Ο Παράδεισος Αμαρουσίου αποτελεί σήμερα μία από τις κύριες επιχειρηματικές ζώνες της πρωτεύουσας. Τη περιοχή διασχίζει η λεωφόρος Κηφισίας με τον χαρακτήρα της περιοχής να έχει υπερτοπική σημασία.
Μέχρι και τη δεκαετία του '70, η περιοχή ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της αδιαμόρφωτη.
Το 1974 ξεκίνησε εκεί η κατασκευή του μεγάρου ΟΤΕ. Στη περιοχή υπήρχε και το εργοστάσιο των αναψυκτικών της ΗΒΗ, η ιστορία της οποίας ήταν συνδεδεμένη με το Μαρούσι.
Λίγο αργότερα, κάνει την εμφάνισή του και ο κατασκευαστής Μπάμπης Βωβός. Έχοντας ήδη οραματιστεί τη μεταφορά της επιχειρηματικής δραστηριότητας βορειότερα του κέντρου, άρχισε να δημιουργεί τον πρώτο υπερτοπικό πυρήνα στις εν πολλοίς ανεκμετάλλευτες εκτάσεις του Παράδεισου.
Η αρχή έγινε με το Atrina Center. Πρώτα με το 7ώροφο "κτίριο Α" επιφάνειας 6.429 τ.μ. και λίγο αργότερα με τη κατασκευή του πύργου των 18 ορόφων ("κτίριο Β") των 15.000 τ.μ.
Μέχρι και τη δεκαετία του '70, η περιοχή ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της αδιαμόρφωτη.
Το 1974 ξεκίνησε εκεί η κατασκευή του μεγάρου ΟΤΕ. Στη περιοχή υπήρχε και το εργοστάσιο των αναψυκτικών της ΗΒΗ, η ιστορία της οποίας ήταν συνδεδεμένη με το Μαρούσι.
Λίγο αργότερα, κάνει την εμφάνισή του και ο κατασκευαστής Μπάμπης Βωβός. Έχοντας ήδη οραματιστεί τη μεταφορά της επιχειρηματικής δραστηριότητας βορειότερα του κέντρου, άρχισε να δημιουργεί τον πρώτο υπερτοπικό πυρήνα στις εν πολλοίς ανεκμετάλλευτες εκτάσεις του Παράδεισου.
Η αρχή έγινε με το Atrina Center. Πρώτα με το 7ώροφο "κτίριο Α" επιφάνειας 6.429 τ.μ. και λίγο αργότερα με τη κατασκευή του πύργου των 18 ορόφων ("κτίριο Β") των 15.000 τ.μ.
Ο πύργος Atrina υπό κατασκευή. Αριστερά το "κτίριο Α" του Atrina Center. Τέλη δεκαετίας '70. [ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Λουκάκη για τη φωτογραφία]
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο βωβός εξακολούθησε να αναπτύσσει κατασκευαστική δράση καθ'όλη της διάρκεια της δεκαετίας του '80 και του '90 με κτίρια όπως το "Αgora Cemter", το "Polis" κ.α. κυρίως στο ρεύμα ανόδου της λεωφόρου.
Πολλές μεγάλες εταιρίες στεγάστηκαν και εξακολουθούν να στεγάζονται στη περιοχή. Παρόλα αυτά σύντομα τέθηκαν οι βάσεις ώστε, με τη πάροδο των χρόνων, η ανάπτυξη ενός υγιούς bussiness center να ακυρωθεί στα πλαίσια ενός στρεβλού αναπτυξιακού και αστικού σχεδιασμού. Το ποιοι ευθύνονται γι'αυτό, είναι γνωστό. Κόκκινο πανί, οι συντελεστές δόμησης και ο Βωβός ο οποίος εκμεταλλευόταν τη δυνατότητα του νόμου περί μεταφοράς Σ.Δ. ώστε να αξιοποιήσει τα μεγάλα οικόπεδα της λεωφόρου. Με την απαγόρευση κατασκευής πύργων οι συντελεστές μειώθηκαν, όμως εξακολουθούσαν να είναι αρκετά μεγάλοι, με αποτέλεσμα τον διαρκή αγώνα διαφόρων για περαιτέρω μείωσή τους. Ο αγώνας αυτός, σταδιακά απέφερε αποτελέσματα. Και ενώ ο Παράδεισος Αμαρουσίου συνέχιζε να αναπτύσσεται, με όλο και περισσότερους περιορισμούς, κάποιοι συνέχιζαν να ενοχλούνται από τον υπερτοπικό χαρακτήρα που διέθετε η περιοχή θεωρώντας πως αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της! Παρότι με την δημιουργία του κυκλικού κόμβου (δαχτυλίδι) και την σύνδεση με την Αττική Οδό, πλέον η περιοχή "φώναζε" για την ενίσχυση της υπερτοπικής ταυτότητας που ήδη διέθετε.
Στο ρεύμα καθόδου τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Με μοναδική "up to date"από τα '80s εικόνα, το αναβαθμισμένο λόγω Ολυμπιακών 2004 ΟΑΚΑ (κατασκευασμένο το 1982) και σημείο αναφοράς το Golden Hall, χωρίς τίποτα άλλο αξιόλογο να έχει μεσολαβήσει όλα αυτά τα χρόνια, σαφώς και δε μπορούμε να μιλάμε για υγιή εξέλιξη ενός business center, ευρωπαϊκών (ή άλλων δυτικών) προδιαγραφών. Η επικρατούσα εικόνα όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι μικρής κλίμακας εκθέσεις αυτοκινήτων και άλλων προϊόντων καθώς και οι χώροι αναψυχής, παιδότοποι κλπ.
Η κρίση που διανύουμε και το πάγωμα της οικοδομικής δραστηριότητας είναι μια ευκαιρία ώστε με την έλευση της ανάκαμψης και την επαναδραστηριοποίηση του κλάδου, να έρθει και μια νέα αναπτυξιακή αντίληψη.
Ο Παράδεισος Αμαρουσίου δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα του στρεβλού αστικού μοντέλου που επικράτησε τις προηγούμενες δεκαετίες στη χώρα μας. Είναι όμως από τα πλέον χαρακτηριστικά.
Το μοντέλο στο οποίο βασίστηκε η ανάπτυξη του δίνει έντονα την αίσθηση πως έχει κορεσθεί και αυτό ενισχύεται από την παρωχημένη εικόνα ενός, υποτίθεται, επιχειρηματικού κέντρου που στην χώρα μας μπορεί να θεωρείται "πρώτης κατηγορίας", όμως με τα διεθνή πρότυπα μόνο τέτοιο δεν είναι.
Η νέα εποχή για το Μαρούσι αλλά και για τη πόλη συνολικά, πρέπει να διαθέτει μια νέα προσέγγιση, με έναν νέο δυναμισμό. Μακρυά από προκαταλήψεις και φοβικά σύνδρομα. Ένα μοντέλο αστικής αναγέννησης. Oι χώροι υπάρχουν. Η αφορμή μπορεί να δοθεί από το νέο μοντέλο που θα ισχύσει στη μελλοντική αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Όμως επιβάλλεται και από τις συνθήκες που πλέον απαιτούν συνολικό επανασχεδιασμό, με εξωστρέφεια και πολλαπλά οφέλη για όλους.
Ένα από τα πιο πρόσφατα κτίρια γραφείων στον Παράδεισο Αμαρουσίου. Αδιάφορη (έως ανύπαρκτη) αρχιτεκτονική και άτολμη κλίμακα σε ένα "επιχειρηματικό κέντρο" ευρωπαϊκής πρωτεύουσας του 21ου αιώνα.
Billy.
(photos Billy -2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου