Αθήνα 1983

Αθήνα, 12 Αυγούστου 1983. Εικόνα από την οδό Αθηνάς, στη συμβολή με την οδό Καλαμίδα, μέσα από τον φακό του Barbro Björnemalm

photo by Barbro Björnemalm

Ο ελληνικός καφές

Καταχώρηση της εταιρίας καφέδων "BRAVO", περί τα τέλη Ιουλίου 1974. Ίσως σήμερα φαίνεται περίεργο, όμως ο γνωστός μας "ελληνικός" καφές κάποτε αναφερόταν στη χώρα μας ως "τούρκικος". Πλέον ο προσδιορισμός αυτός έχει πάψει να υφίσταται. Να σημειωθεί ότι η περίοδος δημοσίευσης της συγκεκριμένης διαφήμισης ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη, εφόσον είχε προηγηθεί η τουρκική εισβολή στη Κύπρο (20 Ιουλίου 1974). Η Ελλάδα κινητοποίησε άμεσα τον στρατό της ενώ έγινε γενική επιστράτευση. 

Billy

(αρχείο bill files)

Πέθανε ο Νίκος Κούνδουρος

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ (1926-2017)

 "Εφυγε" πριν μία ώρα από τη ζωή ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος. Διανοητής, ασυμβίβαστος, με εικαστικό ταλέντο και γνώσεις, με έντονη και εκρηκτική προσωπικότητα, εγκαινίασε ένα καινούργιο στυλ ποιότητας και πλαστικότητας στον ελληνικό κινηματογράφο. Οι ταινίες του βρίσκονται σήμερα σε κινηματογραφικά μουσεία και ταινιοθήκες της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ ο ίδιος εκτιμήθηκε διεθνώς από ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών.
 Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, σε μεγαλοαστική οικογένεια, και σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο, όντας ενεργό μέλος του ΕΑΜ από τα χρόνια της κατοχής, εξορίστηκε για 4 χρόνια στην Μακρόνησο. Επιστρέφοντας από την εξορία, είχε ήδη αποφασίσει να ασχοληθεί με την κινηματογραφική σκηνοθεσία. Μελετώντας αδιάκοπα εκλεκτά έργα της 7ης τέχνης, ξεκινάει τη σκηνοθεσία το 1954, με την ταινία «Μαγική Πόλις» (σενάριο Μαργαρίτας Λυμπεράκη), στην οποία είναι εμφανείς οι εικαστικές γνώσεις του, αλλά και οι νεορεαλιστικές επιρροές του. Η ταινία, παίρνει εξαιρετικές κριτικές, αντιμετωπίζεται θετικά και από το ελληνικό κοινό, ξαφνιάζει το Φεστιβάλ της Βενετίας – αν και συμμετέχει ανεπίσημα λόγω της ελληνικής λογοκρισίας – και ο Κούνδουρος θεωρείται από πολλούς «αποκάλυψη».
Δεύτερη ταινία του είναι «Ο Δράκος» του 1956 σε σενάριο Ιάκ. Καμπανέλλη, η οποία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ το 1960 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ως καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1950-60. Σήμερα η ταινία αυτή θεωρείται σαν μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Το 1957 ο Κούνδουρος γυρίζει την τρίτη ταινία του σε δικό του σενάριο, με τίτλο «Οι Παράνομοι», πρώτη ταινία για τον ελληνικό εμφύλιο, με εξαιρετική εικαστική εικόνα. Ο Φιλοποίμην Φίνος, αν και γνωρίζει την αντιεμπορικότητα των ταινιών ποιότητας, εκτιμάει ιδιαίτερα το ταλέντο και τις ικανότητες του Κούνδουρου και αναλαμβάνει την παραγωγή. Η ταινία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1959, όπου λαμβάνει εξαιρετικά θετικά σχόλια από κριτικούς και κοινό, ενώ την επόμενη χρονιά προβάλλεται από το BBC.

Σταθμό στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, αποτελεί και η τέταρτη ταινία του «Μικρές Αφροδίτες» του 1963, σε σενάριο Βασ. Βασιλικού, η οποία κατακτά το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου το 1963, βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής και κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1963, καθώς και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Το 1967 γυρίζει την τολμηρή ταινία «Πρόσωπο της Μέδουσας», η οποία δεν ολοκληρώθηκε λόγω αναχώρησης του Κούνδουρου από την Ελλάδα την επομένη του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. Αργότερα, η ταινία ολοκληρώθηκε στην Ιταλία και παρουσιάστηκε με τον τίτλο «Βόρτεξ».
Το 1975, η Φίνος Φιλμ ήταν η κύρια παραγωγός του μουσικού ντοκιμαντέρ του Κούνδουρου, «Τα Τραγούδια της Φωτιάς». Ωστόσο, όλες οι ταινίες του μέχρι το 1977 επεξεργάστηκαν στα εργαστήρια της Φίνος Φιλμ.

Ο Νίκος Κούνδουρος έχει σκηνοθετήσει συνολικά 11 ξεχωριστές ταινίες - αρκετές με δικά του σενάρια - που κατέκτησαν πολλές διεθνείς βραβεύσεις. Τελευταία του ταινία είναι η αγγλικής παραγωγής «Το Πλοίο», την οποία γύρισε το 2011 σε δικό του σενάριο. Έχει επίσης γυρίσει τα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ: «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Αντιγόνη» και «Ελληνιστί Κύπρος». Έχει διατελέσει πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, ενώ το 1998 εκδόθηκε βιβλίο του (Stop Carre), με μακέτες, σχέδια και φωτογραφίες από τα πρόσωπα, τα σκηνικά και τα κοστούμια των ταινιών του. Το 2009 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Ονειρεύτηκα πως πέθανα».

Τον Φεβρουάριο του 2014 τιμήθηκε με ειδική πλακέτα από την Εταιρεία Σκηνοθετών, την οποία του παρέδωσε ο υπουργός Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος.
Κατά τα ξημερώματα της 21 Οκτωβρίου του 2010, έπεσε θύμα ληστείας από αλλοδαπούς. στο σπίτι του στο Μετς, από 3 μασκοφόρους τους οποίους η αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει, ενώ ο ίδιος μεταφέρθηκε στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου «Γεώργιος Γεννηματάς». . Υπήρξε θύμα ανάλογης ενέργειας και 2 μήνες νωρίτερα. -

AYTOI "OI ΩΡΑΙΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ."..- OTAN ΕΠΕΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ..

Παλιές έγχρωμες φωτογραφίες του Βόλου

Οδός Αργοναυτών. Το ξενοδοχείο "Κυψέλη", δίπλα στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος. Στο βάθος φαίνεται η καπναποθήκη Παπαστράτου. 

Εικόνα από το λιμάνι.

Νυχτερινή λήψη του Βόλου (μάλλον δεκαετία '60). Αριστερά, το ξενοδοχείο "Αίγλη" ενώ ο κάθετος δρόμος, στο ύψος του κυκλικού κόμβου, είναι η οδός Βενιζέλου. 

Το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας επί της οδού Αργοναυτών, στη συμβολή με την οδό Ηπείρου, περί τα τέλη της δεκαετίας του '60. 

Η Πλατεία Ελευθερίας, τη δεκαετία του '70.

Στη παραλία του Βόλου, μάλλον στις αρχές της δεκαετίας του '70. Στο βάθος, ο Ιερός Ναός του Αγίου Κωνσταντίνου & Ελένης.

Billy

αρχείο bill files


*(ταυτοποίση τοποθεσιών: Βilly)

Πέθανε ο ηθοποιός Βασίλης Τσάγκλος

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ (1939-2017) 

"Εφυγε" σήμερα απ τη ζωή ένας υπέροχος άνθρωπος και ένας σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου, του κιν/φου και της τηλεόρασης και θεμελιωτής του Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα ..ο Βασίλης Τσάγκλος σε ηλικία 78 ετών. Γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας στις 20 Ιουνίου 1939.

Φιλμογραφία
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970) [συνεργάτης Γκεστάπο]
Η Ανταρσία των Δέκα (1970)
Ο Αστραπόγιαννος (1970) [άνθρωπος κοτζαμπάσηδων]
Εσχάτη προδοσία (1971)
Ο Αρχιψεύταρος (1971)
Ο Εχθρός του Λαού (1972)
Οι Απάνθρωποι (1972)
Μέρες του '36 (1972) [δεσμοφύλακας]
Ο Θίασος (1975)
Οι Κυνηγοί - The Hunters (1977) [ενωμοτάρχης]
1922 (1978)
Άγγελος (1982) [(πατέρας)]
Άρπα-Colla (1982) [παπα-Γρηγόρης]
Και ο πρώτος ματάκιας (1982) [στρατηγός]
Ρεπό (1982) [στο ταχυδρομείο]
Η Κάθοδος των Εννέα (1983)
Ο Ανθρωπος που το`παιζε πολύ (1983) [Κυριάκος Σβέρκος]
Εδώ Είναι Βαλκάνια (1984)
Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)
Ayna - Ο Καθρέφτης (1984) [μάντης]
Εν πλω (1985) [υπεύθυνος γραφείου]
Η κάθοδος των εννιά (1985) [Σαράντος]
Πήρες πτυχίο; (1985) [Αλέκος Ντόβης]
Ο Αδέξιος Εραστής (1985)
Made in Greece (1988)
Και δειλός και τολμηρός (1989) [Νικόλας Δρούγκος]
Με τον Ορφέα τον Αύγουστο (1995) [Διονύσης Δήμας]
Το Φτερό της Μύγας (1995)
Μπίζνες στα Βαλκάνια (1996) [παπά-Βασίλης]
Mirupafshim [Μιρουπάφσιμ] (1997) [θείος Χρήστου]
Τα Ρόδινα Ακρογιάλια (1998)
Το Παιχνιδι της Σκιας (2001)
Uranya (2006) [(παππούς)]
Ο γιος του φύλακα (2006) [Κώστας]
Καντίνα (2009) [παππούς]

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Στο παρά πέντε
Έκτακτη συμμετοχή 2005
7 θανάσιμες πεθερές
Λάζαρος 2004
Μυστικά και λάθη
Λουκάς 2003
Το παιχνίδια της σκιάς
2001
Βεντέτα
Οι φωτογράφοι 1998
Αν θυμηθείς το όνειρο μου

AYTOI "OI ΩΡΑΙΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ."..- OTAN ΕΠΕΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ..

Ο τροχονόμος

Αθήνα, περί  τα τέλη της δεκαετίας τυ '50. Τροχονόμος μέσα στο βαρέλι, επί της οδού Πανεπιστημίου, στη συμβολή με την Ρήγα Φεραίου (εκείνη την εποχή κάθοδος). Στο φόντο, το κτίριο της Εθνικής Βιβιοθήκης της Ελλάδος. 

Billy.

Photo: John Deakin Archive / Getty Images

Αμπελόκηποι, Ιούνιος 1984

Το 1984, στις 17 Ιουνίου, διεξήχθησαν στη χώρα μας οι Ευρωεκλογές. Ήταν η δεύτερη φορά που οι Έλληνες ψήφιζαν για ευρωβουλευτές, μετά την είσοδο της χώρας μας στην -τότε- Ε.Ο.Κ, το 1981.
Οι φωτογραφίες δείχνουν εικόνες από τους Αμπελοκήπους κατά την προεκλογική περίοδο, σε μια εποχή που το πολιτικό θερμόμετρο ανέβαινε στα ύψη με κάθε αφορμή. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, τα πανό των κομμάτων και η αφισορρύπανση έκαναν πάρτυ! 

Τέρμα Αμπελοκήπων (Θων) Ιούνιος 1984, επί της Λεωφόρου Κηφισίας. Τα πανό των κομμάτων και οι αφίσες κάθε λογής, για τις Ευρωεκλογές, σε πραγματικό πανδαιμόνιο κακογουστιάς!

Κόσμος περιμένει το φανάρι στη συμβολή των Λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας. 

Πίσω, το εστιατόριο του Κωστάρα. 

Λεωφόρος Βασ. Σοφίας και Αλεξάνδρας.

Η οδός Φειδιππίδου, η οποία φυσικά δεν γλύτωσε από το προεκλογικό "στόλισμα". 

Τα αυτοκίνητα στρίβουν προς την Λεωφόρο Αλεξάνδρας, από την Λεωφ. Βασ. Σοφίας. 

Στο βάθος, η Φειδιππίδου. 

Αμπελόκηποι - Θων, χωρίς προεκλογικά πανό, αλλά με τις τεράστιες διαφημιστικές ταμπέλες (ακόμα και τσιγάρων), που φιλοξενούσε το γωνιακό κτίριο κασταστημάτων.  Τα αυτοκίνητα στρίβουν προς την οδό Φειδιππίδου, από τη Λεωφόρο Κηφισίας. Στο βάθος αριστερά, η Λεωφόρος Αλεξάνδρας.

Κείμενο: Billy

Φωτογραφίες: Πάρις Παπαθεοδώρου

Αναρτήθηκε από τον Πολιτιστικό Περιβαλλοντικό  Σύλλογο Κέντρου Αμπελοκήπων

Ανδημοσίευση από την ομάδα "ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ" (facebook)

Ελληνικές ιστορίες αυτοκινήτου... περί φορολογίας

Με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, από 1η Ιανουαρίου 1963 υπήρξε διαρρύθμιση του εφάπαξ ειδικού τέλους των νέων επιβατικών αυτοκινήτων. Έτσι, τα αυτοκίνητα με κινητήρα έως 1.200 κυβικών εκατοστών, θα είχαν εισφορά 15.000 δραχμών. Για τα αυτοκίνητα έως 2.500 κ.εκ. το τέλος πέραν των 1.200 κ.εκ ορίστηκε στις 15 δραχμές ανά κυβικό εκατοστό. Πάντως, για ένα αυτοκίνητο από 1.201 έως 2.500 κ.εκ. το τέλος δεν μπορούσε να είναι μικρότερο των 25.000 δραχμών εάν η δασμολογητέα αξία του ήταν ίση ή μεγαλύτερη των 36.000 δραχμών. Αντίστοιχα, το τέλος δεν μπορούσε να είναι μικρότερο των 40.000 δραχμών εάν η δασμολογητέα αξία του ήταν ίση ή μεγαλύτερη των 60.000 δραχμών.Σε περίπτωση που η δασμολογητέα αξία ήταν ίση ή μεγαλύτερη των 85.000 δραχμών, το ειδικό τέλος δεν μπορούσε να είναι μικρότερο από 55.000 δραχμές. Σε αυτοκίνητα με "συμπτυσσομένην στέγην" (cabrio) υπήρχε προσαύξηση του ειδικού τέλους κατά 25%.
Για αυτοκίνητα άνω των 2.500 κ.εκ. το καθεστώς παρέμενε ως είχε.
Η λογική στην αντιμετώπιση του κράτους απέναντι στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, φαινόταν στη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου. Συγκεκριμένα ανέφερε πως, η αναθεώρηση στο τρόπο υπολογισμού του ειδικού τέλους κατέστη αναγκαία, εφόσον ορισμένα εργοστάσια προέβαιναν σε τεχνητή μείωση των τιμών τους, μεταβάλλοντας τον βασικό εξοπλισμό των μοντέλων τους . Με αυτό το τρόπο τα αυτοκίνητα αυτά υπάγονταν σε χαμηλότερα φορολογικά κλιμάκια, με αποτέλεσμα να ζημιώνεται το δημόσιο!

---------------------------------------

Επί πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Διομήδη (30/7/1949 - 6/1/1950) θεσπίστηκαν οι φορολογικές απαλλαγές για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, με το Ν.Δ 1298/1949. Το άρθρο 28 προέβλεπε την ατελή χρήση των ανακτορικών αυτοκινήτων επί διετία. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, επιστρέφονταν προς πώληση βάσει των διατάξεων του νόμου και γινόταν αντικατάσταση με καινούργια. Εάν αυτό γινόταν μετά την παρέλευση των δυο ετών, τότε καταβάλονταν κανονικά οι δασμοί. Στη φωτογραφία, το βασιλικό ζεύγος, Παύλος & Φρειδερίκη, κατά την διάρκεια επίσκεψης στη Μεσσήνη, το 1957. Το αυτοκίνητο είναι μια αμερικάνικη Ford του 1955. H γενική επιμελητεία της βασιλικής χορηγίας είχε κάνει συμφωνία με την αντιπροσωπεία της Ford για τη διάθεση καινούργιων αυτοκινήτων προς χρήση από τα Ανάκτορα.

.

Billy

ερευνα: Billy

Παγωτά "Ο Γιώργος"

Αθήνα 1981. 

(photo by Hendrik Staiger)

.

Πέθανε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ (1943-2017)
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης "έφυγε" τα ξημερώματα της Τρίτης (07.02.2017) μετά από πολυήμερη μάχη και νοσηλεία στο νοσοκομείο "Υγεία", όπου είχε εισαχθεί στις αρχές Ιανουαρίου με προχωρημένο στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας.Ο Λουκιανός των παιδικών μας χρόνων δεν είναι πια εδώ. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που συντρόφεψε και μεγάλωσε με την μουσική του γενιές και γενιές έφυγε νωρίς. Πάντα μπροστά από την εποχή του τραγουδούσε το σήμερα και το αύριο. Έπαιρνε τις εικόνες που χαρακτήριζαν την κάθε εποχή και τις έκανε μουσική και στίχο. Και έκανε το πιο διάσημο πάρτι της Ελλάδας. Ο Λουκιανός, ένας από τους πιο σημαντικούς τραγουδοποιούς που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, ο «Φτωχός και Μόνος Καουμπόι» που μας ταξίδεψε με το «Πάρτι» του, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Όπως αναφέρει στην λιτή ανακοίνωσή του το νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ: «Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης απεβίωσε τα ξημερώματα μετά από βραχεία νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ, λόγω προχωρημένου σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας».Ο φτωχός και μόνος καουμπόι των παιδικών μας χρόνων δεν μένει πια εδώ. Γεννήθηκε στην Κυψέλη στις 15 Ιουλίου 1943 και ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες τραγουδοποιούς. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, χωρίς ποτέ να ασκήσει αυτό το επάγγελμα. Ήταν παντρεμένος με την Άννα Βαγενά και απέκτησε μαζί της δύο κόρες. Το 1999 δημιούργησαν μαζί τη δική τους μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο».Η καλλιτεχνική καριέρα του Λουκιανού Κηλαηδόνη ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου Η Πόλη μας. Τα τραγούδια, στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε, ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς. Ακολουθεί ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους Νίκου Γκάτσου με τις ερμηνείες της Δήμητρας Γαλάνη και του Μανώλη Μητσιά.
Το 1973 κυκλοφορούν σε κόκκινο βινύλιο τα «Μικρoαστικά» σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμηνεύει δικές του συνθέσεις. Αυτή η δουλειά είναι σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στα μουσικά πράγματα, γιατί τα «Μικροαστικά» πριν εκδοθούν σε δίσκο κυκλοφορούν παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας και γίνονται σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά.Επόμενη δισκογραφική δουλειά του είναι τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Το 1976 ο Λουκιανός γράφει το «Media Luz», το μόνο δίσκο με ορχηστρική μουσική, που είναι το σάουντρακ μιας υποθετικής ταινίας «Film Noir». Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφορούν πέντε απόλυτα προσωπικοί του δίσκοι: «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόϋ», «Ψυχραιμία Παιδιά», «Χαμηλή πτήση», «Τραγούδια για κακά παιδιά», «Γιατί θα γίνω μαραγκός» κι ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του '50 και τίτλο «Fifties και ξερό ψωμί».Το 1993 κυκλοφορεί το διπλό του άλμπουμ «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» που είναι μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στη δουλειά αυτή παρουσιάζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στον χώρο της προφορικής παράδοσης, όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.
Παράλληλα γράφει θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια γράφει αποκλειστικά τη μουσική για το «Ελεύθερο Θέατρο» - «Ελεύθερη Σκηνή» (Μουσική από τις παραστάσεις αυτές κυκλοφορεί και σε διπλό άλμπουμ με τίτλο: «Πάμε μαέστρο») και είναι βασικός συνθέτης των παραστάσεων του «Θεσσαλικού Θεάτρου» της πρώτης περιόδου.Συνεργάζεται επίσης με το Εθνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου. Γράφει μουσική για τις ταινίες: «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.Το πιο γνωστό πάρτι της ιστορίας

Το περίφημο Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, έγινε στις 25 Ιουλίου του 1983 και συγκέντρωσε πάνω από 70.000 άτομα (άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό στις 100.000).
...όσοι πηγαίνουν στη Βουλιαγμένη,
λέει ένας νόμος παλιός,
νύχτα με φεγγάρι κι είναι λίγο φτιαγμένοι,
πάντα τη βρίσκουν αλλιώς...

Στο πάρτυ αυτό εμφανίστηκαν διαδοχικά οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Βαγγέλης Γερμανός, Γιώργος Νταλάρας, Αφροδίτη Μάνου και Μαντώ, αποβιβαζόμενοι με ταχύπλοα στην πλωτή εξέδρα, μια φορτηγίδα φερμένη από τον ΟΛΠ, που είχε στηθεί γι αυτόν τον σκοπό στα δύο μέτρα από την ακτή.

Σε μια εποχή που ο όρος beach party δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός, αυτό το πάρτυ κατάφερε να δημιουργήσει το αδιαχώρητο σε όλη την παραλιακή λεωφόρο, από τη Βουλιαγμένη μέχρι τη Λεωφόρο Συγγρού. Όχι άδικα, το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη θεωρήθηκε το ελληνικό Woodstock και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα, σε φυσικούς χώρους. Σύντομα το μουσικό αυτό πάρτυ βρήκε μιμητές με το υπαίθριο "Τριήμερο στο Άκτιο", τριήμερη μουσική συναυλία στο χώρο παρά το αεροδρόμιο Ακτίου, δίπλα στην Πρέβεζα.

Ο ίδιος είχε δηλώσει για αυτή τη βραδιά: «Πάντα για τα πάρτι μου έψαχνα το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας ή το απέραντο γρασίδι αυτών των κήπων, πάντα ήθελα να φαίνονται όλα χαλαρά και απρόβλεπτα για να αισθάνονται όλοι σαν το σπίτι τους, όση δουλειά κι αν κρυβόταν από πίσω, πάντα με κρατούσε στην αγκαλιά της η Αθήνα μας, οπότε νοιώθω πολύ οικεία σε αυτό τον υπέροχο χώρο και ελπίζω να σημάνει το ίδιο και για σας».

Συνέχισε την πορεία του εμπλουτίζοντας τις συναυλίες του με πολλά θεατρικά και εικαστικά στοιχεία κάνοντάς τες περισσότερο μουσικές θεατρικές παραστάσεις, με αποκορύφωμα την παράσταση του «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» στο Θέατρο Λυκαβητού το καλοκαίρι του 1993, που ονομάστηκε το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στην Κύπρο, τη Ρόδο και την Νέα Υόρκη με μεγάλη επιτυχία.

Ακόμα σημαντικές του εμφανίσεις στο Λυκαβηττό ήταν η «Σκοτεινή πλευρά» και το "Cocktail Party". Άλλη θεατρική του δουλειά ήταν η παράσταση «Τα καλύτερά μας χρόνια» σε κείμενο Βαγγέλη Γκούφα.

Επόμενες δισκογραφικές του δουλειές το «Νέα Κυψέλη - Νέα Ορλεάνη» που προήλθε από την συνεργασία του με το περίφημο συγκρότημα της Νέας Ορλεάνης Preservation Hall Jazz Band και «Τα φανταρίστικα», πάνω σε στίχους ανώνυμων φαντάρων.

Το καλοκαίρι του 2006 συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα, το εξωτερικό καθώς και στο Ηρώδειο, από όπου προέκυψε ένα διπλό cd με τίτλο «Μ' Αγιόκλημα και γιασεμιά». Οι συναυλίες συνεχίστηκαν και το καλοκαίρι του 2007.

Το 2011, σε μία συναυλία - αναδρομή στα 35 χρόνια πορείας του, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ερμήνευσε στο Φεστιβάλ Ρεματιάς αγαπημένα τραγούδια απ' όλη τη δισκογραφική του δουλειά, όπως την «Πόλη μας», την «Κόκκινη Κλωστή», τα «Μικροαστικά», το «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ», τα «Τραγούδια για κακά παιδιά», τη «Χαμηλή Πτήση» κλπ.

Τριάντα χρόνια μετά το θρυλικό «πάρτι» που είχε πραγματοποιήσει στην πλαζ της Βουλιαγμένης, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έδωσε μία συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (15/6/2013), χαρίζοντας στο κοινό μία βραδιά αναβίωσης, μνήμης, συγκίνησης, κεφιού και μουσικής.

Με το αρχειακό υλικό από την κινηματογράφηση εκείνης της βραδιάς σαν οδηγό, με την ορχήστρα και τους καλεσμένους του -από το παρελθόν και όχι μόνο- πήρε τη θέση του στο πιάνο και ταξίδεψε τους θεατές σε μια μαγική βόλτα στη Βουλιαγμένη, στα θερινά τα σινεμά, στα απόκρυφα μπαράκια του, στις γειτονιές των κοριτσιών του, κάνοντας τους παλαιότερους να θυμηθούν τα νιάτα τους του ΄83 και παρασέρνοντας τους νεότερους στον κόσμο της αθωότητας του.

newsit.gr

Άνθρωποι & αυτοκίνητα στην Ελλάδα του χτες

Στο παρελθόν, το αυτοκίνητο στη χώρα μας αποτέλεσε μέσο αναψυχής για τους λίγους τυχερούς ιδιοκτήτες, αλλά και εργαλείο δουλειάς για τους επαγγελματίες οδηγούς. 
Σε κάθε περίπτωση, ιδιώτες ή επαγγελματίες φρόντιζαν να φωτογραφηθούν με την "κούρσα" αν δινόταν η ευκαιρία. 
Ας δούμε λοιπόν, εικόνες από ανθρώπους που ποζάρουν με τα οχήματα τους, πηγαίνοντας για άλλη μια φορά, πίσω στο χρόνο.

1954-1955. Νεαρός άντρας ποζάρει στον προαύλιο χώρο της παλιάς βουλής, επί της οδού Σταδίου, μπροστά από μια Oldsmobile μοντέλο 1954.

Αθήνα, αρχές δεκαετίας '60. Νύχτα στη πιάτσα των ταξί. Το όργανο της τάξης ποζάρει μαζί με τον οδηγό της εντυπωσιακής DeSoto.

Κάπου στην Ελλάδα της δεκαετίας του '50. Οικογένεια σε εκδρομή με τη Citroen.

Δύο άνδρες ποζάρουν πέριξ του Λευκού Πύργου, στη Θεσσαλονίκη των '50s. Στο πλάνο και η Chevrolet, με φόντο τη Λεωφόρο Νίκης.

Παρέα ανδρών σε χαλαρή στιγμή στην εξοχή, μαζί με το Ι.Χ μάρκας Buick. 

 Τρία ζευγάρια σε αναμνηστική με το αυτοκίνητο. "Θερμοπύλες, Μάιος 1931", γράφει η φωτογραφία.

Όλοι χαμογελαστοί στη λουτρόπολη της Αιδηψού, το 1947. 

Aναμνηστική φωτογραφία έξω από τα ιαματικά λουτρά στο Λουτράκι, πλάι σε μια Buick του 1934.

Αργοστόλι Κεφαλονιάς, δεκαετία '60. Παραταγμένα ταξί, με τους οδηγούς τους σε πρώτο πλάνο, ενώ δεν περνάνε απαρατήρητα και τα λεωφορεία της εποχής εκείνης.

Στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του '50 (άγνωστη τοποθεσία). Οι κυρίες κάθονται με στυλ στον προφυλακτήρα της Mercedes, ενώ τα πιτσιρίκια έχουν σκαρφαλώσει απάνω της. 

Ο Ιωάννης Μεταξάς σε ανοικτό αυτοκίνητο κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, το 1938.

Billy

αρχείο bill files

Παλιά Θεσσαλονίκη: Zastava στη Καμάρα

Φωτογραφία από διαφημηστικό έντυπο των Αφών Χολίδη, 

της γενικής αντιπροσωπείας των αυτοκινήτων Zastava. 

Τα μοντέλα της γιουγκοσλάβικης εταιρίας "ποζάρουν" δίπλα στην Αψίδα του Γαλέριου (Καμάρα), με φόντο την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Οι Αφοί Χολίδη είχαν την έδρα τους στην Θεσσαλονίκη, με τα κεντρικά γραφεία επί της οδού Τσιμισκή 131. 

'Αγνωστη η ακριβής χρονολογία. 

Billy.

Καλό μήνα

Φεβρουάριος

Καλό μήνα σε όλες & όλους!

photo: Venice by Eero Vilmi




.