Ηλιούπολη

Κατά τη δεκαετία το 1920, νέοι οικισμοί δημιουργούνται στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας. Κάποιοι από αυτούς αφορούσαν αυθαίρετους οικισμούς "εντός ζώνης", ενώ υπήρξε και η οργάνωση των προσφυγικών οικισμών από το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων.
Μια τρίτη κατηγορία, ήταν η προσάρτηση και νομιμοποίηση περιοχών εκτός σχεδίου ύστερα από κατάλληλους χειρισμούς των επιχειρηματιών γης που ρυμοτομούσαν διάφορες εκτάσεις. Τέτοιοι οικισμοί είναι η περιοχή Κυπριάδου, το Ψυχικό, ο Χολαργός, τα Βριλλήσσια και η Ηλιούπολη.
Η Ηλιούπολη αποτελεί ένα από τα σχεδιασμένα προάστια εκείνης της εποχής.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '20 αποτελούσε χώρο βοσκής. Τότε ανήκε στον μεγαλοκτηματία Νάστο. Σύντομα, ο Νάστος θα έρθει σε επαφή με την "Ελληνική Εταιρία Αστικών και Αγροτικών Συνοικισμών Δρανδάκης-Πάγκαλος & Σια" και θα πουλήσει μια μεγάλη έκταση σε αυτή. Τον σχεδιασμό της ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Αριστομένης Βάλβης. Ήδη από το 1924 η "νέα Αθηναϊκή συνοικία" της Ηλιούπολης διαφημίζεται στον τύπο (φωτό πάνω). Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες του τοπογραφικού συνεργείου της εταιρίας  που εκμεταλλεύεται τη περιοχή. Ο Βάλβης, μαζί με τους μηχανικούς Καραβά και Κυριακού προχώρησε στη σύνθεση ενός σχεδίου με ελλειπτικούς δρόμους γύρω το κέντρο του συνοικισμού. Ο οικισμός θα ηλεκτροδοτηθεί από μια τοπική εταιρία που μετέφερε ρεύμα από την Πάουερ. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσει να ηλεκτροδοτείται η περιοχή και στα πρώτα χρόνια  μετά τον πόλεμο.
Στα πρώτα χρόνια οι κάτοικοι της Ηλιούπολης προμηθεύονταν νερό από πηγάδια ή νερουλάδες, ενώ αργότερα (1934) υπήρξε μια δεξαμενή τροφοδοσίας της ΟΥΛΕΝ.
Το 1949 ιδρύεται η "Αθλητική Ένωση Ηλιουπόλεως".
Η Ηλιούπολη αναπτύσσεται και έως τις αρχές της δεκαετίας του '50 έχει ξεπεράσει ήδη του 10.000 κατοίκους. Το 1964 η Ηλιούπολη έγινε Δήμος.

Billy.

(αρχείο Billy Files)