Στην Ελληνική Επανάσταση, ανάμεσα στους ήρωες που πρωταγωνίστησαν, ξεχωρίζουν και ορισμένες γυναικείες μορφές. Η καπετάνισσα Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και η Μαντώ Μαυρογένους, άφησαν το στίγμα τους στη νεότερη Ελληνική ιστορία.
Όμως, δεν ήταν οι μοναδικές.
Mια λιγότερο γνωστή, αλλά ηρωική μορφή, ήταν η Σουλιώτισσα Χάιδω Γιαννάκη Σέχου.
Κόρη του Γιαννάκη Σέχου, απόγονο γνωστή οικογένειας του Σουλίου και ανιψιά της ηρωίδας Δέσπως Μπότση, προκαλούσε τον θαυμασμό με την ομορφιά της και την ανδρεία της και ήταν σεβαστή από όλους και όλες.
Πολέμησε από το 1792 ως την ημέρα που έπεσε το Σούλι. Αψηφώντας τον κίνδυνο, έπαιρνε μέρος σε όλες τις μάχες, μαζί με τους άνδρες και πολλές φορές ορμούσε πρώτη στην επίθεση. Συχνά παίρνει μέρος στα συμβούλια των οπλαρχηγών του Σουλίου.
Η φιλία που την συνέδεε με τον Φώτο Τζαβέλλα της έδωσε την αφορμή να δεθεί στενότερα με τον αγώνα. Οι Σουλιώτες ορκίζονταν στο σπαθί του Φώτου και οι Σουλιώτισσες στο όνομα της Χάιδως.
Το πάθος και η ορμή της παρέσυρε πολλούς σε υπεράνθρωπο αγώνα. Ο Αλή Πασας των Ιωαννίνων, μετά την ήττα του το 1792, δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες του να πάρει το Σούλι. Βλέποντας πως ούτε ο αποκλεισμός, ούτε οι ορδές των Τουρκαλβανών είχαν αποτέλεσμα, πρότεινε στους Σουλιώτες ακόμα και να τους δώσει χρήματα για να φύγουν. Τότε, οι Σουλιώτες απάντησαν :
Κατά μια εκδοχή, η Χάιδω πολέμησε με το βαθμό του ταγματάρχη στη μάχη της Νάπολης, το 1805 κατά του Ναπολέοντα, μαζί με τον Φώτο.
Όμως, δεν ήταν οι μοναδικές.
Mια λιγότερο γνωστή, αλλά ηρωική μορφή, ήταν η Σουλιώτισσα Χάιδω Γιαννάκη Σέχου.
Κόρη του Γιαννάκη Σέχου, απόγονο γνωστή οικογένειας του Σουλίου και ανιψιά της ηρωίδας Δέσπως Μπότση, προκαλούσε τον θαυμασμό με την ομορφιά της και την ανδρεία της και ήταν σεβαστή από όλους και όλες.
Πολέμησε από το 1792 ως την ημέρα που έπεσε το Σούλι. Αψηφώντας τον κίνδυνο, έπαιρνε μέρος σε όλες τις μάχες, μαζί με τους άνδρες και πολλές φορές ορμούσε πρώτη στην επίθεση. Συχνά παίρνει μέρος στα συμβούλια των οπλαρχηγών του Σουλίου.
Η φιλία που την συνέδεε με τον Φώτο Τζαβέλλα της έδωσε την αφορμή να δεθεί στενότερα με τον αγώνα. Οι Σουλιώτες ορκίζονταν στο σπαθί του Φώτου και οι Σουλιώτισσες στο όνομα της Χάιδως.
Το πάθος και η ορμή της παρέσυρε πολλούς σε υπεράνθρωπο αγώνα. Ο Αλή Πασας των Ιωαννίνων, μετά την ήττα του το 1792, δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες του να πάρει το Σούλι. Βλέποντας πως ούτε ο αποκλεισμός, ούτε οι ορδές των Τουρκαλβανών είχαν αποτέλεσμα, πρότεινε στους Σουλιώτες ακόμα και να τους δώσει χρήματα για να φύγουν. Τότε, οι Σουλιώτες απάντησαν :
"Δεν απερνάει εδώ φλουρί
δεν απερνάει ασήμι
εδώ περνάει το σπαθί
το κλέφτικο ντουφέκι
όπου τρομάζει τη Τουρκιά"
Μετά τη νέα εκστρατεία του Αλή Πασά το 1803 κατά του Σουλίου, η κατάσταση έφτασε σε αδιέξοδο. Παρά το γεγονός ότι οι μάχες δίνονταν με επιτυχία από τους Σουλιώτες, η πολιορκία στενεύει όλο και περισσότερο. Η Χάιδω είναι εκεί και πολεμάει γενναία με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Όμως, η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν με τον Αλή. Οι Σουλιώτες αποχωρούν. Ο Φώτος και η Χάιδω περνάνε στη Κέρκυρα.Κατά μια εκδοχή, η Χάιδω πολέμησε με το βαθμό του ταγματάρχη στη μάχη της Νάπολης, το 1805 κατά του Ναπολέοντα, μαζί με τον Φώτο.
Billy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου