Πέθανε ο Στάθης Ψάλτης

Την τελευταία του πνοή άφησε νωρίτερα σήμερα ο δημοφιλής ηθοποιός, Στάθης Ψάλτης, σε ηλικία 66 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Το τελευταίο διάστημα, ο γνωστός ηθοποιός νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας».

Την είδηση επιβεβαίωσε η εκπρόσωπος της οικογένειας Μαίρη Βιντιάδου.

Ο αγαπημένος ηθοποιός τον τελευταίο καιρό έδινε μάχη με τον καρκίνο ενώ τις τελευταίες ημέρες οι γιατροί έκριναν απαραίτητη την διασωλήνωσή του και την μεταφορά του στην εντατική.

Ο Στάθης Ψάλτης γεννήθηκε το 1951 στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω.

Σπούδασε στη δραματική σχολή του Μιχαηλίδη. Το 1967, οπότε πήγε με τον φίλο του, επίσης ηθοποιό, Κώστα Αθανασόπουλο στη σχολή του Μιχαηλίδη ήταν μόλις 16 χρόνων και μέχρι να γίνει γνωστός ηθοποιός έκανε πολλά επαγγέλματα, μεταξύ άλλων και αυτό του ναυτικού.

Υπήρξε είδωλο της δεκαετίας του '80. Οι ταινίες του γνώριζαν τεράστια επιτυχία και οι ατάκες του έχουν γράψει ιστορία («Μανούλι, είσαι να τη βρούμε;», «Κούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος!» και «Κούλα με την κουλάρα σου!»).

Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, μαζί με τη Καίτη Φίνου, με εμπορικές ταινίες όπως «Καμικάζι αγάπη μου», «Τροχονόμος Βαρβάρα», «Τα Καμάκια», «Βασικά καλησπέρα σας», «Και ο πρώτος ματάκιας», «Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω», «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ», «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια». Είχε παίξει πολλούς ρόλους στην καριέρα του τόσο στο σινεμά, όσο και στο θέατρο, κατά το πλείστον κωμικούς.

Το 1973, στην τηλεοπτική σειρά «Οι έμποροι των εθνών», τραγούδησε το «Ήτανε μιά φορά» του Νίκου Ξυλούρη. Από τότε τραγούδησε αρκετά τραγούδια σε ταινίες του, αλλά και σε επιθεωρήσεις.

Ο ίδιος έδινε σπάνια συνεντεύξεις και ακόμα σπανιότερα αναφερόταν στις ταινίες της δεκαετίας του '80 που τον καθιέρωσαν στο κοινό. Τα τελευταία χρόνια είχε δεχτεί προτάσεις να συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, τις οποίες αρνήθηκε. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν φέτος στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στο θέατρο Πάνθεον, όπου κρατούσε τον ρόλο της παραμάνας.