασιατική εκστρατεία) διορίστηκε Τμηματάρχης Σχεδίου Πόλεως στο Δήμο Αθηναίων, και αργότερα προήχθη και σε Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου, θέση που διατήρησε έως το 1965.
Το έργο του αφορά κυρίως πολεοδομικές μελέτες και τη συγγραφή βιβλίων. Υπήρξε επίσης ερευνητής της ιστορίας της πόλης των Αθηνών. Σημαντικό είναι το βιβλίο του “Αι Αθήναι: Από τον 19ον εις τον 20ον αιώνα”. Έχει γράψει επίσης τα “Αι εκκλησίαι των Παλαιών Αθηνών” (1940), “Τοπωνυμικά των Αθηνών” (1945), “Αι Τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών” (1971), “Ιστορία του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου” (1957) κ.α. Απεβίωσε το 1980.
Κίμων Λάσκαρις. Γεννήθηκε στη Λαμία το 1905. Πήγε στο Παρίσι το 1929 όπου και σπούδασε και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1932. Έχει στο ενεργητικό του αρκετά έργα, ωστόσο το πιο γνωστό είναι οι προσφυγικές πολυκατοικίες στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, που σχεδίασε μαζί με τον Δημήτρη Κυριακό (1933-1935). Αυτές, μαζί με το Κέντρο Κωφών στη συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Βας. Σοφίας (1935-1937), αποτελούσαν καθαρά ωφελιμιστικά κτίρια. Παρόλα αυτά ο Λάσκαρις δεν ακολούθησε πιστά τον μοντερνισμό, αντίθετα αποτέλεσε προπομπό της νέο-λαϊκής αρχιτεκτονικής με άμεσες αναφορές σε παραδοσιακά πρότυπα. Ο Λάσκαρις πίστευε στη “γραφικότητα” ως κατ’εξοχήν ελληνικό και παραδοσιακό στοιχείο.
Κάποια σχολικά κτίρια κατά τη δεκαετία του ’30, είναι επίσης δικά του (π.χ. Δημοτικό στη Λαμία). Επίσης ασχολήθηκε με ορισμένες κατοικίες αλλά και δημόσια κτίρια, ενώ πήρε μέρος σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (π.χ. Δημοτικό Θέατρο Αθηνών -1970 /Γ’ βραβείο).
Απεβίωσε το 1978.
Ο Βικέλας, στη μακρόχρονη πορεία του, έχει κάνει δεκάδες μελέτες για κτίρια όλων των τύπων. Σε αυτές περιλαμβάνονται και αρκετές κατοικίες ή πολυκατοικίες, όμως είναι περισσότερο γνωστός για τα έργα του που αφορούν την επίσημη αρχιτεκτονική υψηλής προβολής, όπως κτίρια γραφείων, δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα κ.α.
Ο Πύργος Αθηνών (1968-1971) συγκαταλέγεται στα πιο γνωστά κτίρια του Βικέλα (σε συνεργασία με τον Ι. Κυμπρίτη).
Η νέα πτέρυγα του υπουργείου Εξωτερικών (1978), είναι άλλο ένα γνωστό έργο του αρχιτέκτονα. Εδώ ακολουθείται το πρότυπο του Πύργου Αθηνών, αλλά μέσα από μια πιο “αυστηρή” προσέγγιση η οποία θέλει να δώσει έμφαση στον επίσημο χαρακτήρα του κτιρίου. Έτσι τα κατακόρυφα δομικά στοιχεία είναι πιο τονισμένα, ενώ χαρακτηριστική είναι η εσοχή που σχηματίζεται στο ύψος του διπλανού νεοκλασικού μεγάρου του Τσίλλερ. Με αυτό τον τρόπο γίνεται μια απόπειρα συσχετισμού του νέου με το παλιό.
Άλλη μια μελέτη που αφορά την τυπολογία των πύργων είναι αυτή του Ατρίνα στο Μαρούσι (1977-1981). Σε αυτή την περίπτωση, η έξυπνη χρήση των υλικών, δίνει στο γυάλινο κτίριο των 18 ορόφων μια ανάλαφρη αίσθηση.
Η ευρεία χρήση του τοιχοπετάσματος χαρακτηρίζει πολλά από τα έργα του Βικέλα.
Βέβαια, η λίστα είναι μεγάλη και φτάνει ως τις μέρες μας. Μερικά άλλα γνωστά του έργα είναι, το Εμπορικό Κέντρο Galleria στη Γλυφάδα (1980-1983), ίσως ένα από τα πλέον επιτυχημένα κτίρια αυτής της χρήσης της δεκαετίας του ’80, το ξενοδοχείο President (1974-1978) που αποτελεί το ψηλότερο ξενοδοχείο στη χώρα μας και το Agora Center στο Μαρούσι.
Ο Ιωάννης Βικέλας, σήμερα διατηρεί γραφείο μαζί με τον γιο του.
Το έργο του αφορά κυρίως πολεοδομικές μελέτες και τη συγγραφή βιβλίων. Υπήρξε επίσης ερευνητής της ιστορίας της πόλης των Αθηνών. Σημαντικό είναι το βιβλίο του “Αι Αθήναι: Από τον 19ον εις τον 20ον αιώνα”. Έχει γράψει επίσης τα “Αι εκκλησίαι των Παλαιών Αθηνών” (1940), “Τοπωνυμικά των Αθηνών” (1945), “Αι Τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών” (1971), “Ιστορία του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου” (1957) κ.α. Απεβίωσε το 1980.
Κίμων Λάσκαρις. Γεννήθηκε στη Λαμία το 1905. Πήγε στο Παρίσι το 1929 όπου και σπούδασε και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1932. Έχει στο ενεργητικό του αρκετά έργα, ωστόσο το πιο γνωστό είναι οι προσφυγικές πολυκατοικίες στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, που σχεδίασε μαζί με τον Δημήτρη Κυριακό (1933-1935). Αυτές, μαζί με το Κέντρο Κωφών στη συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Βας. Σοφίας (1935-1937), αποτελούσαν καθαρά ωφελιμιστικά κτίρια. Παρόλα αυτά ο Λάσκαρις δεν ακολούθησε πιστά τον μοντερνισμό, αντίθετα αποτέλεσε προπομπό της νέο-λαϊκής αρχιτεκτονικής με άμεσες αναφορές σε παραδοσιακά πρότυπα. Ο Λάσκαρις πίστευε στη “γραφικότητα” ως κατ’εξοχήν ελληνικό και παραδοσιακό στοιχείο.
Κάποια σχολικά κτίρια κατά τη δεκαετία του ’30, είναι επίσης δικά του (π.χ. Δημοτικό στη Λαμία). Επίσης ασχολήθηκε με ορισμένες κατοικίες αλλά και δημόσια κτίρια, ενώ πήρε μέρος σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (π.χ. Δημοτικό Θέατρο Αθηνών -1970 /Γ’ βραβείο).
Απεβίωσε το 1978.
Προσφυγικές πολυκατοικίες Λεωφ. Αλεξάνδρας.
Ιωάννης Βικέλας. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1931. Το 1955 έλαβε το δίπλωμα του αρχιτέκτονα από το Ε.Μ.Π.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή του διορίστηκε επιμελητής Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο ΕΜΠ. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως επιμελητής στην έδρα της Οικοδομικής μέχρι το 1962.Ο Βικέλας, στη μακρόχρονη πορεία του, έχει κάνει δεκάδες μελέτες για κτίρια όλων των τύπων. Σε αυτές περιλαμβάνονται και αρκετές κατοικίες ή πολυκατοικίες, όμως είναι περισσότερο γνωστός για τα έργα του που αφορούν την επίσημη αρχιτεκτονική υψηλής προβολής, όπως κτίρια γραφείων, δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα κ.α.
Ο Πύργος Αθηνών (1968-1971) συγκαταλέγεται στα πιο γνωστά κτίρια του Βικέλα (σε συνεργασία με τον Ι. Κυμπρίτη).
Η νέα πτέρυγα του υπουργείου Εξωτερικών (1978), είναι άλλο ένα γνωστό έργο του αρχιτέκτονα. Εδώ ακολουθείται το πρότυπο του Πύργου Αθηνών, αλλά μέσα από μια πιο “αυστηρή” προσέγγιση η οποία θέλει να δώσει έμφαση στον επίσημο χαρακτήρα του κτιρίου. Έτσι τα κατακόρυφα δομικά στοιχεία είναι πιο τονισμένα, ενώ χαρακτηριστική είναι η εσοχή που σχηματίζεται στο ύψος του διπλανού νεοκλασικού μεγάρου του Τσίλλερ. Με αυτό τον τρόπο γίνεται μια απόπειρα συσχετισμού του νέου με το παλιό.
Άλλη μια μελέτη που αφορά την τυπολογία των πύργων είναι αυτή του Ατρίνα στο Μαρούσι (1977-1981). Σε αυτή την περίπτωση, η έξυπνη χρήση των υλικών, δίνει στο γυάλινο κτίριο των 18 ορόφων μια ανάλαφρη αίσθηση.
Η ευρεία χρήση του τοιχοπετάσματος χαρακτηρίζει πολλά από τα έργα του Βικέλα.
Βέβαια, η λίστα είναι μεγάλη και φτάνει ως τις μέρες μας. Μερικά άλλα γνωστά του έργα είναι, το Εμπορικό Κέντρο Galleria στη Γλυφάδα (1980-1983), ίσως ένα από τα πλέον επιτυχημένα κτίρια αυτής της χρήσης της δεκαετίας του ’80, το ξενοδοχείο President (1974-1978) που αποτελεί το ψηλότερο ξενοδοχείο στη χώρα μας και το Agora Center στο Μαρούσι.
Ο Ιωάννης Βικέλας, σήμερα διατηρεί γραφείο μαζί με τον γιο του.
Πύργος Αθηνών.
Υπουργείο Εξωτερικών (νέα πτέρυγα).
Billy
(photos αρχείο Billy Files)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου