Να αξιοποιηθεί το Ελληνικό άμεσα!

Με την ημερομηνία κατάθεσης των προφορών για την αξιοποίηση του Ελληνικού να πλησιάζει (27 Φεβρουαρίου), οι γνωστές ομάδες των "ευαίσθητων" πολιτών βγήκαν στους δρόμους.
Οι γνωστές διαμαρτυρίες για να μη ξεπουληθεί το Ελληνικό, ενάντια στις πόλεις των πλουσίων (!) και φυσικά το πάγιο αίτημα να μετατραπεί ολόκληρος ο χώρος του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο.
Αλήθεια, ποιους θα εξυπηρετούσε ένα πάρκο 6.500 στρεμμάτων στην πρωτεύουσα? Πόσο θα ωφελούσε πράγματι το λεκανοπέδιο ένα τέτοιο πάρκο στο Ελληνικό και, κυρίως, ποιος θα εξασφάλιζε τη συντήρησή του?
Το Ελληνικό αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία αξιοποίησης που δεν πρέπει να χάσουμε. Φυσικά κανένας δε θέλει να ξεπουληθεί τίποτα. Όμως η τεράστια επένδυση που μελετάται να γίνει εκεί θα είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Στοίχημα αστικό, πολεοδομικό, οικονομικό.
Φυσικά ένα τέτοιο project δε γίνεται από τη μια μέρα στη άλλη. Θα είναι μια μακροπρόθεσμη επένδυση με πολλαπλά οφέλη. Μέσα σε αυτά τα οφέλη θα περιλαμβάνεται και πάρκο έκτασης 2.000 στρεμμάτων. Θα ήταν, ίσως, υπερβολή η δημιουργία ενός μεγαλύτερου πάρκου, τη στιγμή μάλιστα που στο υπόλοιπο κομμάτι θα υπάρχει η δυνατότητα για τη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας. Και αυτό είναι ζωτικής σημασίας.
Επιπλέον, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ανάδειξη ενός νέου αστικού μοντέλου. Ενός επιχειρηματικού-οικονομικού κέντρου με αναπτυξιακές προοπτικές που θα διαθέτει, όμως, σύγχρονες υποδομές καθώς και νέα αστικά τοπόσημα μέσα από μια ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική προσέγγιση, σε συνδυασμό με πολλούς ελεύθερους χώρους.

Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί που αντιτίθενται σε μια τέτοια εξέλιξη. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι εξ'αιτίας της "ευαισθησίας" τους για τη πόλη, ματαίωσαν τη ανάπλαση του Βοτανικού (κατ'επέκταση και της Λ. Αλεξάνδρας). Έτσι, χάρη στη δράση τους, η περιοχή του Βοτανικού εξακολουθεί να είναι ένας υποβαθμισμένος βούρκος και φυσικά δεν φυτεύτηκε ούτε ένα δέντρο εκεί εξαιτίας τους. Διότι η ανάπλαση περιελάμβανε και πράσινο, όμως εκείνοι ήθελαν "περισσότερο πράσινο". Το αποτέλεσμα ήταν η πόλη να βγει χαμένη από τον αγώνα τους.
Το διαρκές αίτημα των διαφόρων "επιτροπών αγώνα", είναι πάντα περισσότερο πράσινο. Φυσικά και είμαι υπέρ του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων. Όμως, πράσινο που και υπό ποιες προϋποθέσεις? Όπου να'ναι και ό,τι να'ναι... αρκεί να μη γίνουν επενδύσεις, εμπορικά κέντρα, ιδιωτικές αναπλάσεις (οι οποίες έχουν και πράσινο) κλπ κλπ.... Μια διαρκής άρνηση των πάντων. Χωρίς νόημα, χωρίς αιτία, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς επιχειρήματα. Τα συνθήματα αρκούν. Και το σύνθημα για "περισσότερο πράσινο" είναι πάντα ελκυστικό στα αυτιά των ανθρώπων.
Σκοπός είναι να μην αναδειχθεί ένα νέο μοντέλο, αστικό και αναπτυξιακό. Διότι τότε, υπάρχει ο "κίνδυνος" αυτό να αποδειχθεί επιτυχημένο και να τους χαλάσει τα δεδομένα. Άσχετα αν το ισχύον μοντέλο, το οποίο εν πολλοίς υποστηρίζουν, αποδείχθηκε αποτυχημένο σε όλα τα επίπεδα.
Οι "επιτροπές αγώνα" αποτελούνται κατά κύριο λόγο από ανθρώπους μιας συγκεκριμένης πολιτικής και ιδεολογικής απόχρωσης. Υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και λειτουργούν με την ίδια λογική.
Το θέμα του Ελληνικού, όμως, παίρνει διαστάσεις διότι έχει υπερτοπική σημασία, με δυνατότητες να ευνοήσει θετικά την ευρύτερη περιοχή της Αθήνας αλλά (και κυρίως) τις τοπικές κοινωνίες γύρω από αυτό.
Το νέο Ελληνικό και η νέα Αθήνα πρέπει να λάμψουν σε μερικά χρόνια από τώρα. Με μεγαλύτερη δυναμική, με εξωστρέφεια, με αυτοπεποίθηση. Φτάνει με τη μιζέρια. Ναι στην αστική και αναπτυξιακή αναγέννηση.

Billy.