Ο θεσμός της προίκας.

Στα παλιά τα χρόνια, εκτός από την ομορφιά και τον έρωτα, σημαντικό ρόλο στην απόφαση ενός γάμου είχε και η προίκα. Η προίκα ήταν ουσιαστικά η συνεισφορά της γυναίκας στον κοινό βίο. Φυσικά την ευθύνη, εκείνη την εποχή, ώστε η κοπέλα να έχει μια αξιοπρεπή προίκα, είχαν οι γονείς.
Οτιδήποτε, λοιπόν, εξασφάλιζε μια πιο άνετη ζωή ήταν ευπρόσδεκτο από τον άνδρα. Από μετρητά έως διαμερίσματα!
Ο θεσμός αυτός καταργήθηκε στη χώρα μας μόλις το 1983 με το νόμο 1329/83.
Αν και τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ένα "έθιμο" κοινωνικά αποδεκτό, υπήρξαν κάποιες πρώιμες φωνές που ήταν αντίθετες με αυτό.
Στις 20 Ιουλίου 1952, η εφημερίδα "Εμπρός" έγραφε....

 

Στις περισσότερες περιπτώσεις η προικοδότηση ήταν μια ανεπίσημη πράξη, υπήρχαν και τα επίσημα προικοσύμφωνα "δια συμβολαιογραφικής πράξεως".

Η εφημερίδα,που αφιέρωσε πολλά φύλλα στον αγώνα ενάντια στο θεσμό, έγραφε ότι αυτός είναι αναχρονιστικός  και "καταδικάζει χιλιάδες γυναίκες να μη παντρεύονται και χιλιάδες άνδρες να μένουν γεροντοπαλλίκαρα, γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν για γάμο, αν δεν αποκαταστήσουν τις αδερφές τους". Γνωστό σενάριο παλιάς ελληνικής ταινίας. Και όμως δεν ήταν τίποτε άλλο από την καταγραφή των πραγματικών κοινωνικών συνθηκών εκείνης της εποχής στην Ελλάδα. 

Όμως για τις νέες που οι οικογένειές τους δεν είχαν την οικονομκή δυνατότητα να δημιουργήσουν μια προίκα, υπήρχε πρόβλημα. Άλλωστε ήταν κάτι το σύνηθες, αυτός ο τρόπος να είναι και ο μοναδικός να συνεισφέρει η γυναίκα, εφόσον εκείνη την εποχή η "αγορά εργασίας" ήταν κάτι το άγνωστο -σχεδόν- γι'αυτή . Σε άλλες περιπτώσεις, το όφελος ενός άνδρα από μια καλή προίκα, υπερίσχυε των όποιων αισθημάτων του απέναντι στη γυναίκα.  

Πάντως οι απόψεις περί "βάρβαρου θεσμού" (με τις οποίες συμφωνούσαν και άλλοι, βάσει του ρεπορτάζ), όσο σωστές και αν ήταν, διατυπώθηκαν πολύ νωρίς. Θα έπρεπε να περάσουν σχεδόν 30 ακόμα χρόνια για να τις συμμεριστεί και επίσημα η πολιτεία. 

Στις 18-2-1983 (ΦΕΚ 25 Α') ξεκίνησε να ισχύει ο ν. 1329/83 που όριζε ότι  και οι δύο σύζυγοι υποχρεώνονται να συμβάλλουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, στα πλαίσια της ισότητας, καταργώντας τη προίκα και εκσυγχρονίζοντας έτσι το οικογενειακό δίκαιο. 

Billy.