Όχι δεν αναφέρομαι σε ομάδες, ούτε πρασίνισα απ
’το κακό μου! Η παραπάνω ατάκα είναι απ’ τον ανώτερό μου και αναφέρεται
στα ποσοστά απόδοσής μου στη δουλειά. Αν έπιασα τους στόχους της
εταιρίας κλπ. Και είμαι πράσινη καλέ! Τους έπιασα!
Ναι, όπως καταλάβατε, βρήκα δουλειά. 11 Οκτώβρη έφτασα Εδιμβούργο, 21 Οκτώβρη άρχισα να δουλεύω. Ήρθε τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω. Η δουλειά είναι σε μια πολύ μεγάλη εταιρία, εξυπηρέτηση πελατών, τηλέφωνα, emails, κλπ κλπ. Πέρασα μήνα εκπαίδευση, στον οποίο πληρωνόμουν κανονικότατα και τώρα δουλεύω 30 ώρες την εβδομάδα. Δεν θα σας ζαλίσω με λεπτομέρειες. Απλώς θα σας μεταφέρω το κλίμα της δουλειάς κάνοντάς σας ένα μικρό σκωτσέζικο ντους. Μια θα λέμε τα θετικά, μια τ’ αρνητικά.
Λοιπόν ας αρχίσουμε με τα θετικά. Υπέροχο εργασιακό περιβάλλον, όλα τα κομφόρ, καφέδες, φαγητά, εγκαταστάσεις τέλειες, γραφεία μεγάλα, καθαρή ατμόσφαιρα. Αν βουλώσει ο νεροχύτης, στέλνουν emails και απολογούνται, αν την επόμενη μέρα κλείσει ο δρόμος για έργα, στέλνουν email και προειδοποιούνε, γενικά σπάνια υπάρχει κάτι απρόοπτο, όλα κυλούν ρολόι, τικ τακ, τικ τακ.
Άργησες 1 λεπτό; Το τικ τακ ακούγεται σαν ωρολογιακή βόμβα. Από στιγμή σε στιγμή θα σε επισκεφτεί το agency να σου κάνει παρατήρηση και να κρατήσει σημειώσεις για την αργοπορία σου.
Λατρεύω την ιεραρχία. Εγώ δίνω λογαριασμό στον team leader μου, εκείνος στον team manager κ.ο.κ. Μια πυραμίδα που μόνο επιτυχία μπορεί να φέρει. Ποτέ δεν παίρνεις περισσότερες ευθύνες απ όσες πρέπει κι αν κάτσεις παραπάνω από τη βάρδιά σου κάποιος θα έρθει να σε βοηθήσει γιατί, δεν μπορεί, κάπου δυσκολεύεσαι και δε φεύγεις στην ώρα σου.
Λιγότερες ευθύνες, λιγότερα λεφτά. Περιττό δε να σας πω ότι όλοι οι από πάνω μου (εκτός από τα μεγάλα κεφάλια) είναι μικρότεροί μου. Δουλεύεις ένα χρόνο συνεχόμενα ρε παιδί μου; Είσαι καλός στη δουλειά σου; Πάρε μια ανώτερη θέση και μια αύξηση. Κι έτσι βλέπεις 25χρονους να λύνουν και να δένουν σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες του κόσμου ενώ αναρωτιέσαι τι πηγαίνει στραβά στην Ελλάδα και για να πάρεις προαγωγή πρέπει να ασπρίσει το μαλλί πρώτα.
Διακρίσεις; Ουδεμία. Χριστιανοί, μουσουλμάνοι κι άθεοι, στρέιτ και γκέι, βρετανοί και international όλοι ίσοι προς ίσον. Ακόμα κι όταν τους εξομολογήθηκα την ανασφάλειά μου για το γεγονός ότι τα αγγλικά δεν είναι ακριβώς η μητρική μου γλώσσα, αυτοί με καθησύχασαν λέγοντάς μου «αν σου πει κανείς τίποτα, ρώτα τον πόσες γλώσσες μιλάει αυτός». Ό,τι πρόβλημα κι αν έχεις, είναι παραπάνω από πρόθυμοι να σου το λύσουν. Και την αυτοπεποίθησή μου ξέρουν να μου την τονώνουν καλά.
Δυστυχώς προσωρινά. Η μονιμοποίηση εξαρτάται από τα ποσοστά σου. Και εδώ είναι πολύ αυστηροί με τα λάθη. Όλα μετριούνται με εβδομαδιαία ποσοστά, κόκκινα και πράσινα, ξεχάστε τον ανθρώπινο παράγοντα. Θα μου πεις τι προτιμάς; Να λένε «Αχ, βρε Αναστασία πολύ σε συμπαθώ, θα πληρωθείς το συντομότερο δυνατό» ή κάθε Παρασκευή τα λεφτά στον τραπεζικό σου λογαριασμό; Νομίζω η απάντηση είναι εύκολη.
Α, και η φύση της δουλειάς δεν είναι εύκολη. Γιατί το να προσπαθείς να ηρεμήσεις έναν εξαγριωμένο Άγγλο που ξέρει τα δικαιώματά του ως καταναλωτής καλύτερα κι από την αλφαβήτα, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα σας διαβεβαιώνω. Ναι, εδώ όλοι ξέρουν τα δικαιώματά τους ως καταναλωτές απ’ έξω κι ανακατωτά. Τι διάβολο, απ’ το σχολείο τους τα μαθαίνουνε;
Για να γυρίσουμε στα θετικά, αυτό που απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο, είναι οι καθημερινές δραστηριότητες και η αγάπη τους για τα μασκαρέματα. Οτιδήποτε είναι έθιμο, το ζούνε σε όλο του το μεγαλείο. Πώς βρίσκουν αφορμές οι Ικαριώτες για ένα πανηγύρι την ημέρα; Κάπως έτσι. Κάθε μέρα στο γραφείο και ένα διαφορετικό event. Κατά τη διάρκεια του Halloween, περπατούσα ανάμεσα σε βρικόλακες, μάγισσες, αποκρουστικές φάτσες, οι τοίχοι ήταν γεμάτοι νυχτερίδες κι αράχνες. Όλον τον Νοέμβριο, οι περισσότεροι άντρες άφησαν μουστάκι (το λεγόμενο Μovember). Του Αγίου Ανδρέα ανήμερα σκάσανε όλοι με κιλτ , σαν εμείς να σκάγαμε με φουστανέλα την 25η Μαρτίου. Και τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα έχουν στολίσει μέχρι και τις τουαλέτες. Μέχρι και γράμμα στον Άη Βασίλη μας έβαλαν να γράψουμε.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί έχω την ανάγκη να τα μοιραστώ με κάποιον που θα καταλάβει την έκπληξή μου. Δεν καταλαβαίνουν εδώ γιατί εκπλήσσομαι όταν μου λένε ότι οι υπερωρίες πληρώνονται διπλάσια για παράδειγμα ή γιατί αν εγώ στην Ελλάδα, έβγαινα στο δρόμο ντυμένη Καραγκούνα, θα σταυροκοπιόντουσαν οι περαστικοί και θα με διάβαζαν οι παπάδες.
Άντε σας αφήνω τώρα και μην αρχίσετε αποκάτω να πλακώνεστε γι αυτούς που φύγαν κι αυτούς που μείναν. Οποιαδήποτε επιλογή είναι πολύ δύσκολη. Και μπράβο σε όποιον επιλέγει είτε το ένα είτε το άλλο. Σημασία έχει να κοκκινίζουν τα μάγουλά μας από ευτυχία κι όχι να πρασινίζουμε από ζήλια. Καλές γιορτές να έχουμε!
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών protagon.gr Ναι, όπως καταλάβατε, βρήκα δουλειά. 11 Οκτώβρη έφτασα Εδιμβούργο, 21 Οκτώβρη άρχισα να δουλεύω. Ήρθε τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω. Η δουλειά είναι σε μια πολύ μεγάλη εταιρία, εξυπηρέτηση πελατών, τηλέφωνα, emails, κλπ κλπ. Πέρασα μήνα εκπαίδευση, στον οποίο πληρωνόμουν κανονικότατα και τώρα δουλεύω 30 ώρες την εβδομάδα. Δεν θα σας ζαλίσω με λεπτομέρειες. Απλώς θα σας μεταφέρω το κλίμα της δουλειάς κάνοντάς σας ένα μικρό σκωτσέζικο ντους. Μια θα λέμε τα θετικά, μια τ’ αρνητικά.
Λοιπόν ας αρχίσουμε με τα θετικά. Υπέροχο εργασιακό περιβάλλον, όλα τα κομφόρ, καφέδες, φαγητά, εγκαταστάσεις τέλειες, γραφεία μεγάλα, καθαρή ατμόσφαιρα. Αν βουλώσει ο νεροχύτης, στέλνουν emails και απολογούνται, αν την επόμενη μέρα κλείσει ο δρόμος για έργα, στέλνουν email και προειδοποιούνε, γενικά σπάνια υπάρχει κάτι απρόοπτο, όλα κυλούν ρολόι, τικ τακ, τικ τακ.
Άργησες 1 λεπτό; Το τικ τακ ακούγεται σαν ωρολογιακή βόμβα. Από στιγμή σε στιγμή θα σε επισκεφτεί το agency να σου κάνει παρατήρηση και να κρατήσει σημειώσεις για την αργοπορία σου.
Λατρεύω την ιεραρχία. Εγώ δίνω λογαριασμό στον team leader μου, εκείνος στον team manager κ.ο.κ. Μια πυραμίδα που μόνο επιτυχία μπορεί να φέρει. Ποτέ δεν παίρνεις περισσότερες ευθύνες απ όσες πρέπει κι αν κάτσεις παραπάνω από τη βάρδιά σου κάποιος θα έρθει να σε βοηθήσει γιατί, δεν μπορεί, κάπου δυσκολεύεσαι και δε φεύγεις στην ώρα σου.
Λιγότερες ευθύνες, λιγότερα λεφτά. Περιττό δε να σας πω ότι όλοι οι από πάνω μου (εκτός από τα μεγάλα κεφάλια) είναι μικρότεροί μου. Δουλεύεις ένα χρόνο συνεχόμενα ρε παιδί μου; Είσαι καλός στη δουλειά σου; Πάρε μια ανώτερη θέση και μια αύξηση. Κι έτσι βλέπεις 25χρονους να λύνουν και να δένουν σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες του κόσμου ενώ αναρωτιέσαι τι πηγαίνει στραβά στην Ελλάδα και για να πάρεις προαγωγή πρέπει να ασπρίσει το μαλλί πρώτα.
Διακρίσεις; Ουδεμία. Χριστιανοί, μουσουλμάνοι κι άθεοι, στρέιτ και γκέι, βρετανοί και international όλοι ίσοι προς ίσον. Ακόμα κι όταν τους εξομολογήθηκα την ανασφάλειά μου για το γεγονός ότι τα αγγλικά δεν είναι ακριβώς η μητρική μου γλώσσα, αυτοί με καθησύχασαν λέγοντάς μου «αν σου πει κανείς τίποτα, ρώτα τον πόσες γλώσσες μιλάει αυτός». Ό,τι πρόβλημα κι αν έχεις, είναι παραπάνω από πρόθυμοι να σου το λύσουν. Και την αυτοπεποίθησή μου ξέρουν να μου την τονώνουν καλά.
Δυστυχώς προσωρινά. Η μονιμοποίηση εξαρτάται από τα ποσοστά σου. Και εδώ είναι πολύ αυστηροί με τα λάθη. Όλα μετριούνται με εβδομαδιαία ποσοστά, κόκκινα και πράσινα, ξεχάστε τον ανθρώπινο παράγοντα. Θα μου πεις τι προτιμάς; Να λένε «Αχ, βρε Αναστασία πολύ σε συμπαθώ, θα πληρωθείς το συντομότερο δυνατό» ή κάθε Παρασκευή τα λεφτά στον τραπεζικό σου λογαριασμό; Νομίζω η απάντηση είναι εύκολη.
Α, και η φύση της δουλειάς δεν είναι εύκολη. Γιατί το να προσπαθείς να ηρεμήσεις έναν εξαγριωμένο Άγγλο που ξέρει τα δικαιώματά του ως καταναλωτής καλύτερα κι από την αλφαβήτα, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα σας διαβεβαιώνω. Ναι, εδώ όλοι ξέρουν τα δικαιώματά τους ως καταναλωτές απ’ έξω κι ανακατωτά. Τι διάβολο, απ’ το σχολείο τους τα μαθαίνουνε;
Για να γυρίσουμε στα θετικά, αυτό που απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο, είναι οι καθημερινές δραστηριότητες και η αγάπη τους για τα μασκαρέματα. Οτιδήποτε είναι έθιμο, το ζούνε σε όλο του το μεγαλείο. Πώς βρίσκουν αφορμές οι Ικαριώτες για ένα πανηγύρι την ημέρα; Κάπως έτσι. Κάθε μέρα στο γραφείο και ένα διαφορετικό event. Κατά τη διάρκεια του Halloween, περπατούσα ανάμεσα σε βρικόλακες, μάγισσες, αποκρουστικές φάτσες, οι τοίχοι ήταν γεμάτοι νυχτερίδες κι αράχνες. Όλον τον Νοέμβριο, οι περισσότεροι άντρες άφησαν μουστάκι (το λεγόμενο Μovember). Του Αγίου Ανδρέα ανήμερα σκάσανε όλοι με κιλτ , σαν εμείς να σκάγαμε με φουστανέλα την 25η Μαρτίου. Και τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα έχουν στολίσει μέχρι και τις τουαλέτες. Μέχρι και γράμμα στον Άη Βασίλη μας έβαλαν να γράψουμε.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί έχω την ανάγκη να τα μοιραστώ με κάποιον που θα καταλάβει την έκπληξή μου. Δεν καταλαβαίνουν εδώ γιατί εκπλήσσομαι όταν μου λένε ότι οι υπερωρίες πληρώνονται διπλάσια για παράδειγμα ή γιατί αν εγώ στην Ελλάδα, έβγαινα στο δρόμο ντυμένη Καραγκούνα, θα σταυροκοπιόντουσαν οι περαστικοί και θα με διάβαζαν οι παπάδες.
Άντε σας αφήνω τώρα και μην αρχίσετε αποκάτω να πλακώνεστε γι αυτούς που φύγαν κι αυτούς που μείναν. Οποιαδήποτε επιλογή είναι πολύ δύσκολη. Και μπράβο σε όποιον επιλέγει είτε το ένα είτε το άλλο. Σημασία έχει να κοκκινίζουν τα μάγουλά μας από ευτυχία κι όχι να πρασινίζουμε από ζήλια. Καλές γιορτές να έχουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου