Σελίδες

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Παλιά Αθήνα Special - (Σύνταγμα)

Το Σύνταγμα το 1865. Στο βάθος η Μητρόπολη.
Το Σύνταγμα, περίπου στα 1900.
Από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Το Σύνταγμα από ψηλά, το 1931.
Δεκαετία του '50.
Περίπου το ίδιο σημείο απο το επίπεδο του δρόμου. Εδώ δεκαετία του '60. Το γωνιακό κτίριο (Βασ. Σοφίας & Πανεπιστημίου) είναι το Μέγαρο Παπούδωφ.
Η αρχή της οδού Μητροπόλεως, δεκ. '50.
Σύνταγμα και το ζαχαροπλαστείο Παπασπύρου, το 1966.

(Photos - Αρχείο Billy Files)

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Παλιά Αθήνα Special - (Αμπελόκηποι)

Η Λεωφ. Αλεξάνδρας το 1969.  Σε πρώτο πλάνο -δεξιά- το νοσοκομείο Άγιος Σάββας.

Η Λεωφ. Κηφισίας αρχές δεκ. '60. Στο βάθος ο ναός της Αγίας Τριάδας.
Το τραμ στη συμβολή των Λεωφόρων Αλεξάνδρας και Βασ. Σοφίας, το 1937.
Βασ. Σοφίας και Μεσογείων, δεκ. '60. Διακρίνεται η βίλλα Μαργαρίτα (αριστερά). [φωτογραφικό αρχείο Γεωργίου Μπακούρου]
Το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο τη δεκαετία του '30 (Λεωφ. Βασ. Σοφίας)
Η βίλλα Μαργαρίτα από τη πλευρά της Λεωφ. Κηφισίας. Κατεδαφίστηκε το 1970.
Η έπαυλη Θων το 1937 (Κηφισίας και Αλεξάνδρας).
Πανόρμου. Ο δρόμος κόβεται από μικρές κατοικίες, οι οποίες κατεδαφίστηκαν στα τέλη του '50. Αριστερά το μεγάλο οικόπεδο φιλοξενεί σήμερα σχολικό συγκρότημα.

(Photos - Αρχείο Billy Files)

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Βιογραφίες - Αλέκος Αλεξανδράκης.

Γιος δικηγόρου από τη Μάνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1928 στην Αθήνα. Φοίτησε στα καλύτερα σχολεία της εποχής και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Αγαπημένο του άθλημα ήταν η ξιφασκία και στα 15 του έγινε μέλος της εθνικής ομάδας.

Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Μία παράσταση, όμως, του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη, του άλλαξε τη ζωή. Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο και πέρασε πρώτος. Ο Δημήτρης Χορν ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλέκου, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του.
Τον καιρό εκείνο, η Κατερίνα (Ανδρεάδη) έψαχνε για έναν «ζεν πρεμιέ», για το έργο «Φθινοπωρινή Παλίρροια». Ο νεαρός ηθοποιός την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της μαζί με την Άννα Συνοδινού και πήρε το ρόλο. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θεατρικό σανίδι στις 9 Ιουλίου 1949 και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό. «Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο», έγραψε χαρακτηριστικά ο Αιμίλιος Χουρμούζιος στην «Καθημερινή».
Εντύπωση έκανε και στον Φιλοποίμην Φίνο, ο οποίος του πρότεινε να παίξει στον κινηματογράφο. Την ίδια, κιόλας, χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, με την ταινία «Δύο κόσμοι», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακολούθησαν αμέτρητες άλλες, και όλοι συμφωνούσαν πως επρόκειτο για έναν μεγάλο ηθοποιό και τον μεγαλύτερο γόη της εποχής. Η απήχησή του στον γυναικείο πληθυσμό ήταν άνευ προηγουμένου.
Στη γοητεία του είχε υποκύψει πρώτη η Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους, όμως, δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα σε μία περιοδεία. Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι αυτός με την Κλοντ Σαμπαντού, μια πανέμορφη Γαλλίδα.
Το 1956, παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Μαζί ανέβασαν στο θέατρο «Γκλόρια» της Πλατείας Αμερικής, το «Πικνίκ», ενώ συμμετείχαν σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Όμως, ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν. Ο τέταρτος γάμος του ήταν με την ελβετίδα Βερένα Γκάουερ. Στα πέντε χρόνια που κράτησε ο γάμος τους απέκτησαν δύο παιδιά. Το 1969 γνώρισε τη Νόνικα Γαληνέα και την ερωτεύτηκε βαθιά. Παρότι αυτή η σχέση κράτησε 21 ολόκληρα χρόνια, δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και κράτησε τουλάχιστον 35 χρόνια, ο Αλέκος Αλεξανδράκης σκηνοθέτησε θεατρικά έργα, αλλά και ταινίες, όπως ο «Θρίαμβος» (1960) με τον Καρύδη-Φουκς και η «Συνοικία το όνειρο» (1961), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά η προβολή της απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της εποχής.
Συνεργάστηκε με λαμπερές πρωταγωνίστριες, όπως τη Μελίνα Μερκούρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού και τη Ζωή Λάσκαρη.
Συνολικά, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 κινηματογραφικές ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Ο βαφτιστικός» , «Στέλλα», «Το νησί των γενναίων», «Ραντεβού στην Κέρκυρα», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», «Όμορφες μέρες», «Η κόμισσα της Κέρκυρας», «Η Μαρία της σιωπής», «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», «Τα παιδιά της Χελιδόνας» και πολλές ακόμα.
Στο θέατρο ερμήνευσε τους σημαντικότερους ρόλους. Μεταξύ των παραστάσεων στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν εποχή, είναι: «Παράξενο Ιντερμέτζο», «Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα», «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Μαντάμ Μπάτερφλαΐ», «Η γυναίκα με τα μαύρα», «Τέσσερα δωμάτια με κήπο», «Έγκλημα και τιμωρία», «Τα μεγάλα χρόνια», «Ο γλάρος».
Στην τηλεόραση έπαιξε στον «Παράξενο Ταξιδιώτη», τον «Γιούγκερμαν» και τους «Μυστικούς Αρραβώνες».
Το 1994 ανέβασε με τη Μιμή Ντενίση, τον «Θείο Βάνια» και δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Εθνικό, απ’ όπου είχε ξεκινήσει. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου, ενώ το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.


Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005 σε ηλικία 77 ετών, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.


Φιλμογραφία

1. Χειροκροτήματα (1944)

2. Δύο κόσμοι (1951)
3. Εκείνες που δε πρέπει ν'αγαπούν (1951)
4. Μια νύχτα στο παράδεισο (1951)
5. Η Αγνή του λιμανιού (1952)
6. Ο βαφτιστικός (1952)
7. Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953)
8. Εύα (1953)
9. 'Αγνωστος (1954)
10.Κόκκινα τριαντάφυλλα (1955)
11.Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)
12.Το οργανάκι (1955)
13.Στέλλα (1955)
14.Κατρακύλισμα (1956)
15.Η θυσία της μάνας (1956)
16.Το κορίτσι με τα παραμύθια (1956)
17.Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο (1957)
18.Μπαρμπαγιάννης κανατάς (1957)
19.Το νησί των γενναίων (1959)
20.Το αγοροκόριτσο (1959)
21.Ραντεβού στη Κέρκυρα (1960)
22.Ο θρίαμβος (1960)
23.Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)
24.Το κλωτσοσκούφι (1960)
25.Είμαι αθώος (1960)
26.Μάνα μου τον αγάπησα (1961)
27.Συνοικία το όνειρο (1961)
28.Χωρίς ταυτότητα (1963)
29.Η ψεύτρα (1963)
30.Ένα κορίτσι για δύο (1963)
31.Το δόλωμα (1964)
32.Η σωφερίνα (1964)
33.Δεσποινίς διευθυντής (1964)
34.Επιστροφή (1965)
35.Ο μετανάστης (1965)
36.Οι εχθροί (1965)
37.Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)
38.Βρώμικη πόλις (1965)
39.Η αρτίστα (1966)
40.Σύντομο διάλειμμα (1966)
41.Δάκρυα για την Ηλέκτρα (1966)
42.Οι κυρίες της αυλής (1966)
43.Αυτή που δε λύγισε (1968)
44.Οικογένεια Χωραφά (1968)
45.Συννεφιασμένοι ορίζοντες (1968)
46.Μια Ιταλίδα απ΄τη Κυψέλη (1968)
47.Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
48.Η δίκη ενός αθώου (1969)
49.Το νυφοπάζαρο (1969)
50.Ο ίλιγγος (1969)
51.Στον ίλιγγο της ζωής (1969)
52.Ξύπνα Βασίλη (1969)
53.Ο τελευταίος αιχμάλωτος (1970)
54.Όμορφες μέρες (1970)
55.Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (1970)
56.Αήττητος (1971)
57.Αγάπησα έναν αλήτη (1971)
58.Παπαφλέσσας (1971)
59.Για μια χούφτα τουρίστριες (1971)
60.Η κόμισσα της Κέρκυρας (1972)
61.Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία (1972)
62.Η Μαρία της σιωπής (1973)
63.Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)
64.Παράξενη συνάντηση (1986)
65.Τα παιδιά της χελιδόνας (1987)
66.Η εκδίκηση του πατέρα (1989)
67.Το φως που σβήνει (2000)
68.Μια μέρα τη νύχτα (2001)

Τηλεοπτικές σειρές 

 
1. Παράξενος ταξιδιώτης (1972)
2. Χωρίς ανάσα (1973)
3. Γιούγκερμαν (1976)
4. Οι μυστικοί αρραβώνες (1979)
5. Ο χαρτοπαίκτης (1990)
6. Ο φόβος (1991)
7. Πάθος (1993)
8 .Η αίθουσα του θρόνοιυ (1998)
9. Ταξίμ (1999)
10.Να με προσέχεις (2000)

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Παλιά Αθήνα (μέρος 5ο)

Η πλατεία Εξαρχείων, το 1965, πριν τη διαμόρφωσή της.

Πλατεία Ομονοίας, δεκ. '20

Πειραιάς, Δημοτικό Θέατρο
Σύνταγμα, δεκ. '50.

Αμπελόκηποι - Βίλλα Θων, 1937.

Κηφισιά - Ξενοδοχείο Απέργη, 1925

Η 3ης Σεπτεμβρίου το 1903.

Πατησίων δεκ. '50. Διακρίνεται το ξενοδοχείο Ακροπόλ.

(Photos - Αρχείο Billy Files)

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Classic song of the week

Metallica - Ender Sandman (1991)

Το πρώτο single απο το πετυχημένο album "Metallica" (ή "Black Album" λόγω του εξωφύλλου). Μεγάλη επιτυχία σε Η.Π.Α. και Μ. Βρετανία (UK chart, Νο5) αλλά και σε άλλες χώρες, το "Ender Sandman" ήταν η αρχή για τη μεταμόρφωση των Metallica απο ένα heavy metal συγκρότημα, σε πραγματικούς σούπερ-σταρς. 

To εξώφυλλο του single

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Παλιά Αθήνα Special ('Εργα υπό κατασκευή)

Έργα για τη κατασκευή του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη , το 1929.

Το κεντρικό κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, λίγο πριν την αποπεράτωσή του το 1938.

Εργασίες στο Παναθηναϊκό Στάδιο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, λίγο πριν την ολοκλήρωσή του, στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Επισκευή αγωγού στη Σταδίου, το 1936.

Το κεντρικό κτίριο της Τράπεζας Πειραιώς, υπό κατασκευή (Σταδίου & Κοραή).

Ανέγερση του Μεγάρου ΟΤΕ στο Μαρούσι, μέσα δεκαετίας '70.

(Photos- Αρχείο Billy Files)

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Αγαπημένοι προορισμοί.

Μονεμβασιά

Ο χαρακτηριστικός επιβλητικός βράχος της Μονεμβασιάς. Στη 1η φωτό άποψη από τα δρομάκια του κάστρου. Καμία φωτογραφία δε μπορεί να μεταφέρει την αίσθηση να βρίσκεσαι και να περπατάς μέσα στο κάστρο. Όποιος δεν το έχει επισκεφτεί, ας το κάνει με τη πρώτη ευκαιρία.

Φολέγανδρος 


Απόψεις απο τη Χώρα. Στη 1η φωτό φαίνεται (ψηλά) το μοναστήρι της Παναγίας. Πολλά σκαλιά να ανέβεις αλλά ειλικρινά αξίζει το κόπο. Όμορφο κτίσμα αλλά τη ματιά κλέβει η θέα που πραγματικά κόβει την ανάσα. Ωραίο νησί. 










Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Αστικά Σύμβολα (# 12)

Πρεσβεία των Η.Π.Α.

Η Αμερικάνικη Πρεσβεία κατασκευάστηκε την ίδια περίοδο που κατασκευαζόταν και το Χίλτον Αθηνών. Αποπερατώθηκε το 1961 και σχεδιάστηκε απο τον Γερμανό αρχιτέκτονα Walter Gropius.
Ο Gropius (1883-1969) ήταν ο ιδρυτής της σχολής Bauhaus.
Αν και τα δύο κτίρια (Αμερικάνικη Πρεσβεία και Χίλτον) δεν συγκρίνονται από άποψη κλίμακας, πάντως  έθεταν νέα πρότυπα για την επίσημη αρχιτεκτονική της πρωτεύουσας εκείνη την εποχή.
Το κτίριο της Αμερικάνικης Πρεσβείας τοποθετείται σε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, με μία κύρια όψη, επί της Λεωφ. Βασ. Σοφίας.
Πρόκειται για ένα αυστηρά συμμετρικό κτίριο. Διαθέτει κάποια «Ελληνικά» στοιχεία, όπως η περιμετρική κιονοστοιχία, ενώ στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν κυριάρχησε το ελληνικό λευκό μάρμαρο.
Όπως διακρίνεται και στη φωτογραφία που παρατίθεται, αρχικά η πρεσβεία δεν διέθετε περίφραξη. Αυτό ενίσχυε την ευκολία πρόσβασης και ήθελε να τονίσει την έννοια της δημοκρατίας και την «ειρηνική διάθεση των Η.Π.Α.».
Απο το 1975, όμως, ξεκίνησαν οι εργασίες για την περίφραξη του κτιρίου και του περιβάλλοντος χώρου.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Αστικές στιγμές στην Αθήνα. (Urban Athens)

Εικόνες από βόλτες στην Αθήνα, τη πόλη που θέλουμε να αγαπάμε.
(Photos - Billy)

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Η ιστορία της Ελληνικής τηλεόρασης.

Όσο και αν η απόσταση που χωρίζει τις δυο όχθες του Ατλαντικού είναι μεγάλη άλλο τόσο στα τέλη του ’60 χαοτική ήταν η απόσταση ανάμεσα στην εργαστηριακή τεχνολογία αιχμής και τα πρώτα δειλά βήματα της πειραματικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Πέρα απο οποιαδήποτε προσδοκία αρχές του ’69 η RCA ανακοίνωνε ότι θεωρητικά ήταν εφικτή η κατασκευή των πρώτων επιπέδων τηλεοράσεων από υγρούς κρυστάλλους προκαλώντας έντονες εντυπώσεις στον χώρο της επιστήμης αλλά και της αγοράς. 
Τρία χρόνια νωρίτερα, στις 22 Φεβρουαρίου του 1966, ο μικρός σταθμός του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), το τελευταίο χρόνο της δημοκρατικής Ελλάδας πριν τη Δικτατορία, «ανέβαζε» διακόπτες εγκαινιάζοντας τις πρώτες πειραματικές εκπομπές τηλεοράσεως.
Και στις δυο αυτές περιπτώσεις υπάρχει ένα σημαντικό κοινό συστατικό, ένα σημείο αναφοράς. Παρά την πολύ μεγάλη διαφορά κλίμακας, η επιτακτική ανάγκη για την συνεχή εξέλιξη σηματοδότησε την έναρξη μιας πορείας που πιθανόν ούτε οι διορατικοί συντελεστές τους είχαν την δυνατότητα να διαβλέψουν. Διαγράφοντας μια πολύχρονη πορεία μέσα από δυσκολίες, αντιπαραθέσεις, και αναβολές αλλά με κατά περιόδους ανοδική τροχιά η ελληνική τηλεόραση από τις μερικές εκατοντάδες δέκτες, τις μεταδόσεις ασπρόμαυρης εικόνας και τα πρωτόγονα τεχνικά μέσα των στούντιο ανήλθε, ή κατ’ άλλους κατέληξε στο σημερινό της πολυφωνικό, συχνά όμως κακόγουστο και υποβαθμισμένο επίπεδο.
Aπό το ελάχιστο των τεχνικών δυνατοτήτων και το περί αγόγγυστης προσφοράς πνεύμα του ’60, σήμερα αναγκαστικώς εναρμονιζόμενη στα μέτρα της εποχής, η «σύγχρονη» (?) τηλεόραση κατέληξε στο καθ’ υπερβολήν διογκωμένο, το σε μεγάλο ποσοστό απρόσωπο, απόμακρο και συχνά διαστρεβλωτικό της χαρακτήρα. Όσο για τους συνήθως αφανείς σκαπανείς του πρώτου εγχειρήματος των ΄60ς ελάχιστοι πλέον τους θυμούνται, σποραδικά τις τηλεοπτικές παρουσίες και πολύ λιγότερο τους «ανώνυμους» τεχνικούς.
Όπως κάθε εγχείρημα μεγάλης κλίμακας έτσι και η απόφαση να λειτουργήσει τηλεοπτικό δίκτυο στην Ελλάδα πέρασε από τις καθιερωμένες φάσεις αναβολών και μακροχρόνιων διεργασιών που ουδέποτε κατέληγαν στο προσδοκώμενο. Αν και χρονικά η ολοκληρωμένη έναρξη τοποθετείται το 1966 στην πραγματικότητα η πρώτη, περιορισμένης κλίμακας, τηλεοπτική εκπομπή έγινε το Φθινόπωρο του 1960. Διορατικά στελέχη της ΔΕΗ θεώρησαν ότι στα πλαίσια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης η πειραματική τηλεοπτική εκπομπή θα ήταν μιας πρώτης τάξεως προσπάθεια για να αντιληφθεί η κυβέρνηση και το κοινό τη δυναμική του νέου μέσου.
Για τις ανάγκες του εγχειρήματος η PHILIPS δάνεισε στη ΔΕΗ πομπό 500 βατ ενώ στούντιο κλειστού κυκλώματος εγκαταστάθηκε στο περίπτερο της. Η εκπομπή μεταδόθηκε σε ικανοποιητική ακτίνα γύρω από τον σταθμό, αρκετή για να αρχίσουν οι πρώτες σοβαρές συζητήσεις με στόχο να παραμείνει σε λειτουργία ο σταθμός. Αν και κατέληξαν σε αδιέξοδο αρχικά ένας ελληνικής κατασκευής πομπός 70 βατ λειτούργησε στα κτίρια της ΔΕΗ στην Αθήνα για να ενισχυθεί λίγο αργότερα στα 500 βατ, χωρίς όμως να δοθεί συνέχεια. Πέντε χρόνια αργότερα, στις 27 Οκτωβρίου 1965, επαναλαμβάνονται οι τηλεοπτικές εκπομπές, αυτή τη φορά απο το κτίριο του ΟΤΕ.
Τα εύσημα των πρώτων βημάτων η ελληνική τηλεόραση δίκαιο είναι να τα αφιερώσει στους συντελεστές της, παρουσιαστές και τεχνικούς, που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κλήθηκαν από το μηδέν να κάνουν πραγματικότητα ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα. Ο πρώτος πομπός που σχεδιάσθηκε και κατασκευάστηκε από τους τεχνικούς του ΕΙΡ ήταν ισχύος μόλις 250 βατ. Εγκαταστάσεις δεν υπήρχαν οπότε η πλέον πρόσφορη λύση βρέθηκε στον τελευταίο όροφο και την ταράτσα του πολυώροφου τότε κτιρίου του ΟΤΕ, στην Γ’ Σεπτεμβρίου.
Τοποθετήθηκαν τα δίπολα στον ιστό τους, οι τρεις κάμερες Vidicon και τα υπόλοιπα μηχανήματα εγκαταστάθηκαν στο μικρό στούντιο, ο πολυτάλαντος Γιώργος Κάρτερ ανέλαβε συντονιστής και η κ. Ελένη Κυπραίου στο ρόλο της πρώτης παρουσιάστριας εκείνο το βράδυ της 23 Φεβρουαρίου εγκαινίασε την καινούργια εποχή της ελληνικής τηλοψίας με ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα. Συχνότητα εκπομπής επελέγη το κανάλι «5» ενώ οι συνθήκες ήταν τόσο πρωτόγονες ώστε οι τεχνικοί ήταν αναγκασμένοι να έχουν μια από τις τρεις κάμερες μονίμως εστιασμένη στην οθόνη προβολής για την μετάδοση κινηματογραφικής ταινίας.
Μια τέτοιας κλίμακας προσπάθεια ασφαλώς και δεν θα έμενε χωρίς αντίπαλο δέος. ‘Η όπως συνήθως γίνεται στην Ελλάδα απέναντι στο σταθμό του ΕΙΡ οπωσδήποτε έπρεπε να στηθεί και κάποιος άλλος. Η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού συγκέντρωνε όλες τις προϋποθέσεις διαθέτοντας πολύ καλά εργαστήρια επεξεργασίας κινηματογραφικών φιλμ, ήχου καθώς και το ανάλογα εκπαιδευμένο προσωπικό που δεν άργησε να δώσει τη δική του απάντηση.
Πρώτη εκπομπή στις 27 Φεβρουαρίου 1966 σε απόσταση μόλις 4 ημερών απο το ΕΙΡ. Αργότερα ο πομπός πήρε τη θέση του στα Τουρκοβούνια, δίπλα σε ένα μικρό κτίριο συμπεριλαμβάνοντας στο δυναμικό του πολλούς ειδικούς που φρόντιζαν ώστε το πρόγραμμα, που μεταδιδόταν μέσω ραδιοζεύξης απο στις εγκαταστάσεις και τον σταθμό με συχνότητα εκπομπής το κανάλι «10» (δίαυλο στην καθομιλούμενη τη εποχής) να είναι κατά το δυνατόν καλύτερο.
Σε απόλυτη αντίθεση με την σημερινή νοοτροπία της αχαλίνωτης κατανάλωσης που τελικώς αφήνει ένα αίσθημα κενού, τη περίοδο εκείνη ακόμη και μικρές τεχνικές τροποποιήσεις είχαν άμεση απήχηση στο κοινό που γεμάτο ζωντάνια έσπευδε να ενημερωθεί. Για παράδειγμα όταν οι τεχνικοί εγκατέστησαν μεγαλύτερης απόδοσης κεραία για τον τετραπλασιασμό της ισχύος εκπομπής όσοι γύρω από το κτίριο του ΟΤΕ παρακολουθούσαν κανονικά ξαφνικά είδαν την εικόνα τους να παραμορφώνεται από το ισχυρό σήμα του σταθμού.
Μέσα στους πρώτους μήνες λειτουργίας καθημερινά γινόταν φανερό ότι έπρεπε να αγορασθούν επαγγελματικές κάμερες, συσκευή Telecine, άλλες συσκευές ενώ σε επόμενο στάδιο ήταν να αναγκαίο να διαμορφωθεί νέο στούντιο και μαζί με τον μεγαλύτερης ισχύος πομπό, αντίστοιχα να εγκατασταθούν σε άλλα σημεία. Η λύση που επελέγη ήταν ο πύργος του ΟΤΕ στην Πάρνηθα και η Αγία Παρασκευή, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για πολλές απρόσκοπτες σημαντικές αναμεταδόσεις όπως οι Πανευρωπαϊκοί, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τον Ιούλιο του 1969 η πρώτη προσεδάφιση αστροναυτών στην Σελήνη σε περιγραφή του Κώστα Καββαθά και ο ο Ιάσων Μοσχοβίτης.
(του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΟΥΚΑΚΗ)- Πηγή

Το κείμενο που εκφώνησε η πρώτη παρουσιάστρια κ. Ελένη Κυπραίου κατά την πρώτη τηλεοπτική εκπομπή του «πειραματικού σταθμού τηλεοράσεως του ΕΙΡ» στις 23/2/66 :
«Καλησπέρα σας. Από σήμερα το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας καθιερώνει το νέο του βραδινό ωράριο για τις τεχνικές δοκιμές του πειραματικού σταθμού τηλεοράσεως. Κάθε βράδυ απο τις 6.30 μέχρι τις 8.30 περίπου θα μεταδίδουμε μια σειρά δοκιμαστικών εκπομπών με ποικίλο περιεχόμενο. Όσοι από σας έχουν συσκευές τηλεοράσεως θα μπορούν να τις παρακολουθούν στο κανάλι 5».


 Έναρξη της ελληνικής τηλεόρασης: 23/2/1966.
Πρόγραμμα 1ης ημέρας:
18.30 Διεθνή επίκαιρα
18.45 Για σας κυρία μου
19.00 Αυστραλία (ταξιδιωτικό ντοκυμανταίρ)
19.25 Ο Αγγλος γλύπτης Χένρυ Μουρ
19.55 Παίζει η ορχήστρα Ανρύ Λεκά
20.15 «Ο κλέφτης». Μια βραζιλιάνικη ταινία μικρού μήκους
20.30 Τέλος του προγράμματος».

 Έναρξη ΤΕΔ (μετέπειτα ΥΕΝΕΔ, ύστερα ΕΡΤ 2, νυν ΝΕΤ): 27/2/1966.
Πρόγραμμα 1ης ημέρας:
19:00 Εναρξις - σήμα σταθμού.
19:03 Κέρκυρα (ντοκυμαντέρ)
19:15 Εσοδεία γνώσεων
19:45 Διάλειμμα
19:55 Ανακάλυψη της πενικιλλίνης
20:10 Για να γνωρίσετε τον Καναδά
21:10 Τέλος προγράμματος - Εθνικός Υμνος