Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1907 στη Πρώτη Σερρών. Γόνος πολύτεκνης οικογένειας, σπούδασε στη Νομική απ'όπου αποφοίτησε το 1929. Το 1930 υπηρετεί τετράμηνη στρατιωτική θητεία, ως προστάτης οικογενείας και αμέσως μετά εργάζεται ως δικηγόρος στις Σέρρες. Όμως λίγο αργότερα θα ξεκινήσει και η ενασχόλησή του με τη πολιτική. Στις εκλογές του Ιουνίου 1935 εκλέγεται βουλευτή Σερρών, σε ηλικία 28 ετών. Επανεξελέγη στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936, τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν το πόλεμο.
Με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου παρουσιάστηκε για να στρατευθεί, αλλά κρίθηκε ανίκανος λόγω βαρυκοΐας.
Επανήλθε στην ενεργό πολιτική το 1946. Έλαβε μέρος στις εκλογές του Μαρτίου εκείνης της χρονιάς ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος στις Σέρρες και εξελέγη πρώτος σε ψήφους βουλευτής. 
Στις 24 Νοεμβρίου του 1946 ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικό αξίωμα ως υπουργός Εργασίας & Προνοίας. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, από το Σεπτέμβριο έως το Νοέμβριο του 1950, διορίστηκε υπουργός Εθνική Αμύνης. Αμέσως μετά αποχωρεί από το Λαϊκό Κόμμα  και προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό, το κόμμα που ίδρυσε ο στρατάρχης Παπάγος λίγο αργότερα. 
Ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί η τοποθέτησή του στο υπουργείο Δημοσίων Έργων, μετά τις εκλογές του 1952.  Εκεί άσκησε σημαντικό έργο, προωθώντας ένα ευρύτατο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υποδομών, επιδεικνύοντας μεγάλη ενεργητικότητα και ταχύτητα. 
Τη θέση αυτή διατήρησε από το Νοέμβριο του 1952 έως τον Οκτώβριο του 1955. 
 Στις 5 Οκτωβρίου 1955, την επόμενη κιόλας μέρα από το θάνατο του Παπάγου, ο βασιλιάς Παύλος ανέθεσε  την εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης από το κόμμα της πλειοψηφίας στον Καραμανλή. Αυτό προκάλεσε γενική έκπληξη, διότι ο Καραμανλής δεν θεωρείτο ως διάδοχος του Παπάγου, ρόλο που διεκδικούσαν ο Στέφανος Στεφανόπουλος και ο Παν. Κανελλόπουλος.  
Τον Ιανουάριο του 1956 ο Καραμανλής ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (Ε.Ρ.Ε.).
Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην οποία έλαβε μέρος ο Καραμανλής ως αρχηγός κόμματος ήταν αυτή της 19ης Φεβρουαρίου 1956. 
Με το τριφασικό εκλογικό σύστημα που ίσχυε, η Ε.Ρ.Ε. αν και μειοψηφούσε με 47.4% έναντι  48.1% της Δημοκρατικής Ένωσης (συνασπισμός 7 κομμάτων), εξασφάλισε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία με 165 έδρες. Αυτό ήταν σαφώς ευνοϊκό για τον Καραμανλή αφού του εξασφάλιζε τη συνέχιση της διακυβέρνησης αλλά τον καθιέρωνε και ως ηγέτη της δεξιάς. Από την άλλη, το αποτέλεσμα δεν ήταν και πολιτικά επαρκές. Οι επόμενες εκλογές έγιναν πρόωρα, τον Μάιο του 1958. Αυτή τη φορά το εκλογικό σύστημα ήταν η ενισχυμένη αναλογική. 
Η Ε.Ρ.Ε. του Καραμανλή εξασφάλισε μεγάλη πλειοψηφία με ποσοστό 41.2% και 171 έδρες. Όμως παρά το γεγονός ότι το εκλογικό σύστημα που ίσχυσε τότε είχε σκοπό να μειώσει τη δύναμη της αριστερής ΕΔΑ, αυτή πέτυχε να έρθει δεύτερη με ποσοστό 24.4% και να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση με 79 έδρες. 
Αυτό είχε σαν συνέπεια την ιδιαίτερη ανησυχία της κυβέρνησης, των υπόλοιπων αστικών κομμάτων αλλά και του στέμματος. 
Σε αυτό το κλίμα ανησυχίας έγιναν οι εκλογές του Οκτωβρίου 1961. Η Ε.Ρ.Ε. εξασφάλισε το 50.8% των ψήφων και 176 έδρες, έναντι 33.7% και 100 εδρών του συνασπισμού Ένωσης Κέντρου-Προοδευτικών (υπό τον Γ. Παπανδρέου). Η ΕΔΑ έχοντας συγκροτήσει το  Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπον -στο οποίο συμμέτεχει με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα- έρχεται στη τρίτη θέση με 14.6% και 28 έδρες. Τα αποτελέσματα των εκλογών καταγγέλθηκαν από την ΕΔΑ (αλλά και από την Ένωση Κέντρου) ως προϊόν βίας και νοθείας. Αν και επισήμως δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο, πάντως υπήρχε η πεποίθηση ότι τα αποτελέσματα είχαν αλλοιωθεί μετά από παρεμβάσεις. Έτσι ο Καραμανλής κλήθηκε να κυβερνήσει σε ένα τεταμένο πολιτικό σκηνικό, έως τη πτώση του το 1963. 
Παρόλα αυτά το διάστημα 1956-1963 μπορεί να θεωρηθεί σημαντικό για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Ο Καραμανλής βασίστηκε στο δόγμα της νομισματικής σταθερότητας (τα πρώτα βήματα είχαν γίνει ήδη τη περίοδο 1951-1955), σε συνδυασμό με τη μείωση των ελλειμμάτων του δημόσιου τομέα και την αύξηση της παραγωγικότητας. Επίσης αποσκοπούσε στην προσέλκυση ξένων επενδυτών με σκοπό την εκβιομηχάνιση της χώρας. Δεν απέκλειε βέβαια και τις κρατικές επενδύσεις όπως στη περίπτωση της βιομηχανίας ζάχαρης ή των λιπασμάτων.
Κατά το εξεταζόμενο διάστημα η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ετήσιους ρυθμούς 6-7% και το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε από 305 σε 565 δολάρια. Φυσικά, παρά τα βήματα προόδου, υπήρχαν και προβλήματα.
Άλλες χαρακτηριστικές δράσεις του Καραμανλή ήταν η υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου  με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος με εγγυήτριες δυνάμεις την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Μ. Βρετανία. Αυτό ήταν αφορμή να δεχθεί έντονη κριτική, εφόσον κατοχύρωναν ως ισότιμο εταίρο τη Τουρκία στη Κύπρο.
Πολύ σημαντικό βήμα προς την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, ήταν και η υπογραφή σύνδεσης με την Ε.Ο.Κ. (Κοινή Αγορά), στις 9 Ιουλίου 1961. 

Ο Κων. Καραμανλής με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, στρατηγό Ντε Γκολ.

Η πρώτη κυβερνητική οκταετία του Καραμανλή θα λήξει όταν, στις 11 Ιουνίου 1963, θα παραιτηθεί από τη πρωθυπουργία μετά από διαφωνία με τον βασιλιά Παύλο. Στις εκλογές που έγιναν το Νοέμβριο του '63 η Ε.Ρ.Ε. θα έρθει δεύτερη , πίσω από την Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου.  Άλλωστε ήδη το κλίμα ήταν βαρύ για την Ε.Ρ.Ε., ειδικά μετά τη δολοφονία του βουλευτή της αριστεράς Γρ. Λαμπράκη από "παρακρατικά" στοιχεία. 

Αμέσως ο Καραμανλής παραιτείται από την ηγεσία της Ε.Ρ.Ε και φεύγει στο Παρίσι. 

Εκεί θα μείνει για 11 χρόνια. Εν τω μεταξύ, στις 21 Απριλίου 1967, θα ξεσπάσει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών που θα εγκαθιδρύσει στην Ελλάδα την επταετή δικτατορία.  Το Νοέμβριο του 1973,  ο Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο. Στις 15 Ιουλίου 1974 η δικτατορία Ιωαννίδη βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο ανατροπής του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριο. Η κατάσταση γίνεται κρίσιμη όταν, στις 20 Ιουλίου εκδηλώνεται τουρκική εισβολή στο νησί. Το καθεστώς στην Ελλάδα κηρύσσει επιστράτευση. Υπάρχει όμως αδυναμία να προχωρήσει η Ελλάδα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και στις 23 Ιουλίου οι αρχηγοί των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων, μετά από σύσκεψη με πολιτικά πρόσωπα, αποφασίζουν να καλέσουν τον Καραμανλή, ώστε να σχηματιστεί πολιτική κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Ο Καραμανλής επιστρέφει στις 24 Ιουλίου και αμέσως σχηματίζεται μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ίδιο και συμμετοχή στελεχών των προδικτατορικών κομμάτων της Ε.Ρ.Ε. , της Ένωσης Κέντρου, αλλά και ορισμένα στελέχη που είχαν αναδειχθεί μέσα από τον αγώνα ενάντια στη χούντα. 

Η δικτατορία, που έχει ήδη καταρρεύσει υπό τη πίεση των γεγονότων, είναι πια παρελθόν. 

Λίγες μέρες αργότερα επανέρχεται σε ισχύ το σύνταγμα του 1952. 

Στις 14 Αυγούστου η Τουρκία επαναλαμβάνει εισβολή στη Κύπρο και ο Καραμανλής, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την Ατλαντική Συμμαχία και τις ΗΠΑ, αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. 

Σκοπός πλέον ήταν η διενέργεια βουλευτικών εκλογών οι οποίες προκηρύχθηκαν για τις 17 Νοεμβρίου 1974.

Η Νέα Δημοκρατία που ίδρυσε ο Καραμανλής λίγο πριν τις εκλογές, ήταν η μεγάλη νικήτρια με ποσοστό 54. 4% και 220 έδρες. 

Προτεραιότητα του Καραμανλή στη νέα του πρωθυπουργική θητεία, ήταν η οριστικοποίηση του πολιτειακού ζητήματος με το δημοψήφισμα που έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1974.  Το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας με ποσοστό 69.2%. Επίσης σημαντικό θέμα ήταν η ομαλοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, μετά από 7 χρόνια δικτατορίας και η ψήφιση νέου συντάγματος (1975).

Φυσικά, δεν έπαψε να αποτελεί κύριο μέλημά του η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. 

Άλλωστε η επίσπευση των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ., ήταν ένας από τους κύριους λόγους που ο Καραμανλής αποφάσισε να πάει σε πρόωρες εκλογές, το Νοέμβριο του 1977 (κανονικά θα γίνονταν το 1978). 

Αν και η Νέα Δημοκρατία επικράτησε άνετα και σε αυτή την αναμέτρηση, πάντως είχε σημαντικές απώλειες σε σχέση με 3 χρόνια πριν. 

Συγκεκριμένα απέσπασε το 41.8% των ψήφων και 171 έδρες, ενώ μεγάλη ήταν η αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ που αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση με 25,3% και 93 έδρες (έναντι 13.6% και 12 έδρες το '74). 

Στις 28 Μαΐου 1979 υπογράφηκε στο Ζάππειο η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ (σημερινή Ε.Ε). Το ελληνικό κοινοβούλιο κύρωσε τη συμφωνία στις 28 Ιουνίου του '79. Το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ αποχώρησαν από τη Βουλή κατά τη συζήτηση για επικύρωση της Συµφωνίας.

Αναμφισβήτητα η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. ήταν από τις σημαντικότερες κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών, μια προσωπική πολιτική και οικονομική επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. 

Μετά τη προσχώρηση στην Ε.Ο.Κ. ο Καραμανλής παραδίδει την ηγεσία του κόμματος στον  Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος τον διαδέχθηκε και στην πρωθυπουργία. 

Στις 5 Μαΐου 1980 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. 

Το 1985 και ενώ βρίσκεται στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου προτείνει για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Χρήστο Σαρτζετάκη οποίος και εκλέγεται. (29/3/1985 - 5/5/1990).

 Ο Καραμανλής θα επανέλθει ως πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Μάιο του 1990 έως το 1995. Έκτοτε θα αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική, μετά από 60 χρόνια στο δημόσιο βίο της χώρας. Στο διάστημα αυτό, διετέλεσε  οκτώ χρόνια Υπουργός, δεκατέσσερα Πρωθυπουργός και δέκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απεβίωσε στις 23 Απριλίου 1998.

Billy.