Μια καλλιτεχνική δίκη.

Στην Ελλάδα της δεκαετίας του '50 τα ήθη δεν ήταν απλά πιο αυστηρά σε σχέση με σήμερα, αλλά και η οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτά έπρεπε να τιμωρείται. Εξαιρέσεις δεν γίνονταν, με συνέπεια από τον κανόνα αυτόν να μην ξεφεύγει ούτε η τέχνη.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η δίκη που έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1951, σχετικά με την επιθεώρηση "Σκάνδαλα Γυναικών" του θεάτρου Ακροπόλ. Κατηγορούμενοι ήταν, ο θεατρικός επιχειρηματίας Βασ. Μπουρνέλης και ο διευθυντής του θεάτρου κ. Στ. Λεονταρίτης, επειδή "προσέβαλαν τη δημοσίαν αιδώ εμφανίσαντες από σκηνής χορευτρίας άνευ στηθοδέσμου", χωρίς άδεια από την Επιτροπή Ελέγχου Θεατρικών Έργων.
Μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας ήταν ένας αστυνομικός ενώ υπέρ του κ. Μπουρνέλη, κατέθεσαν μεταξύ άλλων οι Μ. Πλωρίτης, Αλ. Σακελλάριος και ο υπάλληλος του υπουργείου Τύπου κ. Βαΐδης. Ο τελευταίος υποστήριξε ότι άδεια από την επιτροπή δε χρειαζόταν, διότι η Επιτροπή αυτή είχε πάψει να λειτουργεί από το 1945. Οι υπόλοιποι μάρτυρες υποστήριξαν ότι δε μπορεί να γίνει λόγος για προσβολή των ηθών, ενώ πολλές φορές τα κείμενα των επιθεωρήσεων είναι πιο "προκλητικά" και "ερεθιστικά" από τις εμφανίσεις των χορευτριών. Επιπλέον αναφέρθηκε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν στη χώρα μας κάτι τέτοιο και πως γυμνά μπαλέτα εμφανίζονται σε όλα τα πολιτισμένα μέρη του κόσμου. Ο εισαγγελέας ζήτησε την απαλλαγή των κατηγορουμένων.
Όμως η Επιτροπή  Ελέγχου Θεατρικών Έργων, είχε επανασυσταθεί λίγες εβδομάδες πριν τη δίκη και διατηρούσε το δικαίωμα να απαγορεύει ό,τι θεωρούσε βλαβερόν για τα ήθη.
Τη δίκη, πάντως, παρακολούθησαν και οι χορεύτριες της παράστασης!


Billy.